Cicha przyjaciółka

[Gość Karolina]

Witam. Od początku chciałabym zaznaczyć że jestem tu pierwszy raz i nie do końca wiem w jakiej formie należy pisać owe tematy, jednak przechodząc do sedna.

Obecnie mam 16 lat, a z moją przyjaciółką jestem z tego samego rocznika. Znamy się od początku podstawówki a stały kontakt utrzymujemy od około 2 lat. Od kiedy pamiętam była osobą dość cichą, wstydliwą. Którą często, z powodu stresu, przerastało ją zapytanie się w sklepie o zwrot towaru czy rozmowa z kimś nowym z grona towarzystwa. Bez zainteresowań, pasji. 

Z jeszcze jednym przyjacielem tworzymy swoiste "trio", wszędzie gdzie byśmy nie poszli zawsze byliśmy w 3 (zaznaczam również, że znali się oni dłużej niż ze mną). 

W ostatnimi czasy (około roku) jednak dużo się między nami zepsuło. Stała się ona, jeszcze bardziej niż była, zamknięta w sobie.

Teraz mogę powiedzieć że nie mamy nawet o czym rozmawiać. Jedyne nasze spotkania odbywają się w trójkę (będąc z nią sam na sam zapada cisza której wręcz nie da się uniknąć). Cała nasza "relacja" wydaje mi się być dosłownie martwą. Mając jedynie siebie (gdyż nikt z nas innymi osobami relacji nie utrzymuje) wychodzimy prawie codziennie (często z jej nalegań). Po czym spacerując bez celu po mieście. Rozmowę podtrzymuje jedynie ja z przyjacielem (ona siedzi cichutko). Często kiedy próbuje "wciągnąć" ją do rozmowy muszę wręcz ciągnąć ją za język, po czym odpuszczam (ostatnio spotkałam się wręcz z agresją). Dodam również że mój przyjaciel odnosi identyczne wrażenie jak ja.

Czytając owy post, wygląda to tak jakby miała nas po prostu dość, jednak jak wspomniałam większość spotkań wychodzi z jej inicjatywy a kiedy dochodzi do mniejszych/większych dyskusji powiedziane zostaje że jednak nam na sobie zależy.

Sama już nie wiem co robić, dlatego proszę również o ocenę sytuacji osób które na wszystko mogą spojrzeć świeżo. Szczeże mówiąc jestem tym wszystkim już zmęczona, zmęczona naszą stagnacją. Z drugiej jednak strony ani ona ani ja nie posiadamy stałych znajomych. Jednak czy sens ma podtrzymywanie relacji która trzyma się tylko z tego powodu? Znam ją bardzo dobrze. I wiem jak ciężko będzie jej odnaleźć się w nowej grupie, przy nowych osobach (od zawsze większość jej znajomych znała od dziecka). 

Nie chce jej zostawiać, jednak boje się że każda inna osoba może się w jej towarzystwie czuć jak ja. Jednocześnie mam wrażenie że dłużej tego nie pociągnę (coraz częściej zdarza mi się walnąć z tego powodu wredną odzywką czy wchodzić w niepotrzebne awantury) chociaż zdaje sobie sprawę że nie jest to jej wina gdyż jest po prostu tak nieśmiała? (Jak można w ten sposób to nazwać)

Naprawdę zastanawiałam się czy może to być objaw czegoś w rodzaju fobi społecznej lecz nie jestem w tej dziedzinie fachowcem i nie chce stawiać niepotrzebnych diagnoz. Dodam jeszcze że każda rozmowa na ten temat nic nie wnosi. Czy powinnam urwać kontakt na jakiś czas? Czy może jeszcze raz spróbować o tym porozmawiać?

[Gość Gosc]

Lub może być że zakochała się w tym 3 i odczuwa zazdrość 

[Gość ka-wa]

4 godziny temu, Gość Gosc napisał:

Lub może być że zakochała się w tym 3 i odczuwa zazdrość 

Może tak być. 

Generalnie chora jest ta wasza relacja trójcy... Nie ma przyjażni damsko męskiej, bo przeważnie jedna strona się angażuje i cierpi. 

Może ona widzi, że ten chłopak bardziej angażuje się w relację z Tobą i jest właśnie zazdrosna, a Ty jej nie próbujesz zrozumieć. 

Dlatego powinniście się szczerze porozmawiać, wyjaśnić i rozluźnić relacje z tym chłopakiem, niech on się też określi, bo na pewno nie interesuje go koleżeństwo z wami, tylko jest bardziej zainteresowany jedna z was.