Mam 24 lata i wciąż nie czuję się dojrzale

[Gość 24 lata]

Mam 24 lata. Nigdy nie miałam chłopaka. Nigdy nie uprawiałam seksu. Nie mam szczęścia w miłości. Przeraża mnie przemijanie, nie mam oparcia w rodzinie. Mieszkam sama. Przeraża mnie, że jestem w wieku, w którym niektórzy są już po ślubie, mają dzieci, a jeszcze niedawno byliśmy dziećmi. Nie mogę się pogodzić z przemijaniem, boję się stracić to, co mam. Buntuję się przeciwko światu. Bardzo cierpię. Lubię grać w gry komputerowe, dużo czytam. Lubię książki i filmy przygodowe, jestem dorosłą miłośniczką klocków LEGO. Nie wyobrażam sobie siebie w roli matki. Nie lubię mężczyzn w typie "macho". Może to jakieś odchylenie, ale lubię trochę wrażliwych chłopaków, takich elegantów, uduchowionych, ze zdolnościami artystycznymi. Przeraża mnie ciąża, karmienie, rodzenie dzieci. Nie udźwignę odpowiedzialności za wychowanie i utrzymanie dziecka. Poza tym, mam poranioną duszę. Mogę skrzywdzić dziecko, rany psychiczne z powodu fatalnych relacji w mojej rodzinie wciąż się nie zagoiły. Nie mogłabym się pogodzić z faktem, że ja się starzeję, a dziecko rośnie z miłego dziecka zmienia się w pyskującego nastolatka. Jeżeli już rodzina, to interesowałoby mnie małżeństwo bezdzietne, ale mam lęk, iż mężczyzna mógłby mnie zapłodnić wbrew mojej woli. Tragedia. Któraś młoda kobieta ma podobnie, jak ja? W ogóle, czasem myślę, że psychologicznie bliżej mi do mężczyzny niż do kobiety, mam męskie zainteresowania. Nie uważam tego za coś złego, ale w otoczeniu uchodzę za dziwaczkę. Nie wiem, co dalej w życiu robić.

[Gość Nic nie musisz]

Autorko, nie jesteś w tym sama, ale nie potrafię Ci pomóc. Może chociaż poczujesz się lepiej, jak przeczytasz, jestem od Ciebie o 2 lata starsza, mam 26 lat, mam męża i wiele bardzo podobnych przemyśleń do Ciebie. Bardzo często uciekam w świat fantasy, świadomość odpowiedzialności za siebie jest dla mnie dużym obciążeniem psychicznym. Mimo, że pracuję - nie czuję się samodzielna (tak wewnętrznie, psychicznie to czuję mimo, że fakt pracy oraz małżeństwa wskazuje, że niby jakoś tam funkcjonuję w tej dorosłości). Też nie wyobrażam sobie macierzyństwa, choć bardzo o tym marzę - tego się nie obawiaj, jesli znajdziesz odpowiedzialnego i kochającego Cię faceta, to na pewno nie zrobi on nic wbrew Twojej woli. Każdy normalny mężczyzna jest świadomy, że rodzicielstwo musi być świadomym i dobrowolnym wyborem obojga i na pewno uszanuje Twój wybór :)

[Gość 24 lata]

Ale Ty masz 26 lat i męża. A ja mam 24 i nigdy nie byłam z chłopakiem nawet na spacerze, nigdy nawet nie trzymałam się za ręce!! Wyobraź sobie moje cierpienie psychiczne, gdy chodzę sama do kina i widzę pary zakochanych nastolatków albo młodych dorosłych.

[kikunia55]

Trzeba ruszyć do życia i życ tym życiem a nie rozmyślac tylko o życiu i jeszcze...cierpieć. Skoro masz męskie zainteresowania to rozumiem, ze nie tak trudno sobie pogadac z facetami na temat tych zainteresowan. A juz od rozmów do spotkan, najpierw niezobowiązujących nie tak daleka droga. Trzeba tylko chcieć a nie opwiadac jak ja się strasznie boję.Do życia tez trzeba miec trochę odwagi, bo inaczej przecieknie nam ono przez palce.

[Gość Nic nie musisz]

~24 lata

Ale Ty masz 26 lat i męża. A ja mam 24 i nigdy nie byłam z chłopakiem nawet na spacerze, nigdy nawet nie trzymałam się za ręce!! Wyobraź sobie moje cierpienie psychiczne, gdy chodzę sama do kina i widzę pary zakochanych nastolatków albo młodych dorosłych.

Tak, tutaj mi się akurat udało, co nie znaczy, że Ty wkrotce też kogoś nie będziesz miała :) swietnie Cię tu rozumiem, że możesz się czuć samotna, tylko chciałam pokazać, że są faceci, którzy uszanują nasze decyzje co do dzieci więc nie bój się tego, jeśli to Cie powstrzymuje :)