Jak porozumieć się z mężem?

[Gość k...l]

Witam, jestesmy malzenstwem z krotkim stazem po 3 miesiecznym, jestesmy razem 4 lata. Niecaly miesiac temu poronilam. Bylo i iest mi ciezko. Potrzebuje by moj maz byl dla mnie wsparciem o czym otwarcie mu mowie, potrzebuje z nim rozmawiac, by mi pomagal... Niestety moj maz po przyjsciu z pracy je obiad i spi lub idzie na silownie a potem oglada filmiki na telefonie i sie kladzie spac. Kiedy mowie mu zeby mi pomogl w domowych obowiazkach twierdzi ze przynosi do domu pieniadze. Ja tez a pomimo tego sprzatam, gotuje, prasuje, zajmuje sie remontem i staram sie dbac o siebie po poronieniu. Maz o naszych problemach rozmawia z mama i rodzenstwem. Nie rozumie ze po zawarciu maozenstwa ma sie nowa rodzine i to ona powinna byc na pierwszym miejscu. Boli mnie to poniewaz jest gluchy na moje prosby a na jego rodzine nie moge liczyc bo jedynie uslysze - on taki jest i jeszcze ze sie czepiam... Wszystko jest na mojej glowie bo maz sie nie angazuje w nic, dwa razy w tygodniu idze na 12 godzin do pracy zeby w miesiacu przyniesc 300zl wiecej - pieniedzy nam nie brakuje jakos a chodzi do pracy na nadgodziny bo chce a wplywa to na niego tak ze zasypia, przesypia reszte dnia, budzi sie by polozyc sie spac. Nie potrafie z nim rozmawiac, nie myslalam ze tak bedzie po slubie. Przykro mi tez ze o poronieniu gada ze swoja rodzina a nie ze mna i boli mnie to ile oni wiedza a przeciez nie sa to jakies bliskie bardzo mi osoby. Czy jest jakis sposob zeby dotrzec do meza czy moge jedynie pogodzic sie z ta sytuacja czy nie i sie rozstac...?

[kikunia55]

Znasz męza od 4 lat a od 3 jestescie małżeństwem. Przez 4 lata nie zauważyłas, ze on jest chętny tylko do chodzenia do pracy a inne obowiązki domowe czy jak mieszkał u mamusi, czy może wczesniej zamieszkaliscie razem- to on nigdy się nimi nie interesował?
Jesli jestescie małżeństwem od 3 miesięcy i juz jestes po poronieniu to może Twoja ciąza była powodem Waszego ślubu?
Jesli Ty tak lekko piszesz:"czy moge jedynie pogodzic sie z ta sytuacja czy nie i sie rozstac...?" Czyli Twój mąz nie spełnia się jako wspólpartner w małżeństwie w Twoich oczach i rozmyslasz czy aby się nie rozwiesc. Może i Wasz ożenek, ktory może był przyspieszony z powodu ciązy, ciązy nie zakończonej sukcesem- to może mąz rozpatruje temat tak: nie ma ciązy, nie ma po co się tak starać, a jak się co komu nie podoba to przecież można się rozstać?

A może on wyniósł z domu przeświadczenie, ze facet liczy się wtedy jak umie przynosić kasę i stąd te jego ciągoty do nadgodzin i uważa, ze wtedy własnie wykazuje swoją największą przydatnośc jako mąż?

A może i on bardzo przeżył Waszą nieudaną ciążę i z Tobą o tym nie rozmawia aby może Cię bardziej nie dołować wspomnieniami o braku dziecka. Natomiast szuka pocieszenia u swoich do tej pory bliskich.

Pytanie- czy Ty od rodziny męza wyczuwasz jakąs niechęc czy krytykę, że Ciebie boli, ze oni między sobą rozmawiają? Może on nie ciągnie tematu ciązy z Tobą, abys np nie płakała czy chodziła smutną a z kimś pogadac o tym musi. Zastanów się czy wolalabyś aby z tymi zwierzeniami szedł do kolegi albo koleżanki, bo Ty czujesz się niekomfortowo, ze jego rodzina za dużo o Was wie?

Oczywiście , ze taki kryzys, trauma jak teraz ,czyli nieudana ciąza jest sprawdzianem Waszego związku. Wiadomo, jesteście młodzi i jeszcze niejedno dziecko pewnie będziecie zdolni powolac do życia.

Nie ma recept innych niż próba dotacia do partnera. Jak zgłaszasz pewne rzeczy na spokojnie i on tego nie słyszy to może trzeba krzykiem, awanturą.Rozstać zawsze się zdązysz. Jednak jesli kochasz męza to albo terapią szokową (znienacka afera) lub terapią milusią czyli np jakis lekko przedlużony weekend i miły wyjazd w góry czy nad morze ze złotą, polską jesienią w tle i może wtedy na spokojnie obgadanie Twoich bolączek i uważne wysłuchanie- może i on coś opowie co jemu nie pasuje, co sobie inaczej wyobrażał w malżeństwie. To naprawdę początek Waszego małżeństwa i dużo jeszcze sobie można wypracować zyjąc pod jednym dachem. Powodzenia.

[whisper quiet]

Nie wiedziałam przed ślubem, że mąż nie angażuje się w żadne domowe obowiązki bo razem nie mieszkaliśmy.
Ciąża nie była powodem ślubu, poroniłam w 10 tygodniu, chcieliśmy od razu po ślubie starać się o dziecko (oboje mamy po 35 lat), udało się z czego oboje się ucieszyliśmy.
Nie jestem typem płaczki wręcz przeciwnie staram się być dzielna i ogólnie radzę sobie ze wszystkim. Myślałam, że po ślubie już nie będę musiała być taka dzielna. Mój partner jest zżyty z rodziną bardzo to wiedziałam ale nie myślałam, że będę którąś osobą w kolejce do rozmowy o naszych sprawach. Po ślubie dowiedziałam się, że piosenkę na nasz pierwszy taniec wybierał z siostrą a zaproszenia dla gości konsultował najpierw z bratem. Kiedy mówię, że są sprawy które są "Nasze" i razem musimy decydować oburza się mówiąc, że nie mam siostry więc nie rozumiem, że takie sprawy trzeba z nimi również konsultować bo są ważne. Faktycznie nie rozumiem bo te sprawy dotyczą tylko Nas. Ostatnio usiadłam obok niego i powiedziałam, że jest mi ciężko że czeka mnie wizyta u lekarza że się boję czy wszystko jest ok bo mam silne bóle brzucha i że nie poradziłam sobie jeszcze z tą sytuacją - rozmawiał następnego z siostrą na ten temat o czym mi powiedział. Poczułam się trochę jak zdradzona bo te słowa były przeznaczone tylko dla niego. Wiem docieramy się ale zaczynam się obawiać, że się ze mną nie liczy i zawsze będę na drugim miejscu.