Przez matkę czuję stres który mnie zabija.

[Gość Piotr3030]

Mam 30 lat. Nie potrafię sobie teraz poradzić przez gniew na matkę. Od 7 lat ma okresy kilkumiesięczne że wegetuję a gdy tylko zaczynam czuć się dobrze, odzyskiwać chęć i radość życia, zaczyna mi się rozjaśniać na horyzoncie planować sobie jakieś zajęcia w życiu i mieć motywację, zaczynać mieć ochotę na rozmowy z nimi (rodzicami) czuć, że mam rodzinę to ona mnie dobija Nawet nie chce o tym pisać. Dobija mnie na przykład tym, że mi 27 latkowi pozabiera laptopa i inne rzeczy mówiąc, że mi to niszczy życie. I na drugi dzień się uśmiecha i jest miła i wszystko jest w porządku przez następne kilka miesięcy gdzie mnie świdruje gniew od środka i poczucie trzymania w szachu i powtórka. Osiwiałem, postarzałem się, jak wchodzę po schodach to czuję się jak 50 latek

[ka-wa]

Jaką masz diagnozę? Ale co by nie było pozostaje z mamą dużo rozmawiać, mów głośno jak się czujesz, czyli to co tu napisałeś.

[laurette]

Mieszkasz z matką? Jeśli tak to wypadałoby się wyprowadzić. Poza tym ona nie powinna się wtrącać w twoje życie mimo tego że jest matka. Nie potrafisz się postawić a potem cierpisz. Czasem trzeba postawić kawę na ławę nawet najbliższej osobie. Nie daj sobie wejść na głowę. Może twoja matka jest typem zaborczym i chce Ci układać życie? Rozmawiaj z nią ale jeśli to nic nie da to musisz podjąć bardziej radykalne kroki no albo to znosić.

[Gość Piotr3030]

ka-wa • 08.12.2019, 21:26
Jaką masz diagnozę? Ale co by nie było pozostaje z mamą dużo rozmawiać, mów głośno jak się czujesz, czyli to co tu napisałeś.

To nie jest już realne w mojej głowie. Nie potrafię jej wybaczyć a jednocześnie serce mi pęka. Stałem się człowiekiem już nie zdolnym do odczuwania radości. Jak bym był w szachu. Jest już 8 grudnia i niedługo wigilia i ja nie potrafię z nią jej spędzić, nie wiem co zrobić. będę się uśmiechał znowu do niej jak kochająca rodzina i słuchał jej życzeń jak gdyby nigdy nic. Wypierając pogardę do siebie z tego powodu ale będę czół związany z nią w klatce piersiowej ucisk przez który zestarzeję się o rok i jeszcze bardziej osiwieje i jeszcze bardziej obojętne będą mi święta i świąteczny klimat. Przez ostatnie lata udawało mi się odgonić od siebie nienawiść do niej żeby ta nienawiść mnie nie zniszczyła psychicznie i fizycznie a teraz nie mogę. Mija już 3 miesiąc a mnie to świdruje po ostatnim jej szantażu na mnie, do czego była zdolna żeby. W sumie to znowu cały czas wypieram to z siebie, że to się nie wydarzyło ale teraz to już po prostu wraca i nagle szlag trafia całą relację.