Czy to fobia społeczna?

[Gość j...l]

Czy to fobia społeczna? Miałam dość nieprzyjemną sytuację która powinnam chyba przywołać. Mam 16 lat i troszkę popalałam dosłownie raz może 2 na miesiąc jak każdy w gimnazjum. Mojej 'przyjaciółce' do której nigdy nie miałam 100% zaufania bardzo to nie pasowało bo ona jest grzeczna i idealna i wszystko musi być tak jak ona chce. Namówiła mojego najlepszego przyjaciela który był dla mnie ważny jak barat bo był ze mną 7 lat i pomagał mi w najtrudniejszych chwilach, aby udał że zrywa ze mną kontakt z powodu papierosów. Liczyła że jakoś to zmieni moje podejście. Bardzo to przeżyłam wyplakiwalam się jej a ona wiedząc o wszystkim nic mi nie powiedziała. Próbowałam im to wybaczyć lecz nie dało mi się jej wybaczyć jednak starałam się przacielowi. Nie wychodziło to tak jak chciałam już jakby mnie mi zależało bo ja już się pożegnałam a on nie próbował nic wnieść do naszej relacji. Gdyby nie ja nie mielibyśmy kontaktu. W końcu powiedziałam że ma się postarać bo nie mam siły walczyć o tą przyjaźń sama on obiecywał ale nie spełnił obietnic. Kontakt się urwał. Od tamtego czasu mam problem z relacjami i z przebywaniem z ludźmi. Ze śmiałej dziewczyny stałam się cichą szarą myszką. Boję się poznawać nowych ludzi. Odczuwam ogromny dyskomfort kiedy muszę iść do dużej grupy ludzi lub gdy jestem narażona na rozmowę z innym człowiekiem. Jednocześnie po tym zdarzeniu znalazłam sobie nowych znajomych w klasie jednak są odemnie mądrzejsi więc boję się oceniania. Mam niską samoocenę. Jak tylko myślę o wyjściu do szkoły łapie mnie zmęczenie i jestem momentalnie wykończona. Odczuwam bardziej niechęć niż startach. Z jednej strony wydaje mi się że nikogo juzie potrzebuje, gdyż mam jedną przyjaciółkę z którą przyjaźnie się 7 lat i mam do niej pełne zaufanie i zachowuje się przy niej normalnie tak jak kiedyś. Z drugiej strony czeka mnie nowa szkoła i wolałabym nie być dziwadłem które stoi w kącie i nie umie rozmawiać z innymi. Chciałabym tam znaleźć nowych przyjaciół ale będzie to trudne skoro nie umiem zapytać kasjerki o cenę w sklepie lub spojrzeć na osobe na ulicy bo gdy ona zwraca swój wzrok ku mnie uciekam wzrokiem w panice. Nie wiem co robić jak to zmienić i czy to choroba. Pomocy?

[kikunia55]

Co Ty piszesz. Paliłas papieroski, kolezanka, przyjaciólka chciała Ci to wybic sposobem- namówiła innego kolegę aby rzekomo porzucił znajomośc z Tobą, bo palisz. Teraz kolega, który się dał wmotac w głupie babskie manipulacje, pewnie unika Was obu. Kolezanka intrygantka pewnie juz nie jest Twoją koleżanką i Ty nam tu opowiadasz, ze od tego czasu boisz się ludzi ,czujesz się niepewnie i nie wiesz co masz robić a jednocześnie zamartwiasz się co będzie w nowej szkole w kwestii znajomosci z nowymi kolezankami i kolegami.

A Ty widziałas ciekawego życia dzidziusia, ktory przytknął palca np do gorącego żelazka, poparzył się, popłakał. i co przestał eksplorowac świat? Nie ,zapamiętał, ze żelazko jest niebezpieczne i tam juz palucha nie wkłada, ale dalej ciekawską łapką poznaje inne przedmioty, bo chęc odkrywania świata, jest ogromną siłą.

A Ty co, poparzyłas się na koleżance, koledze i juz masz się ogólnie ludzi obawiac, rozkminiac, czy nowi, mądrzy znajomi będą Cię oceniać, nieakceptować? Obawiac się, ze nie wpasujesz się za chwilę w nową szkołe i ludzi, ktorych tam spotkasz?

To może zdecyduj się, czy sen z oczu spędza Ci brak przyjaciól, czy niska samoocena. Jesli to drugie, po prostu czas nad sobą popracować. I nic tak nie podnosi własnej wartosci jak własny swój rozwoj, znajdowanie czasu na własne pasje i zainteresowania w których będziesz sie czuła dobrze i pewnie. To nas buduje, podnosi nas we własnych swoich oczach, cos co lubimy i możemy się w tym doskonalić.

No cóz ,Ty zaczynasz tracić swój czas na rozkminianie jak wyglądasz w oczach bliżnich, czy się dośc podobasz, czy jestes dośc piękna, mądra? Twonisz swoją energią na cos, co wogóle nie pomaga Ci życ tylko Cię osłabia.