Potrzebuje pomocy...

[Gość niktwazny12]

Cześć,
Od czterech miesięcy jestem w związku, który na początku wydawał mi się spełnieniem moich marzeń.
Od pewnego czasu relacja pomiędzy nami zaczęła się bardzo psuć. Od trzech tygodni próbowaliśmy się rozstać.. ale nie potrafimy. Zawsze zostajemy ze sobą.
Parę dni temu znowu nastała sytuacja iż chcieliśmy to rzucić, ale jak możecie wywnioskować nie mogliśmy. Rzuciliśmy się sobie w ramiona. Wielki happy end.
Do wczoraj.
Wczoraj doszło jak zawsze do małej kłótni, która wywołała burzę.. znowu padły zdania z jego strony, że w głębi mnie kocha, ale dużej tak nie może... Zdecydowaliśmy się na przerwę. Minął jeden dzień, a ja odchodzę od zmysłów. Mam różne dziwne myśli typu czy na pewno mnie kocha? Mimo tego iż wczoraj mi to powiedział... i powiedział, że chce odpocząć.
Moja podświadomość wysyła mi dziwne myśli typu, że pewnie pisze teraz z jego przyjaciółeczkami i myśli jakby mnie tu rzucić.
Nie chciałam pozwolić mu na przerwę. Jestem osobą, która albo się decyduje że to koniec albo nie.
Jednak kocham go... i dałam mu ją.
Pomocy... nie wiem co mam ze sobą zrobić, jak to wszystko ugryźć... plus wczoraj byłam na poważnym zabiegu, ponieważ choruję, oczywiście napisał potem czy wszystko dobrze... A nie było.
Czy jest warto starać się nadal, jeśli się go kocha ale to wszystko jest takie toksyczne i mam wątpliwości..?

[ka-wa]

Piszesz,że próbowaliście się rozstać ,ale nie podajesz przyczyny ,co się zadziało ,że z sielanki zrobił się "horror"?

Dzieje tak się w toksycznych związkach,czyli kochamy się ale nie możemy być razem,
więc jeśli nie ustanie przyczyna waszego rozstania,nie masz co liczyć na ten związek.

[Gość show-must-go-on]

Taka nerwówa już na początku relacji nie wróży nic dobrego. Zeżrecie się wzajemnie i zatrujecie psychikę. Po co komu taki związek, który przynosi ból, a sytuacja się ma jak na rollercoasterze? Oczywiście są tacy ludzie, którzy uwielbiają cierpieć i tkwić w toksycznych relacjach które uzależniają. Jeśli jesteś taką osobą, to cierp. Jeśli lubisz spokój i stabilizację, to zrezygnuj z faceta, z którym bujasz się na nerwowej huśtawce.
Zdaje się, że jesteś osobą nadmiernie emocjonalną, potrzebujesz więc mieć kogoś komu zaufasz i będziesz czuła się bezpieczna i kochana.

[Gość niktwazny12]

Droga ka-wa,
ogólnie chodzi chyba tutaj o charaktery. On - wszystko na spontanie, żadnych planów, wieczne imprezy. Ja - wszystko wpisane w kalendarz minuta po minucie wszystko zaplanowane.
Są sytuacje, sprawy kiedy nie potrafimy się dograć, zrozumieć. Myślę, że nawet zdanie iż przeciwieństwa się przyciągają nie pasuje tutaj... mimo wszystko ciężko odejść gdy się kocha

[Gość niktwazny12]

Do show must go on..
Faktycznie jestem osobą bardzo emocjonalną.. lecz rzecz w tym iż na początku nie działo się nic złego. Wszystko było normalnie starał się. Teraz zwala to na przyzwyczajenie. Nawet kiedy się poddaje i mówię że to koniec on nagle rezygnuje i mówi że nie wyobraża sobie życia beze mnie. Bo coś mu nie pozwala ode mnie odejść. Praktycznie czekam teraz na "ścięcie głowy" ponieważ nie wiem jak to dalej będzie. Ciężko jest mi się ogarnąć bez niego taka prawda, mimo tej toksyczności coś nas połączyło i nie chce puścić i z jego strony i mojej.

[Gość niktwazny12]

Witam,
jak można stwierdzić po tytule mój chłopak jest w stosunku do mnie bipolarny. W pewnej chwili cały jest dla mnie, pięć minut później krzyczy na mnie bo coś powiedziałam bądź coś mu się nie spodobało.
Dzieje się tak już od dawna. Jest to dla mnie wielki problem, ponieważ nie umiem funkcjonować w czymś takim.. w wiecznym strachu iż powiedziałam coś nie tak, bądź mój płacz wywoła u niego krzyk i agresję.
Czy da się to leczyć? Czy jest jeszcze szansa, żeby mój chłopak wrócił do normalnego stanu?

[ka-wa]

Tego nie da się raczej leczyć,bo to wynika z jego osobowości /chwiejnej emocjonalnie/ i charakteru,chociaż przy szczerych chęciach,jakaś psychoterapia czy leki uspakajające mogłoby minimalnie pomóc,chociaż ,nie jestem pewna,
ale to i tak nie wchodzi w grę ,bo przecież on u siebie nie widzi nic złego ,tylko Ty tak mu działasz na nerwy,bo najłatwiej winy szukać u partnera,
takim ludziom potrzebny jest partner do wyżycia się,oni po prostu nie radzą sobie ze stresem i oczekują od partnera wyrozumiałości,dlatego szukają takich "jeleni",co to zaaprobują, stosują metodę kija i marchewki ,dlatego niejedna/en da się na to nabrać.

Masz rację ,nie da się funkcjonować w takim związku,więc odpuść,sama to zakończ.

[Gość Mordehai i Ciarahy]

Albo niech zmieni swój sposób myślenia i stanie się kimś zupełnie innym:P
No ale niestety zmiana swojego myślenia to, nie jest łatwy proces, zwłaszcza dla osób, które chciałyby natychmiastowych efektów.
Zresztą ciekawo, czy on w ogóle tego chce?
:)

[WiolkaKlaman]

Hm skoro już we wczesnej relacji dzieją się takie rzeczy, skoro nie ufasz swojemu partnerowi- czy ma to sens? Musisz się zastanowić, ja mam co do tego mieszane uczucia. Wiadomo, każdy z nas ma jakieś wady- albo je zaakceptujesz, albo niestety nie jest to osoba warta Twojego zainteresowania.
Czy jest szansa na jego zmianę?Obawiam się, że nie. Ludzie są w stanie pójśc na pewien kompromis ale nie zmienią się! Nawet jeżeli przez jakiś czas będą się bardzo starali, to kiedyś wróci.

[quashja]

Nie ma sensu tego ciągnąć, choć Wam może wydawać się inaczej. Wydaje mi się, że to może nawet nie być miłość, a przyzwyczajenie i strach przed utratą stabilizacji wynikającą z braku partnera przy boku. Jak macie takie problemy, że się zastanawiasz, czy sobie odpuścić, to moim zdaniem nie ma co ciągnąć tego dalej.
Znam osobę, która ma identyczny charakter jak Twój partner i obawiam się, że żadne terapie i rozmowy nic nie dadzą, on się nie zmieni, nawet jak znajdzie inny sposób na rozładowywanie napięcia. Będą okresy, że będzie zachowywać się normalnie, ale to potrwa chwilę i wróci w końcu do swoich starych nawyków. Przykro mi to pisać, ale lepiej to przerwij niż przysparzaj sobie dalej nerwów.

[Gość diana232]

Daj sobie spokój z tym związkiem. Miałam podobny, niedawno go zakończyłam, choć były nadal próbuje szukać kontaktu. Zakoncz to jak najprędzej, jeśli nie chcesz wpaść w jakąś poważną nerwicę.

[Gość hahah]

4 miesiące to nie związek, związek zaczyna się od roku, 4 miesiące to co najwyżej kolega albo znajomy