błaha rzecz

[Gość unomomento]

Nieszczęśliwość. To jak naklejka, którą na sobie noszę, bo wiem, że muszę ją przez określony czas nosić. Bo..nie da się inaczej. Bo..samemu nie da się wszystkiego, wiele zależy od rodziców.. Mam tylko jedno pytanie, jak egzystować, będąc świadomym, że jest się nieszczęśliwym w pewnych kwestiach, że przez jakiś czas chcesz by było inaczej, lecz nie możesz jeszcze sobie na to pozwolić. Gdy jestem w towarzystwie ludzi, widać po mnie że duszę coś w sobie, co mnie gryzie. To coś mnie rozprasza i daje panikę. Jak udawać, że wszystko jest dobrze? Jak oszukać samego siebie?

[rafik54321]

Pkt 1 - nie udawaj że jest ok. Bo ludzie będą wymagali jeszcze więcej od ciebie a to pogorszy twój stan :/
Pkt 2 - czemu masz być nieszczęśliwy/wa? Zamiast zamiatać to pod dywan, lepiej to po prostu zmienić.
Pkt3 - określ czego potrzebujesz aby móc powiedzieć "jestem szczęśliwy/wa". Co to takiego? Praca? Jaka? Dom? Jaki? Znajomi? Partner/ka? Jaki/jaka? Itp. Dokładnie. Fajnie by było gdybyś sobie to rozpisał/ła na kartce papieru, albo w formie zdjęć nakleił/ła na jakąś dużą kartkę. Niech to ma kształt, jakiś konkretny. Teraz zamknij sobie oczy i wyobraź to sobie, że to wszystko już masz, takie "pstryk" i jest... Fajnie to wygląda? Na pewno :) .
Pkt 4 - pomyśl jak to wszystko możesz osiągnąć. Wielu rzeczy możesz nie wiedzieć (np jak znaleźć daną pracę), ale możesz szukać. Możesz pytać. W internecie, znajomych... Szukaj, działaj. Mózg ma tendencję do pogłębiania myśli. Jeśli koncentrujesz się na problemie to mózg znajdzie sobie 100 powodów aby ci to wszystko nie wyszło, a jeśli skoncentrujesz się jak to obejść to mózg znajdzie sposób na każdy z tych 100 powodów :) .
Gdy zaczniesz tak działać nad sobą, przestanie cię tak boleć brak szczęścia gdyż będziesz czuć że to szczęście czeka na ciebie, a ty tylko musisz się do niego dokopać i tyle :) .

Pozdrawiam...

[mgr Kamila Krocz]

Poczucie bycia nieszczęśliwym nie jest błahą sprawą. Z wiadomości, którą napisałaś, zrozumiałam, że nie możesz czuć się szczęśliwa, bo czujesz się ograniczona, nie do końca niezależna. Podejrzewam, że jeszcze jesteś niepełnoletnia, dlatego jesteś pod opieką rodziców. To oni w dużej mierze decydują za Ciebie. Dorosłość jednak to nie tylko same przywileje i wolność, to także odpowiedzialność. Pozdrawiam!