Nieśmiałość.

[Gość Hania Kowalczyk]

Mam 14 lat i jestem bardzo nieśmiałą osobą. Moi rodzice wiedzą o tym , że jestem osobą skrytą w sobie i że nie mam koleżanek i kolegów. W domu jednak zachowuję się inaczej bo jestem bardziej otwarta ale w szkole nic nie mówie... Nawet zwykłe podejście i zapytanie się kolegi jest dla stresujące. Nie wiem jak mam sobie z tym poradzić. Koleżanki śmieją się moich ubrań , butów albo z tego , że nie mam Facebooka mimo , że wszyscy w klasie go mają. Bardzo chciałabym , o poradę jak mam poradzić sobie z nieśmiałością , która jest niestety częścią mnie ...
Pozdrawiam.

[mgr Kamila Krocz]

Haniu, wiem, że dla Ciebie nieśmiałość jest ogromną wadą, która uniemożliwia Ci cieszenie się z relacji z koleżankami czy kolegami. Pamiętaj jednak, że nie wszyscy muszą Cię lubić i Ty również nie musisz się ze wszystkimi kolegować, np. z tymi, którzy się z Ciebie wyśmiewają i Cię nie szanują. Czy myślisz, że zasługują na Twoją przyjaźń? Postaraj się dostrzec pozytywy w swojej nieśmiałości. Może nie jesteś duszą towarzystwa, nie mówisz wiele i nie pchasz się na afisz, ale jesteś za to skryta, dyskretna i można Ci powierzyć sekrety. To jest atut! Rozejrzyj się wokół! Może blisko Ciebie jest też w szkole jakaś nieśmiała dziewczynka, która soi z boku gdzieś w kącie szkolnego korytarza i boi się zacząć rozmowę? Podejdź do niej, zagadaj. Nic nie tracisz, a możesz zyskać. Poza tym, wiedząc, że masz problem z nieśmiałością, możesz poprosić Waszego psychologa szkolnego, by przygotował dla Was warsztaty szkolne na temat tego, jak radzić sobie z nieśmiałością. Wierzę, że uda Ci się choć trochę zaakceptować swoją nieśmiałość i nauczyć z nią żyć. ;) Pozdrawiam!