Nie wiem jak się zachować kiedy moja mama do mnie tak pisze?

[Gość kamila177]

Witam, mam 22 lata. Mieszkam z chłopakiem pracuje i studiuje. Wychowałam się bez ojca. Mama rozstala sie z moim ojcem jak bylam mala, natomiast teraz ma meza od 3,5 lat. Sprzedala mieszkanie i rzuciła fajna i dobrą prace, wyprowadzila sie do innego miasta z mężem ale widzimy sie co tydzien a niekiedy co pare dni. Kochają się, problem w tym ze kiedy sie z nim nie dogaduje (nawet sama ze soba) to pisze mi po 30 sms, ze czuje się źle jak służąca, że nie ma siły tego zmienić, ze mam nigdy nie ufać facetowi, ze mnie kocha miloscia bezwarunkową, chce zebym się przeprowadziła i mieszkała z nią,że ma dość wszystkiego,ze jestem jej najbliższa i nie ma nikogo innego. Wiem że kiedy się kłócą to wina leży po dwóch stronach (choc nie zawsze). Często się obraża o byle co, co jakiś czas wpada w ,,depresje** sama z siebie. Nie raz zostawiała komputer celowo żebym ja zobaczyła jak czyta na forum że chce się zabić. Truje mi życie codziennie pisze jakieś sms że jest jej źle, mam wrażenie że mam być na jej zawołanie i ma do mnie mnóstwo pretensji. Denerwują mnie te sms, że cały czas się użala nad sobą- ja jestem optymistką, ale męczy mnie to jej pisanie, obarcza mnie moimi problemami ma pretensje do calego swiata. Nie moze normalnie zadzwonic do mnie ze ma jakis problem tylko pisze do mnie to w taki sposób takie rzeczy i mnie to przeraża. Ona twierdzi że do psychologa nie pojdzie i nie potrzebuje nikogo kogo innego procz swojego męża oraz mnie, choć ja twierdze że powinna mieć koleżanke do ktorej bedzie mogła się wygadać. Udaje twardą, niezależna nie potrzebującą nikogo, nie ma rzeczy bez ktorej nie moglaby sie obejsć-tak twierdzi. Gdy sie widzimy nie mowi o problemach ale gdy jest klotnia choc jest rzadko, to znow sie zaczyna *sms na zywo*. Ja też mam swoje problemy, jak każdy ale nie mówię wszystkiego mamie każdego szczegółu, najczęściej próbuje swoje sprawy rozwiązywać sama. Czy to normalne że moja mama mówi mi o swoich problemach w szczegółach?Proszę o rade co zrobic lub jak sie zachowywac. Dziekuje :)

[Gość margolcia_63]

Odciąć się, to manipulantka. Masz jedno życie!

[ka-wa]

Szkoda ,że nie ma koleżanki ,bo na takie wygadanie się najlepsza jest koleżanka,ale na pewno ma jakieś znajome z poprzedniego miejsca zamieszkania,zasugeruj jej odnowienie znajomości i danie Ci oddechu...

[Gość baba marudna]

Ciekawe z jakiego powodu zerwała z Twoim ojcem? Może właśnie z powodu swojej zwichrowanej psychiki? A może nie ona, lecz to on odszedł, bo nie wytrzymał?

[Gość sprawdź]

Powiedz mamie to co tu napisałaś, poproś aby przestała do Cibie pisać wytłumacz dlaczego, jeśli tego nie zrobi zablokuj smsy. Ona nie ma koleżanek z powodu swojego charakteru a Ty biedna nie możesz uciec, więc to wykorzystuje. Musisz być stanowcza.

[słonecznik81]

To co robi Twoja matka jest toksyczne. Przeczytaj książkę "Toksyczni rodzice" Susan Forward. Pogadaj z psychologiem.

To od czego zacznij to postawienie granic. Potrzebujesz ich dla własnego zdrowia psychicznego i normalnego życia. Bo inaczej Cię zniszczy. Twoja mama się będzie buntować, strzelać fochy ale to naturalne. Jedyne co musisz zrobić to w tym wytrwać.

[Gość unna]

Miałam podobną sytuację. Gdy byłam mała, mama obarczała mnie wszystkimi swoimi problemami.
Ja byłam tą silną, która miała ją pocieszać. Nie wiem, jak to się stało, ale całkowicie zapanowała nade mną.
Podejrzewam, że tak samo będzie z tobą, bo to podobne typy.
Nie daj się, nie ulegaj jej.
Nie przejmuj się jej problemami, nie angażuj się w to.
To dorosła osoba i powinna radzić sobie sama.
Owszem doradź coś, wysłuchaj, ale zawsze miej to w pamięci, że to jej życie i to ona za nie odpowiada.
Odetnij się psychicznie od jej problemów.
Nie przejmuj się nimi.

[mgr Kamila Krocz]

kamila177, Twoja matka jest dorosłą kobietą i bierze odpowiedzialność za swoje wybory. Z Twojego postu wynika, że jest niestabilna emocjonalnie. Owszem, jako córka możesz ją wysłuchać, coś doradzić, ale nie musisz rozwiązywać jej problemów. Nie jesteś jej terapeutką. Masz prawo stawiać granice, powiedzieć asertywnie "dość". Polecam Ci przeczytać książkę Lillian Glass "Toksyczni ludzie. 10 sposobów postępowania z ludźmi, którzy uprzykrzają ci życie". Pozdrawiam i życzę powodzenia!