Czy mogą być to objawy nerwicy?

[Gość Forgetie]

Dzień dobry, mam 18 lat, jestem licealistką i od dziecka towarzyszą mi pewne obsesyjne stany, pełne strachu.
Myślałam, że minęło mi w drugiej gimnazjum, ale miesiąc temu koszmar powrócił.
Doznałam "falszywego wspomnienia" przynajmniej wszystko wskazuje na to, że jest fałszywe. Czytałam artykuł gdzie była wzmianka o chłopaku, który molestował swojego młodszego brata i przestraszyłam się, czy ja kiedyś tego nie zrobiłam. Teraz juz wiem, że nie, ale to rozpoczęło serie lęków. Gdy przestalam się bać, że zrobiłam krzywdę mojemu młodszemu bratu strach przerzucił się na inne strefy. Bałam się, że mam seksualne uczucia do mojej rodziny, znajomych, starych ludzi i dzieci, ogólnie każdego do kogo nie powinnam.
Już jako dziecko bałam się, że zakocham sie w kimś niewłaściwym. Szczególnie w starszych mężczyznach (akurat o dziwo to oni mnie podniecają, ale nie jestem sobie w stanie wyobrazić by ktoś inny mnie chciał) reszta osób z tych paranoi nigdy mnie nie podniecała, do póki nie zaczęłam sie tego bać.
Udało mi się trochę odsunąć natrętne myśli, ale strach pozostał i gdy widze to czego się bałam czuje się spięta i lekko podniecona. Jestem bardzo świadoma swoich stref erogennych. Analizuję każdą myśl i uczucie, mam potrzebę sprawdzać swoje strachy, ale to by się wiazało z dotknięciem kogoś w krocze. Nie chce tego robić, w chwilach jasności jest dla mnie oczywiste, że nie chciałabym miec z żadnym z tych ludzi kontaktów seksualnych. Nie wiem już co jest strachem, co jest produktem, co jest potrzebą sprawdzenia, co jest fantomowym uczuciem wywołanym napięciem. Chce normalnego życia, chce sie normalnie zakochać, nie chce być niebezpieczna.
Gdy czytałam objawy OCD i zeznania chorych identyfikowałam sie z nimi jak nigdy z nikim. Miałam inne obsesje, bałam sie końca świata i bycia lesbijką.
Czy jest dla mnie nadzieja, czy jestem zboczeńcem?

[kikunia55]

"Analizuję każdą myśl i uczucie"- jak po prostu zajmiesz się zyciem i budowaniem sprawnosci fizycznej poprzez treningi( dziedxziny, która lubisz lekkoatletyka, siatkówka, koszykówka, silownia, karate...), rozwijaniem swoich zainteresowan ( w szerszym pojęciu muzyka, języki obce, malarstwo, grafika komputerowa a nie msca erogenne)- to nie będziesz miala czasu się bac ani projektowac sobie czego jeszcze możesz się bac. Nabierzesz niejakiej pewności siebie i nie wygłowkujesz, ze moglabyś krzywdzic swojego mlodszego brata. Karmisz swoje myśli i swój rozum czytaniem "artykułu gdzie była wzmianka o chłopaku, który molestował swojego młodszego brata ". Tracisz czas, na coś co nie służy Twojemu rozwojowi i masz powód do zmartwień.

A co to w Twojej polszczyżnie oznacza "co jest fantomowym uczuciem wywołanym napięciem. "Słyszalam, ze jak ktoś straci rękę czy nogę, to ucięte nerwy robią psikusa i wydaje się ze nieistniejąca kończyna boli- to są bóle fantomowe. A Ty szczęsliwie opanujesz jakies napięcie i masz po tym napięciu bóle fantomowe od uspokojonego napięcia czy jak?

Jak się dorasta to rozważa się istnienie związków heteroseksualnych i homoseksualnych- powiedzmy, ze wtedy obserwuje się swoje zainteresowania płcią- ale u Ciebie kazde zainteresowanie to "boję się, ze zostanę lesbijką". Czyli wszystko w życiu o czym pomyślisz to " boję się". Czyli powinnas życ tak aby miec czas tylko na realizację swoich szkolno- sportowo-pasjonackich celów, aby za duzo nie myslec " bo boję się" znów Cie dopadnie i będziesz się w tym lubowała i pytala czy to objaw nerwicy. Wg mnie to tylko objaw słabej organizacji życia nastolatki.

[Gość Forgetie]

Fantomowe, w sensie, że nie wydają się prawdziwe, jakby nie powinny istnieć bez tego strachu. Są bardziej psychiczne niż fizyczne.

[mgr Kamila Krocz]

Mówiąc o wielu sprawach "boję się", wskazujesz, że dominującym uczuciem, jakie odczuwasz, jest lęk, a lęk to osiowy objaw nerwicy. Zatem pytanie, czy Twoje objawy mogą wskazywać na nerwicę, brzmi tak. Wirtualnie jednak nie da się postawić diagnozy. Możliwe, że jest to objaw nerwicowy, ale niewykluczone, że w taki sposób reagujesz i interpretujesz świat, bo jesteś w wieku dojrzewania. To wszystko może się wyciszyć po okresie adolescencji. Zamiast analizować każdą myśl, każdą swoją reakcję, skoncentruj się raczej na działaniu, rozwijaniu swoich zainteresowań. Wypełnij sobie czas ciekawymi zajęciami. Pozdrawiam i powodzenia!