Jak powiedzieć o "zwolnieniu" z pracy

[Gość AnetaAneta84]

Zacznę od tego, że jestem osobą dosyć ambitną. Pracuję na stanowisku, na które tak naprawdę nie składałam CV, bo na to miejsce posadzili kogoś innego. Pracuję owszem w sferze związanej z moim wykształceniem, ale czuję, że cofam się do tyłu, widząc jednocześnie jak inni pracownicy awansują, rozwijają się, a ja.. mam najniższą z nich wszystkich pensję, nieadekwatną w ogóle do nawału pracy i czynności, które wykonuję. To boli i przygnębia, widząc, że pracownik o zupełnym braku kwalifikacji zajmuje stanowisko lepsze od mojego i zarabia o wiele więcej niż ja. Jestem najniżej w hierarchii firmy i nad głową czuję szklany sufit, którego nie jestem w stanie pokonać. Po prostu umiem o wiele więcej, a w obecnej pracy nie mogę i nie mam szans, by to wykorzystywać i rozwijać się dalej.

Mieszkam w średniej wielkości mieście, ale o pracę tu trudno. Od pół roku szukam pracy w Warszawie. Liczyłam, że dostanę lepszą posadę, a z tej pracy wówczas odejdę. Tak się nie stało. Z tego co czytałam na różnych forach prawdopodobną przyczyną jest miejsce zamieszkania poza miastem, do którego wysyłam CV.

Moja Mama bardzo nieprzychylnie podchodzi do tematu mojej pracy w Warszawie, nie mówiąc już o moim zamieszkaniu tam. Zna moją sytuację doskonale, ale jej zdaniem moje szukanie pracy w Warszawie to szukanie wrażeń. Jesteśmy ze sobą zbyt zżyte i ona chyba nie wyobraża sobie, że zostanie sama jak palec.

Właśnie złożyłam wypowiedzenie, pracować będę do końca miesiąca. W sierpniu chcę przeprowadzić się do Warszawy i tam podjąć jakąkolwiek pracę i dalej szukać pracy takiej, która jest zgodna z moimi umiejętnościami. Liczę, że zmiana miejsca zamieszkania pomoże mi w otrzymaniu lepszej posady.

Ale nie chcę Mamie mówić prawdy. Wolę powiedzieć, że mnie zwolnili - uwierzy w to, gdyż moja sytuacja w firmie i tak jest niepewna od dłuższego czasu. Tylko jak jej to przekazać, tę informację o moim zwolnieniu, by było jak najmniej emocji? Powiedzieć od razu, czy zaczekać jeszcze parę dni?

Jest osobą bardzo nerwową, boję się kłótni w domu, jej reakcji, kiedy powiem, że się przeprowadzam. Moja przeprowadzka będzie dla niej okropnym ciosem, nawet moja dwudniowa nieobecność w domu sprawia jej ból, potem ma żal, że ją zostawiam samą, że jest chora, itp.

Może ktoś był w takiej sytuacji?

[Gość AnetaAneta...84]

I jeszcze boję się tego, że Mama znajdzie w Internecie ofertę pracy na moje stanowisko za mnie :(

[Gość AnetaAneta84]

Proszę o jakąś poradę. Chciałam dobrze dla siebie, a teraz myślę o Mamie...

[Gość AnetaAneta84]

Proszę o radę :(

Mam totalny mętlik w głowie i strach przed Mamą i kłamstwem, ale tu akurat kłamstwo będzie najlepsze.

Tylko boję się, jak jej to powiedzieć, jej reakcji.

[ka-wa]

https://forum.abczdrowie.pl/forum-psychologia/1494807,matka-i-kontrola-nad-zyciem-doroslego-dziecka

Jeśli to nie jest to Twój wątek pod innym nickiem ,to go sobie przeczytaj,bo sytuacja jest prawie identyczna,
toksyczna miłość i uzależnienie od siebie matki i córki.

Nie da się tu nic innego powiedzieć.

[Gość AnetaAneta84]

No faktycznie... :(
Dziękuję. Już uznałam, że mój problem to jakiś wyjątek albo ja robię z igły widły.