Chcę być taka, jak wcześniej

[Gość Gabriela, 18 lat]

Nie wiem, co się ze mną dzieje. Od około tygodnia czuję się dziwnie pusta, wypruta z emocji, zdystansowana. Nic mnie nie cieszy, nie mam siły na nic, nie mam ochoty rano wstawać z łóżka, jestem ciągle rozdrażniona i nie odzywam się prawie w ogóle. Nie potrafię zebrać się do ćwiczeń, które wykonuje regularnie już od trzech miesięcy, aby schudnąć i mi się to udało, ale właśnie przez tą tygodniową przerwę czuję, że przytyłam i czuję się okropnie z tą myślą, że znowu jestem gruba i brzydka. Śnią mi się koszmary, często budzę się z płaczem i nie potrafię się opanować. Wyrzucam sobie wtedy, że jestem żałosna, bezużyteczna, winna, nikomu niepotrzebna. Ostatnio byłam na spotkaniu z przyjaciółmi. Pierwsza godzina była naprawdę miła. Śmialiśmy się, gadaliśmy, spędzaliśmy po prostu wspólnie czas. I nagle coś we mnie pękło. Nie potrafiłam dalej utrzymywać tego dobrego humoru, siedziałam cicho i się zastanawiałam, czy nie wracać do domu, mimo wczesnej godziny. Zdecydowałam, że zadzwonię po mamę, bo gdy łzy same z siebie już mi napływały do oczy, nie było sensu się dalej męczyć. Pożegnałam się ze znajomymi i zaczęłam się kierować w umówione z mamą miejsce. Po drodze pozwoliłam się sobie rozpłakać, a gdy wsiadłam do samochodu, rozkleiłam się momentalnie. Wpadłam w jakąś histerię, nie umiałam się uspokoić, dusiłam się przez łzy. Nie wiem, dlaczego tak zareagowałam. Normalnie jestem wesołą, aktywną, towarzyską i pomocną dziewczyną. Do tej pory od początku wakacji było dobrze, a nawet bardzo dobrze. Takie stany pojawiały mi się już dwa razy (w kwietniu i na początku wakacji), ale trwały krótko, zazwyczaj kilka dni i znów wszystko wracało do normy. Za trzy dni mam mieć okres, ale nie wiem, czy tak duże wahania nastroju, utrzymujące się dłuższy czas są jego wynikiem. Bardzo się martwię i chce być znowu taka, jak kiedyś. Czy ktoś mi pomoże to zrozumieć?

[Gość jio;iok;]

gardzimy tłuściochami

[Gość Jeik]

Wtedy kiedy czujesz się dobrze, zajmij się budowaniem pozytywnych odczuć, takich jak miłość, wdzięczność itp. Przytulaj się do swojego zwierzaka, rób co jakiś czas minuty wdzięczności podczas których wymyślaj za co jesteś wdzięczna, nawet jak na początku będzie to na siłe

[Gość kasiula]

9 godzin temu, Gość Gabriela, 18 lat napisał:

Wyrzucam sobie wtedy, że jestem żałosna, bezużyteczna, winna, nikomu niepotrzebna.

Niby czemu masz sie czuc dobrze skoro sama sobie prawisz tego typu komplementy.

Jak zaczynalas cwiczyc to mialas zapał i nadzieje, ze bedziesz sprawniejsza i szczuplejsza. Osiągasz cel, bo piszesz, ze sie udało i ogarnia Cie lekkie lenistwo. Zdarza sie. Tyle, ze wystarczy sobie powiedziec, dosc juz tego urlopu, wracamy do codziennych cwiczen a nie obrazac siebie. Osoby obiektywnie niezbyt piekne i urocze sa postrzegane jako fajne i sympatyczne, ale to dlatego, ze w swojej glowie nigdy sie nie obrazaja. Po co ? Swiat jest dosc okrutny i po co samemu sobie dokladac?

Ponadto zaobserwuj, zanotuj kiedy , w jakiej fazie cyklu masz takie glębsze zawirowania nastrojów. Może to związane z naturalnym Twoim cyklem hormonalnym i nie ma co sie co chwile denerwowac. Dzis jest gorzej a za dwa dni będzie lepiej

[Javiolla]

W dniu 30.07.2020 o 03:23, Gość Gabriela, 18 lat napisał:

Za trzy dni mam mieć okres, ale nie wiem, czy tak duże wahania nastroju, utrzymujące się dłuższy czas są jego wynikiem. Bardzo się martwię i chce być znowu taka, jak kiedyś. Czy ktoś mi pomoże to zrozumieć?

W takim razie obserwuj siebie. Jeśli jeszcze kiedyś takie fazy najdą Cię w czasie przedokresowym to może faktycznie szaleją  hormony. To się wydarzyło tylko 3 razy, a więc nie ma co popadać w zamartwianie albo histerię. Obserwacja swojego organizmu jest tu podstawą.