Czy to miłość czy przyzwyczajenie

[Gość Patrycja]

Jestem z chłopakiem ponad 2 lata. Od 2 miesięcy mieszka u mnie i zaczęłam się zastanawiać czy go jeszcze kocham. Wiem że on mnie kocha bo ciągle mi to powtarza a mi jakoś ciężko te słowa przechodzą. Ogólnie zaczął mnie wkurzać jego docinanie albo przedrzeźnianie. Jak już postanawiam z nim się rozstać to wycofuje się bo nie chce go zranić. Na przykład nie wyobrażam sobie, że mogłabym z nim stanąć przed ołtarzem i wogóle wiązać z nim przyszłość. Brakuje mi spotkań z przyjaciółmi. Bo on nie lubi mojej przyjaciółki twierdzi że jest głupia i nie powinnam się z nią zadawać... Ale nie potrafię się z nim rozstać i to mnie najbardziej przytłacza.

[laurette]

Nie potrafisz...a powinnas to zrobić. Niszczysz sobie zycie i jemu. Może porozmawiacie o was ? Im szybciej tym lepiej.

[Gość Loraine]

1 godzinę temu, Gość Patrycja napisał:

Jak już postanawiam z nim się rozstać to wycofuje się bo nie chce go zranić. Na przykład nie wyobrażam sobie, że mogłabym z nim stanąć przed ołtarzem i wogóle wiązać z nim przyszłość. Brakuje mi spotkań z przyjaciółmi.

Witaj Patrycja, jeżeli po 2 latach nie widzisz siebie z tym chłopakiem i jedyne co cię powstrzymuje to przy mozliwości w końcu powiedzeniu mu że to koniec  ty zastanawiasz się że tym go zranisz. To nie jest dobre ani dla ciebie ani dla niego. Bo jego okłamujesz i dajesz nadzieję że jednak z nim w jakiś sposób jesteś szczęśliwa i chcesz z nim być, a sama z siebie robisz męczennicę. Cięzko jest zawsze się rozstać, ale czy w takim wypadku warto sie męczyć kolejne miesiace i lata... Pzdr.

[Javiolla]

Nie mozesz być z kimś z litości, bo to nie ma sensu. Na dłuższą metę związek i tak się rozpadnie. Nie chcesz go zranić, ale oszukując ranisz go jeszcze bardziej.