życie fikcją

[Gość Doris]

Od zawsze miałam skłonność do wymyślania w głowie historii z fikcyjnymi postaciami. Przybrało to na sile od marca 2020 roku kiedy zaczęłam studiować zdalnie i większość czasu spędzałam w domu. Teraz mimo, że od prawie roku zaczęłam już mówiąc potocznie "żyć normalnie" to ta fikcja w mojej głowie tworzy się cały czas i w bardzo dużym nasileniu. Mój mózg automatycznie kiedy nie jest skupiony na rozmowie z kimś lub na jakiejś konkretnej rzeczy typu nauka, pisanie czegoś, robienie zadania momentalnie w ciągu sekundy zaczyna snuć w głowie opowieść. Fikcyjne charaktery, fikcyjna fabuła. Po jakimś czasie zrozumiałam, że choć postać, która przeżywa to wszystko w mojej głowie jest po 40stce to tak naprawdę jest moim alter ego czy też raczej osobą, którą chciałabym mieć odwagę być mimo że wizualnie jak i charakterologicznie zupełnie nie jest do mnie podobna. Ale wracając - robię to zdecydowanie za często. Zdarza się, że mój mózg przerzuca się na te opowieści nawet w ciągu sekundy kiedy obudzę się w nocy i pójdę zaspana do łazienki. Każdą wolną sekundę w ciągu dnia mój mózg automatycznie przerzuca na te historie. Rok temu myślałam, że spisanie tego pomoże mi i nawet napisałam książke, która ma ponad 300 stron. Nie pomogło, a jedynie mój umysł wyrzucił z siebie tamte wydarzenia "historyczne" i stworzył nowe. I tak nadal się ta fabuła kręci. Dziwnie mi z tym trochę, mam wyrzuty sumienia, że nie żyję tu i teraz tylko wymyślam sobie jakieś niestworzone rzeczy. Chciałabym przeżyć coś sama - miłość, pasję, szalone przygody z przyjaciółmi, cokolwiek. Na razie mam wrażenie, że moje życie jest puste i samotne i dlatego te historie w głowie. Nie wiem jak się ich pozbyć, wiem, że powinnam i czasem chcę, ale czasem nie chcę - boję się, że ich brak będzie dla mnie zbyt wielką pustką. Chaotyczne, wiem, sorry. 

[Gość 997]

Lets check

[Gość Frial]

Mysle ze do 3 lat u nas będzie to samo co na Ukrainie. Wszystko przy tym bl.ednie

 

[Gość Sniezka]

MNo to fajnie masz naturalne narkotyki, zazdraszczam. 

Frial zgadzam sie z Toba. Dlatego, jesli macie jakies wlasnosci zwiazane z ziemia: hotel, garaz, chatke po prababci to najwyzszy czas sie tego wyzbywac, ruscy rozjada wam czolgami albo wywlaszcza.

Ja chcialam wyjechac z mlodym chlopakiem zapobiegawczo do Wloch, ale nie chcial: jest patriota. Dlatego teraz musze jechac sama i szukac mojego Giovanniego. 

A tak powaznie, to nigdzie sie stad nie ruszam, choc jak na horyzoncie zobacze dym i uslysze strzaly, to kto wie, kto wie.. moze np. w takim Zywcu czy okolicach mozna zyc spokojnie, tam Las, teren niezachecajacy do podbojow, woda jest, moze tam ruscy nie zajda.. A nawet jak zajda to bedzie my improwizowac. 2-3 lata zawirowan i bedzie spokoj, a dzieje sie, jak bylo nudno, to mi sie nie podobali teraz jest presja i to daje kopa.

A dzisiaj leci "sniezka i lowca" ide ogladac. Powaznie. 

[Gość Prezenty]

Nie ma co siac strachu, co bedzie za 2-3 lata, trzeba zyc i robic swoje. Co bedzie, to bedzie, bedzie my reagowac na biezaco. Rownie dobrze moze nic nie byc, a ukraincy nam dobrze wplywaja na demografie, takie niespodziewane prezenty od losu. 

[Gość Sasuolo]

Dziękujemy za takie wpływanie na demografię. Kosztem zniszczonych zyc i krwi. Russkie nas .... sprawdzają się przepowiednie.  Monstualne ulewy w Brazylii. 

[Gość olka]

skąd się w tym wątku nagle wzięła wojna na ukrainie to ja nie wiem ale ok

[Gość Betonowy schron]

Przyjdzie do nas wielkimi krokami. Tanki przyjadą.