Wahania nastroju

[Gość Megi99]

Witam. Jestem dziewczyną, mam 15 lat. Od ponad miesiąca mam duże wahania nastroju. Bywają takie dni, że siedzę, wpatruje się w jedno miejsce i zaczynam płakać. Sama nie wiem dlaczego. Mam takie dni, że odechciewa mi się dosłownie wszystkiego. Przestaje mieć chęci do życia i mam myśli samobójcze i egzystencjalne. Nie cieszy mnie nic. Wszystko widzę w czarnych barwach. Lecz ostatnio miałam bardzo dziwną sytuacje. Mój chłopak był u mnie, potem się pożegnaliśmy i on wyszedł (wiedziałam że na drugi dzień również do mnie przyjdzie), zamknęłam za nim drzwi i nagle wpadłam w histerie. Rzuciłam się na fotel i zaczęłam wyć, nie płakać ale wyć. Nie mogłam się uspokoić. Chciało mi się krzyczeć. Nie widziałam co się ze mną dzieje. Trwało to ponad pół godziny. Nie było wtedy akurat nikogo w domu. Nie wiem czy porozmawiać o tym z kimś. Trochę boję się reakcji. Czy powinnam się martwić? Czy powinnam udać się do jakiegoś psychologa, albo innego terapeuty? Proszę o odpowiedź i z góry dziękuję.

[mgr Kamila Krocz]

Witaj Megi99!

Nie brałabym od razu pod uwagę najczarniejszych scenariuszy, że depresja, że konieczność leczenia psychiatrycznego itd. Spokojnie. Twoje napady płaczu, zmiany nastroju, huśtawki emocjonalne mogą być zupełnie naturalne i mieścić się w szeroko rozumianej normie. Takie zachowania zdarzają się nierzadko w okresie dorastania, a Ty jako nastolatka znajdujesz się właśnie na takim etapie. Duży wpływ na Twój zmienny nastrój mają też niewątpliwie hormony. Jeśli nic niepokojącego nie będzie się działo w Twoim życiu, nie masz większych problemów z codziennym funkcjonowaniem, obowiązkami szkolnymi, masz kogoś bliskiego, z kim mogłabyś na bieżąco przegadać swoje problemy, to skorzystaj z tego wsparcia. Jeżeli natomiast poczujesz, że dzieje się z Tobą coś złego, niepokojącego, co utrudnia Ci normalne funkcjonowanie, wówczas możesz skorzystać z pomocy np. psychologa szkolnego. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość unna]

Napisz, czy chłopak przyszedł, czy się widzieliście.
Taka huśtawka nastrojów jest dość charakterystyczna dla okresu dojrzewania.
Jednak jej intensywność dla mnie świadczy o tym, że powinnaś gdzieś się wyładować - tak ogólnie.
Japończycy stosują terapię krzykiem. Mają specjalne miejsca, gdzie mogą wyć i wrzeszczeć. Im głośniej, tym lepiej.
Jakbyś miała takie miejsce, gdzie możesz pokrzyczeć, to zrób to.
Polecam też aktywność fizyczną. Obojętnie co, byle się zmęczyć. To też świetnie działa na psychikę.

[Gość Megi99]

Tak, przyszedł i widzieliśmy się.
Dziękuję za odpowiedzi. Naprawdę zmartwiło mnie moje zachowanie, teraz wiem, że raczej nie mam się o co bać. Spróbuję jakoś wyładować swoje emocje np. Poprzez sport.
Jeszcze raz dziękuję.