Brak sensu

[Natalisia]

Cześć mam 17 lat, zaraz 18 i moje życie traci sens. Zawsze byłam pełna życia, zdrowa i niezależna. Radziłam sobie z każdym swoim problemem i pomagają innym. W 1 klasie technikum zaczęłam chorować. Do tej pory nie ma jednoznacznej diagnozy, ale kilka chorób spadło na mnie niczym worek kamieni. Podejrzenia guza mózgu, nowotwór, choroby kręgosłupa, wszystko na raz. W domu tez nie jest najlepiej, rodzice się kłócą, chcą wziąć rozwód, jest bardzo nieprzyjemnie, wiec staram się jak najmniej bywać w domu. Rozmowa rodziców wygląda gorzej niż przepychanki dzieci, do tego wszystko odbija się na mnie. Wiec ciągle pracuje lub jestem w szkole i na kursach. Reasumując zawsze bałam się ze jeśli będę chora to wszyscy się ode mnie odwroca i w zasadzie mam wrażenie ze właśnie tak się dzieje, że zostaje powoli sama. Nie mam z kim pogadać, w pracy i szkole radzę sobie dobrze. Na kursach tez, ale moje życie prywatne leży i kwiczy. Co noc płacze w poduszkę, zadaje pytanie po co tu jestem, kto mnie w ogóle kocha i wyobrażam sobie, że nie żyje... Pozdrawiam was baaardzo gorąco.

[Gość Koleś 22]

Ja tez cie gorąco pozdrawiam.

[Gość zielonykapturek777]

I ja!:)

[Gość fella88]

ale co dokładnie Ci dolega? Może to spowodowane psychiką? Może warto porozmawiać z psychologiem?

[js_11]

Co noc płacze w poduszkę, zadaje pytanie po co tu jestem, kto mnie w ogóle kocha i wyobrażam sobie, że nie żyje..

Po co tu jesteś? Nie wiadomo. Po nic. To pytanie nie ma racji bytu bo jest pytaniem o sens. Sens można czuć lub nie ale to kwestia indywidualna. Obiektywnie sensu nie ma. Świat jest przepełniony wielkim bezsensem i pustką. Możesz poszukać czegoś co będzie sensem dla Ciebie. Może dla kogoś Twoje istnienie ma sens?