Wpływ dzieciństwa na dorosłe życie

[Gość Olka]

50 lat za mna,mam męża i trójkę dorosłych dzieci i jedno niepełnosprawne dziecko.Mieszkamy z moimi rodzicami,którzy są już w podeszłym wieku ale są uparci i wytrącający się w nasze sprawy .Moje dzieciństwo od pewnego czasu wraca jak bumerang ,gdzie pamiętam te najgorsze chwile,gdzie ojciec znęcał się nad matką fizycznie jak i psychicznie,psychicznie znęcał się nad moim rodzeństwem a ja jako najstarsza wszystko widziałam i musiałam patrzeć na to...Nigdy nie otrzymałam od nich wsparcia czy dobrego słowa lub po prostu zwykłej rozmowy, były tylko słowa,które bardzo bolały..i do dziś bolą.Od kilku lat Zmagam się z depresja.,a każdy slowny cios w moją stronę ze strony ojca wszystko pogłębia.Mam czasami ochotę chwycić go za szmaty,wygarnąć co leży mi na sercu ale wiem że wszystko odbije się na matce.I z tego też powodu nie mogę wyprowadzić się od rodziców bo boje się że ojciec będzie znęcać się nad matką.Jestem w pułapce,nie wiem co robić i z każdym kolejnym dniem nie mam ochoty na nic nawet żeby żyć tak dalej.. co robić dalej??

[Javiolla]

Szkoda wielka, że od początku nie wyprowadziliście się i nie żyliście po swojemu, wolni. Cóż... teraz nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Moze powinnaś poważnie pomyśleć o terapii, jeśli jeszcze na nią nie chodzisz. Moze warto pomyśleć o wyprowadzce razem z matką. Może cała rodzina powinna zapisać się na terapię (mąż, dzieci, matka...bo ojca raczej nie ma co namawiać, pewnie się nie zgodzi). Czy to Ty zakładałaś już jeden wątek wcześniej?