aspołeczność?

[killerqueeen]

Od ponad roku prawie całkowicie zobojętniałam na relacje międzyludzkie. Od lipca nie wychodzę z domu i nie brakuje mi w ogóle ludzi. Zaczyna mnie to niepokoić, ponieważ kiedyś byłam osobą, która łaknęła kontaktu z innymi. Przed lipcem, gdy jeszcze byłam "zmuszona" do przebywania z ludźmi, nie byłam w stanie szczerze zainteresować się ich historiami. W ogóle nie byłam w stanie prawdziwie ekscytować się tym co działo się wokół mnie. Brak takiej iskierki, która dodawałaby pasji temu życiu. Teraz moje życie jest bez smaku, jedyne na co mam ochote to oglądanie seriali, nic innego mnie już nie interesuje. Nie widzę przyszłości, do niczego mnie nie ciągnie. Gdybym zaczęła studiować albo pracować wiem, że wykonywałabym to jak jakiś robot, byleby "zaliczyć". Ktoś też tak miał? Co to jest? Jak wyjść z tego marazmu?

[kikunia55]

Od lipca młoda, najprawdopodobniej 23 letnia osoba nie musi się martwić czy chodzic do szkoły czy isc do pracy i zarobic na swoje papu. Nie opiekuje sie swoim swieżo urodzonym dzieckiem, bo nie opisywałaby nam, ze juz jedynie ogladanie seriali ją interesuje, bo zwyczajnie nie bardzo miłaby na to czas.
"Brak takiej iskierki, która dodawałaby pasji temu życiu"- jak w tak młodym wieku, gdy powinno sie miec chęci do życia nie ma się żadnych obowiązków, to nic dziwnego, ze " Teraz moje życie jest bez smaku".

To tak jakby jesc od rana do wieczora czekoladkę. Pierwsza kostka ma aksamit i aromat a potem to juz tylko mdlo i niezbyt dobrze się wchłania.

Ciekawe, ze młodzi ludzie nie bardzo umieją zrozumiec, ze praca to przywilej a nie tylko obowiązek człowieka.

Jak widac z powyzszego postu, bez pracy, mimo, ze skadś są srodki na nieróbstwo- to bez tej pracy osoba i tak tonie w marażmie.