Uzależnienie emocjonalne w związku

[Gość Adanna]

Witam. Mam przyjaciela, który na samym początku znajomości był moją sympatią, później jednak wynikła z tego przyjaźń i ten stan utrzymuje się już 3 lata. Jeszcze nie tak dawno było cudownie. Może mało się spotykaliśmy, ale ciągle kontaktowaliśmy się przez SMSy, komunikatory, czy telefon. Bardzo zabiegał o naszą przyjaźń, ale tylko przyjaźń i zawsze kategorycznie szczególnie z jego strony było wykluczone coś więcej. Kilka miesięcy temu dokonała się w nim zmiana. Przestało mu zależeć na częstym kontakcie ze mną. Ba! Teraz wystarczy mu kilka minut rozmowy co kilka/kilkanaście dni. Tymczasem ja mimo zapewnień, ze dalej ma mnie za przyjaciółkę, zaczęłam czuć niepokój i bardzo starać się o naprawienie tego. Do tego zostałam wystawiona przez innych znajomych. Fakt, faktem swego czasu przeginałam i odwiedzałam go możliwie najczęście, żeby właśnie ratować przyjaźń. Teraz odpuściłam. W samotności mam jednak problem z tym, że gdzieś ukradkiem wciąż myśli uciekają mi w jego stronę, wciąż tęsknię, analizuję jego zmiany, rozmyślam co teraz może robić, lub gdzie jest. NIestety jego słowa wskazują na przyjaźń, a czyny na odrzucenie. Mam problem ze zmianą roli i wręcz czuję, że chyba w końcu uzależniłam się od niego. Nie chcę oczywiście tracić tej przyjaźni, ale chciałabym czuć się dobrze. Chciałabym aby myślenie o nim i jego zachowanie mi tak nie ciążyło. NIe chcę być już zazdrosna o to, że kiedyś będzie miał dziewczynę i to ona będzie numerem jeden dla niego. NIestety też jestem świadoma tego, że to nie tylko wina moich problemów, zaangażowania i w ogóle sytuacji w jakiej się znajduję, ale to też on budował taką bliska relację z naciskiem, że jestem dla niego jak siostra, jestem mu najbliższa, czy wręcz jestem dla niego wszystkim (oczywiście po przyjacielsku). Potrafił tęsknić za mną nawet w nietypowych godzinach i pisać mi coś miłego, czy po prostu jakiś drobiazg. Teraz nie ma zupełnie nic, a ja czuję że mi tego cholernie brakuje. Tego, do czego mnie przyzwyczaił. A niedawno tak nagle zmienił. NIestety nie mogę liczyć w najbliższym czasie na terapię, więc chciałąbym jakoś sama się z tym uporać. To dla mnie ciężkie.

[Gość ipp]

przyznam szczerze, tym razem bardziej się postarałaś/postarałeś :)

więcej szczegółów, w sumie do połowy nawet fajnie się czytało :)

czy tylko ja mam wrażenie, że ktoś sobie robi jaja opisując podobne historie?

[ka-wa]

Też takie odniosłam wrażenie,
poszukaj i czytaj wszystkie poprzednie posty na temat ,a było ich dużo ,
tylko psychoterapia może Ci pomóc.