Niepewność siebie

[Gość Kolp]

Będąc osobą, która ma już 17 lat, coraz częściej zaczynam rozmyślać o swoim życiu. Zawsze miałam wrażenie, że nie pasuję do otoczenia. Mam dużą rodzinę (kuzynostwo), zawsze wyróżniałam się spośród nich. Przez problemy zdrowotne w dzieciństwie byłam szprycowana antybiotykami i innymi specyfikami, przez co zawsze byłam przy kości, na szczęście udało się z tego wyrosnąć, ale to ja byłam "tym dzieckiem przy tuszy" i chyba to już do mnie przylgnęło. Zawsze miałam problemy ze znalezienie przyjaciół. Mam kilku szczerych i cieszę się z ich obecności, jednak jest jedna rzecz, która nie daje mi spokoju. Mianowicie moja kuzynka, do której zawsze byłam porównywana (nawet nie wprost, nie przez rodziców). We wszystkim zawsze była lepsza i ładniejsza. Jest ciekawszą osobą, ma więcej znajomych, potrafi lepiej zrobić praktycznie każdą rzecz i podebrała mi pracę, o którą już długo zabiegałam, ja jestem tą cichą osobą, której trudno nawiązać kontakty z nowymi osobami (te które już mnie znają, wiedzą, że przy nich jestem bardzo otwarta). Jedyną rzeczą, w której jestem od niej lepsza jest nauka, ale jak wiadomo nie nauką człowiek żyje. Przeje, więc do sedna; od dwóch lat zaczynam zastanawiać się czy coś ze mną jest nie tak. Nie umiem zaprzyjaźnić się z chłopakami (przynajmniej w moim i podobnym wieku(nawet koleżanka, która nigdy sę do nikogo nie odzywa-nawet do nauczycieli i profesorstwa- ma już chłopaka), nie rajcują mnie imprezy z dużą ilością alkoholu i palenie fajek za sklepem, w obawie, że policja nakryje, przez co w gimnazjum stałam się prawie odludkiem, gdy myślę o przyszłości nie mam pojęcia co mnie czeka; nie potrafię znaleźć chociaż jednej dziedziny, w której byłabym dobra, wśród części osób jestem postrzegana jako osoba, która przynudza (głównie przez zainteresowania), chciałabym wiedzieć, czy naprawdę jest coś ze mną nie tak, czy powinnam iść do psychologa

[mgr Kamila Krocz]

Kolp, na podstawie Twojego wpisu nie można stwierdzić, że dzieje się z Tobą coś niepokojącego. Jesteś normalną, młodą kobietą. Może zamkniętą w sobie, cichą, małomówną, skrytą, introwertyczną, unikającą imprez i towarzystwa, ale to nie jest żadna patologia. Są ludzie ekstrawertycy, lubiący, gdy dużo się dzieje i są osoby podobne do Ciebie, czyli spokojne, ciche, być może dla otoczenia trochę nudne. Nie zmieniaj się. Uwierz w siebie i przestań się porównywać do kogokolwiek. Jesteś indywidualnością i dbaj o swoją unikalność. Pozdrawiam!

[Gość Koleś 24]

Wszystko jest z tobą w porządku , tylko różnisz sie od reszty społeczeństwa (wiem coś o tym ).
Dużo z twojego opisu pasuje do mnie .