Mam 17 lat oraz ciężkie życie, czy czas je zakończyć?

[Gość kliso]

Dla mnie jestes iteligentnym,wrazliwym,mlodym czlowiekiem, ktory przez wyjazd z kraju,roztanie rodzcow poprostu sie zagubil,jedni na takie sprawy sa odporni,ale tobie to wszystko podcielo doslownie nogi,na pewno nie wyjsciem z sytacji jest odebranie sobie zycia-gdzie twoja wiara ,nadzieja ze bedzie lepiej-nie jeden powie ze 17 lat to duzo,a moze tylko 17 lat.Moze najlepszym rozwiazaniem dla ciebie by byl powrot do kraju-moze sa dziadkowie,napisales ze wierzyles-wiec na poczatek idz do kosciola-pomodl sie szczerze,wyzal sie a na pewno znajdziesz sile i sens do dalszego zycia.

[unna-1]

Zacznij sobie powtarzać, że
- z dnia na dzień, coraz lepiej mi się powodzi.
Czuję się coraz lepiej, pod każdym względem.
Życie jest coraz ciekawsze i piękniejsze.
Nabieram energii i siły do działania itp.

Zamiast nie chcę, nie mogę, zacznij myśleć pozytywnie. Mogę, przełamię się, zrobię itd.
Takie myślenie doda ci sił i chęci do zmian.
Najważniejsze to te twoje chęci.
A chęci to początek zmian na lepsze.
Jak już się przekonasz, że warto żyć dobrze, godnie i być szczęśliwym, to zaczniesz to realizować.
Trzeba chcieć tych zmian, a wszystko zacznie się dobrze układać.
Musisz CHCIEĆ, TY SAM. Nikt za ciebie tego nie zrobi. Tylko ty możesz coś zmienić w swoim życiu.

[Gość kliso]

Chyba najdluzszy pierwszy post watku jaki ostatnio czytalem,szkoda autorze za nie chcesz z nami dalej prowadzic rozmowy.

[Gość Anonim1999]

Chce, lecz już nie mam o czym pisać, z resztą dziwnie się czuje gdy to robię, dodatkowo boje się, że moja mama mogła by odkryć, że prowadzę takie rozmowy przez co by się martwiła itd, dlatego staram się powoli odcinać od tej konwersacji.

[Gość kliso]

Pewnie i tak sie martwi,chyba ze rozmowa z nami cos w ogole zmienila w twoim codziennym zyciu-ale tak naprawde nie wiemy ,lepiej z kims porozmawiac ,bo moze cos w twoim zyciu sie zmieni na lepsze.

[Gość też matka]

żyjesz ?
nie rób głupot, pokaż matce to co nam pokazałeś i niech się Tobą zajmie w końcu! decydując się na dzieci bierze się za nie odpowiedzialność, już nie mówię na zawsze, ale przynajmniej do pełnoletności.
nie daj się! i daj znać co u Ciebie.
z tym bieganiem czy ćwiczeniami to popieram.

[Gość dan3344]

to co przeczytalam o tobie to wydaje mi sie ze dopadla ciebie depresja bez lekow nie obejdzie sie. Jestes bardzo mlody ,musisz bardzo szczerze porozmawiac z mama mysle ze ona bardzo chce ci pomoc ale jest bez silna poniewaz ty szybko poddajesz sie.. Pierwsze co powinienes zrobic to zmusic sie do nauczenia jezyka znam ludzi ktorzy duzo starsi od ciebie po kilku latach nie maja problemu.. wowczas zaplanowac sobie co bys chcial robic moze jednak sprobujesz byc kucharzem zawod bardzo poszukiwany i bardzo dobrze platny. Moia kuzynka wyjechala do irlandii do czterech lat plakala ze chce wrocic dzisiaj po 9-ciu latach nie chce slyszec o powrocie. Bez wlasnego postanowienia i wysilku nic nie osiagniesz za ciebie nikt nie jest w stanie tego zrobic. Daj sobie szanse moze zmien psychiatre bo depresie leczy tylko psychiatra ja przeszlam to ale mnie bardzo szybko udalo sie wyjsc z depresji po trzech tygodniach brania lekow. Nie mysl nawet o odebraniu sobie zycia bo w zyciu kazdy tak ma ze sa chwile zalamania i radosci czle zycie przed toba pokaz rodzinie ze potrzfisz mimo mlodego wieku byc odpowiedzialnym madrym czlowiekiem. Od dzis koniec z narzekaniem i uzalaniem sie nad soba pierwszy plan to nauka jezyka nawet zmuszanie sie do tego zeby zaczac robic nastepne kroki i plany.. Nie obraz sie ale podobno tylko tchorze uciekaja od problemow zamias t je rozwiazywac pokaz ze jestes silnym chlopokiem. Zycze tobie POWODZENIA trzymam kciuki P.s.(moze kiedys odezwi sie co postanowiles)

[Gość megira]

no cześć , jak tam u Ciebie?
mam nadzieję że się odezwiesz bez względu na to czy Ci się udało czy nie, chciałabym Ci coś powiedzieć.
pozdrawiam
megira

[Gość Giga szef]

To on sie zabil czy nie?