Gdzie znaleźć grupę wsparcia dla rodziny osoby chorej?

[Gość roksana35]

Od miesiąca wiem, ze moja mama choruje na nowotwór złośliwy, jest to nowotwór płuc, czyli jeden z tych najgorszych i najszybciej zabijających. Jestem jej jedyną córką i prócz mamy nie mam już żadnej rodziny. Obecnie mam 35 lat, od lat mama chorowała, ale na depresję, poświęciłam życie opiece nad nią, a teraz ta informacja o raku. Zupełnie się załamałam, wciąż biorę wolne w pracy, bo nie jestem w stanie pracować, śpię po 2 godziny dziennie, a mama poddała się, gdy lekarz powiedział, ze może żyć góra kilka miesięcy. Gdy lekarz jej tego nie mówił, była jeszcze mimo swej depresji optymistyczna, ale jak to usłyszała, to już nawet leczyć się nie chce, mówi, ze nie warto, bo i tak umrze, totalnie się załamała. Ja również, dlatego chciałabym się dowiedzieć, czy są u nas w Polsce psychoterapie- najlepiej grupowe dla rodzin osób chorych na nowotwór?

[123misia]

Witam Cię Roksana35,
O pomoc psychologiczną spytaj lekarza prowadzącego. Poszukaj też w necie. Na pewno znajdziesz.
Ze swojej strony mogę napisać, że mój Tato żył 5 lat od momentu zdiagnozowania nowotworu złośliwego płuc. Z powodzeniem przeszedł leczenie nieoperacyjne. Niestety współistniejąca choroba (POChP) okazała się groźniejsza od raka.
Także głowa do góry.
Twoja mama może Cię jeszcze długo potrzebować.

[Gość roksana35]

Tak bym chciała, by mama wyzdrowiała. Jeszcze nie zastosowano żadnego leczenia, czeka na wyniki. Po mamie w ogóle nie widać choroby, dowiedziała się o niej przypadkiem, gdyż szukano przyczyny jej dziwnych gorączek co jakiś czas bez przeziębienia. Mama także nie kaszle. Niestety- paliła przez 50 lat i to jest główna przyczyną oraz w młodosci pracowała przy azbescie- a to ponoć też szkodliwe.(obecnie ma 70). Wszystkie badania ma wzorowe, prócz tego RTG. No i guz jest duży- 4 cm, dlatego lekarz nie daje mamie dużych szans, a ona się poddaje i załamuje.

[123misia]

No nie. Tak nie wolno.
Jaki lekarz nie daje szans?
Onkolog? Jeszcze nie wdrożono leczenia i już załamujecie się?
A może mama dobrze zareaguje na leczenie?
Trochę optymizmu!

[kikunia55]

Chorzy onkologicznie mają prawo do wsparcia hospicjum stacjonarnego i hospicjum domowego. Czasem w ramach pomocy choremu w opiece domowej jest dostępna pomoc psychologiczna. Zorientuj się jakie macie szanse na tę opiekę hospicyjną, jakie trzeba uzbierac dokumenty- taka opieka będzie Wam potrzebana (pielęgniarka ,raz na 1 tydzien lub co 2 tygodnie lekarz) w kazdej następnej fazie choroby.

Nie marnuj teraz swoich dni wolnych , urlopu czy zwolnienia lekarskiego na przeżywanie wiadomości o chorobie mamy. Taki luksus może Ci być duzo bardziej potrzebny, gdy będziesz musiała z mamą jeżdzic po lekarzach na badania, lub będzie się bardzo żle czula i Ty bedziesz chciała przy niej czuwać. Ponadto lepiej zacznij oszczędzac, bo jesli z mamą będzie zle, to Ty idąc do pracy będziesz może chciała zapewnić jej parogodzinną opiekę pod Twoją nieobecnośc.

Sorki, ale tu nie ma co się rozmemlywać, tylko szybko i racjonalnie działac. Wystarczy, ze mama się załamuje. Jej w kazdej sytuacji będzie potrzebna pomoc i musisz być silna
. Rozpaczac i wydziwiac będziesz, jak kiedyś bedzie po wszystkim. Teraz dzialaj racjonalnie i wobec mamy z uśmiechem na ustach. Jesli naprawdę zostało jej tak mało dni, to chyba lepiej aby spędzila je widząc Twoja pogodną twarz. Powodzenia i dużo sily._

[mgr Kamila Krocz]

W szpitalach, które mają oddziały onkologiczne i leczą raka, są zazwyczaj też poradnie psychologiczne, w których pracują psychoonkolodzy i psychoterapeuci. Zazwyczaj pacjenci na początku (po usłyszeniu diagnozy), kiedy są na oddziele, mogą skorzystać ze wsparcia psychologicznego. Moja mama również ma nowotwór złośliwy i na początku korzystała z takiej pomocy. Później można zdecydować, czy będzie się kontynuowało korzystanie z takiej formy pomocy, czy nie. Można też tam podpytać o różne inne formy pomocy, np. grupy wsparcia, konsultacje itd. Jeśli mama podjęłaby leczenie w szpitalu, myślę, że warto też tam podpytać o wsparcie psychologiczne. W szpitalu wszystko Wam powiedzą. Powodzenia i życzę siły dla Pani i mamy!