Płeć psychologiczna dziecka

[Gość stokrotka11]

Witam
Pół roku temu adoptowaliśmy chłopca, czterolatka "po przejściach". Na początku naszej drogi dziecko było "niewidoczne", nie sprawiało kłopotów, dostosowywało się do sytuacji. Z biegiem czasu,oprócz typowego buntu, zauważyliśmy, że syn bardzo lubi świat księżniczek, chce bawić się lalkami, ubierać w sukienki i korony. Mąż odnosił się sceptycznie do tych zachowań, ja przyzwalałam, dopóki nie zdominowały one życia naszego dziecka. Obecnie nie ma dla niego innych zabaw niż zabawy lalkami, domaga się sukienek, przynosi lalki do przedszkola(mimo, że śmieją się z niego dzieci) i ogląda tylko te bajki, w których są księżniczki. Rysuje siebie z długimi włosami, ostatnio na wyraźną prośbę nauczycielki narysował siebie z krótkimi włosami, miał na tym rysunku ostre zęby i czerwone oczy - po chwili go zamazał. Czy powinniśmy się niepokoić takimi zachowaniami?

[Komercha]

Może warto byłoby go zaprowadzić do dziecięcej poradni psychologicznej? Tam psycholog by zrobił wywiad, może to by coś dało. A tak po za poradnią, to może porozmawiaj z nim, dlaczego lubi księżniczki, dlaczego woli bawić się lalkami a nie samochodami?

[Gość stokrotka11]

Mały twierdzi, że chce być dziewczynką bo dziewczynki mają ładniejsze zabawki i mogą chodzić w sukienkach. Gdy pytam, dlaczego chciałby chodzić w sukienkach odpowiada, że chciałby być dziewczynką :-)

[Tarja]

Nie powinnaś się niepokoić tym zachowaniem z dwóch powodów: po pierwsze w tym wieku bardzo często występuje u dzieci fascynacja płcią przeciwną. +2 latka ok. 3 i trochę więcej to czas gdy dziewczynkom imponują tatusiowie, bo są tatusiami a u chłopcow mama jest dobra i kochana, ale tata jest twardzielem. Takie zachowanie jakie opisujesz może też mieć inne źródło. Synek miał nie fajną przeszłosć jak się domyślam. Chęć bycia dziewczynką może wynikać z tego, że był wychowywany w rodzinie lub np. w domu dziecka gdzie dobrą opiekiunką, przyjaciółką była kobieta. Np. ze strony mężczyzn nie spotkało go nic przyjemnego, może nawet coś złego, ale ze strony pani było to coś dobrego. Możliwe, że np. miał opiekunkę, koleżankę itp., która była dla niego dobra i przy niej czuł się kochany, czuł się bezpieczny. Teraz chce być dziewczynką, bo po pierwsze przypomina mu się tamta osoba, która była dobra a po drugie chce być dobry jak ona. Nie przejmuj się tym - on potrzebuje czasu. Rozmawiaj z nim kogo lubi z dziewczynek, czy pamięta jakąś fajną panią np. z ośrodka gdzie był lub jeśli mieszkał u innej rodziny czy za kimś tęskni itp. Myślę, że z czasem mu to minie jak zobaczy, że można być fajnym będąc chłopcem. Niech mąż zabiera go na fajne męskie wyprawy, np. gdzieś na rower, autem nieh jeżdżą, na kolana niech go weźmie, niech we dwóch pokopią piłke, albo niech uczestniczy w "naprawie" czegoś. Niech mąż weźmie go na spotkanie z kolegą i jego synem niech idą na samochodziki czy coś w tym stylu. On potrzebuje oswojenia się z meżczyznami i poznania siebie jako chłopca, bo tak jak mowie, możliwe, że ma cechy dziewczynki i chce być dziewczynką bo był wśród kobiet. On po prostu szuka siebie, bo czuje się zagubiony sam w sobie. Nie przestawiaj go na siłę, jak rysuje siebie z długimi włosami, powiedz: zobacz przeciez masz krótkie, i nrysuj go fajnie z krótkimi. Jeśli taki stan będzie się utrzymywał dłużej niż rok - dobrze skonsultować się z psychologiem dziecięcym.