Toksyczne środowisko

[Gość Serious Fox]

Cześć, witajcie. Pragnę przedstawić swój problem. Posłuży mi to jako forma terapii, a może też poznam Wasze rady?

W domu miałem spokój i dobry warunki. Jednak otoczenie na podwórku i w szkole, było jak teraz analizuję toksyczne i patologiczne.

Na dworze nie miałem kolegów. Gdy po przeprowadzce w wieku 7 lat wychodziłem na świeże powietrze poszukać przyjaciół, z którymi mógłbym spędzić czas na zabawie spotykałem się z przemocą. Nie potrafiłem odnaleźć się w grupie i znaleźć z kimś wspólnego języka. To była banda młodych degeneratów, których interesowały jedynie, bójki, przepychanki itp zabawy. 

Kiedy graliśmy w pikę i chciałem krótkiej przerwy, to przegonili mnie rzucając w moim kierunku wulgaryzmy "sp...l, ch ci w d..." itp. Nie nawiązałem przyjaźni więc po szkole czas spędzałem w domu. Jednak w wieku nastu lat tym idiotom coś odbiło i się do mnie przyczepili. Gdy mnie widzieli komentowali "oooo idzie nasz kolega". Podstawiali haki, ewidentnie coś do mnie mieli. 

Nie czułem się bezpiecznie w swoim środowisku. Gdy miałem pójść do sklepu czy wyrzucić śmieci robiłem to niechętnie bowiem na wprost mojego bloku siedziała cała grupa na ławkach. Zawsze gdy wychodziłem i wracałem coś krzyczeli w moją stronę, a nie raz cisnęli kamieniami. 

Dlatego w wieku 14 lat specjalnie wstałem o 7 rano po to by  spokojnie wyrzucić śmieci i zrobić zakupy. 

W podstawówce też normalnie nie było, bo liczył się ten kto jest większy, silniejszy. Chłopaki oglądali Dragon Balla i każdy uważał siebie za Songa. Bili się, robili konkursy kto jest silniejszy. Kilku było uważanych za super silnych, najsilniejszych ze szkoły i każdy się ich bał. Kiedy jeden z drugim znalazł sobie ofiarę, to nieszczęśnik nawet się nie bronił z obawy, że stawiając opór oberwie jeszcze mocniej. 

Któregoś razu w podstawówce wszedłem na piętro gdzie miały odbyć się lekcje i jak na złość natknąłem się na jednego z trzech najsilniejszych. Spojrzał się na mnie złowrogo powiedziałem mu "cześć", a ten splunął mi w twarz. Spytałem "czemu", a kretyn zrobił to drugi raz. O tym by za karę do niego podejść i go uderzyć, mowy być nie mogło,. Bałem się zaatakować gościa uznawanego za niesłuchanie silnego, który pobił kilku starszych kolegów z gimnazjum.

Zresztą w gimnazjum lepiej nie było. Liczyło się tylko to kto jest silny. Goście potrafili kopnąć drzwi od klasy po to by pokazać wszystkim swoją siłę. A potem spoglądając po wystraszonych twarzach młodszych uczniów oświadczali wszystkim, że każdego z łatwością by pokonali. 

W pierwszej gimnazjum bałem się chodzić do szkoły. W drugiej było lepiej. Dopiero w trzeciej było normalnie. Problemem byli osiłki, którzy uznawali jedynie siłę fizyczną.

W średniej szkole też zaczepiali mnie debile. Kiedy stawiłem czoła i nie dałem sobą pomiatać, dołączyli koledzy debili. Wtedy na szczęście zareagowała dyrekcja widząc 15 chłopaków przeciwko mnie. 

Co jakiś czas i tak mnie prowokowali, albo popychali, jednak nie pozwalałem by mi wchodzili na głowę. 

W szkole średniej znalazłem dziewczynę, jednak związek za długo nie trwał bowiem panna, której niby na mnie zależało po kilku miesiącach znalazła innego. Typowy skurwysyn z gęby, miał spore bicepsy którymi chwalił się na facebooku oraz tatuaż na ramieniu, smoka z twarzą byka. Kto normalny robi coś takiego? Panienka na nieco poleciała, ale po kilku miesiącach pożałowała. On ją zostawił.

To co opisałem, to jedynie malutki fragment wszystkiego. 

Teraz jestem studentem i chociaż staram się nie myśleć o przeszłości, to nie czuję się pewny siebie. Ciągle się boję że ktoś mnie zaczepi. Mam wyprany mózg przez środowisko w jakim dorastałem.

[Gość gość]

Coś o relacji ojciec - syn i wpływu na życie dziecka.

 

http://www.minikozetka.pl/ojciec-syn-relacja-ktora-wplywa-meskie-zycie/

[Gość Wawrz]

gość od relacji:

takie relacje to se można wsadzić do dubpy

to już było i nie wróci -facet jest na studiach, teraz trzeba samodzielnie działać

[Gość gość]

14 minut temu, Gość Wawrz napisał:

gość od relacji:

takie relacje to se można wsadzić do dubpy

to już było i nie wróci -facet jest na studiach, teraz trzeba samodzielnie działać

To se wsadź i zatkaj korkiem.

Niech chłopak wyciąga wnioski z tego jak go  wychował ojciec i jak to na niego wpływa.

 

[Gość Margo]

Możesz być z siebie dumny, że nie wciągnęło cie to środowisko. Łatwiej jest sie dopasować i mieć spokó,j niż zostać sobą i miec swoje wartości ,inne niż przemoc, chamstwo i patologia . Wszystko ma swoją cenę i ty ja zapłaciłeś, ale myślę, że było warto. Szkoda tylko,  że nie znalazłeś żadnych kolegow podobnych do siebie i nie nauczyłeś się relacji spolcznych ,które są w życiu potrzebne. Teraz mozesz miec z tym problem i będzie ci to utrudniać życie. Myślę ,że jeśli cie stać, to powinieneś przepracować ten etap życia na terapii. 

[Gość Tomeek-1111]

OJP.. Warszawska Praga czy krakowska  Nowa Huta ? 

[Javiolla]

W dniu 27.07.2020 o 11:51, Gość Serious Fox napisał:

Teraz jestem studentem i chociaż staram się nie myśleć o przeszłości, to nie czuję się pewny siebie. Ciągle się boję że ktoś mnie zaczepi. Mam wyprany mózg przez środowisko w jakim dorastałem.

Witaj. Czytałam Twoją historię z poczuciem, że skądś to znam. Mnie też nie rozpieszczano ani w domu ani na podwórku ani w szkole. W przeciwieństwie do Ciebie u mnie mieli rzekomy powód, alkoholizm mojego ojca. Jednak przyczyny zawsze znajdują się w naszej postawie, a oprawca sobie wynajduje wymówkę do znęcania się. Może miałeś dom spokojny i dobre warunki, ale prawdo podobnie rodzice nie zapewnili Ci dostatecznie wysokiego poczucia wartości, abyś mógł czuć się pewnie na podwórku i w szkole. Twoja postawa fizyczna i psychiczna była prawdo podobnie postawa ofiary.

Starasz się nie myśleć o przeszłości... Hmmm ale myślisz. Ile razy dziennie myślisz ze strachem, że ktoś Cię zaczepi? Ile razy dziennie myślisz o swojej niepewności? A ile razy dziennie jesteś z siebie dumny, że pokonałeś lęk i ile razy dziennie starasz się być pewnym siebie?  W tej chwili jesteś bierny jak sądzę.

Pytanie więc... co chcesz z tym zrobić, co chcesz zrobić sam ze sobą?