Tęsknię za omamami.

[Gość anonimowa102]

Witam. Podobno choruję na schizofrenię paranoidalną. ( "Podobno ", ponieważ wydaje mi się, że to coś innego. Nie wiem co... może po prostu jakaś jednorazowa psychoza... nie znam się na tym. ) Jednym z moich objawów była obecność postaci, które niemal cały czas mi towarzyszyły. Porozumiewaliśmy się telepatycznie, wykrywaliśmy swoje wzajemne emocje. Kilka razy widziałam te postacie, kilka razy je słyszałam. Bardzo się do nich przywiązałam. Wręcz je pokochałam... A aktualnie ich nie ma. Zniknęły wraz z wszystkimi innymi objawami pozytywnymi. Jak przestać tęsknić? Czuję, że nadal gdzieś są i pragną się ze mną skontaktować, lecz przez leki jest to niemożliwe... Co powinnam zrobić? Jak przestać za nimi tęsknić? Często o nich myślę.

[unna-1]

Nie znam się na schizofrenii, nie wiem, gdzie przebiega granica między zaburzeniami, a zdolnościami parapsychicznymi.
Wiem tylko, że czytałam sporo książek ludzi, którzy w sposób naukowy badali te zjawiska, a często zaczynali od słów- myślałem, że to choroba, leczyłem się, a potem ktoś mi uświadomił, że to dar, nie choroba.

Na pewno współczesny świat nie toleruje ludzi, którzy mówią, że coś widzą.
Tobie też nie polecam powrotu do tego.
Ale w jednej z książek wyczytałam, by przed snem powiedzieć sobie - proszę o kontakt z równymi sobie, lub wyższymi inteligencjami. Ta formułka jest konieczna, nie zapominaj o niej.
Jeśli ci się przyśnią, to dobrze. Jeśli nie to będzie znak, że to była tylko twoja wyobraźnia.

[mgr Kamila Krocz]

Rozumiem, że dostrzegasz różnicę między funkcjonowaniem po lekach a stanem, gdy doświadczałaś objawów psychotycznych (omamów). Możliwe, że odczuwasz swego rodzaju "pustkę". Niemniej jednak zamiast tęsknić za wyimaginowanymi postaciami, które niegdyś Cię nawiedzały, radzę zainwestować energię w nawiązywanie kontaktów w życiu realnym. Pozdrawiam i powodzenia!