Czy powinnam kontynuować psychoterapię?

[Gość Wiki_n]

Nie wiem jak mam zacząć, więc zacznę od początku. Od kilku lat borykam się ze stanami depresyjnymi (załóżmy, że to umowna nazwa, bo nawet nie wiem jak to nazwać). Pewnego dnia po prostu zaczęłam być bardzo nieszczęśliwa sama ze sobą. Płakałam bez powodu. Wydawało mi się, że do niczego się nie nadaje i przez to bardzo długo nie mogłam sobie znaleźć pracy. Nie wychodziłam prawie w ogóle z domu. Nie miałam znajomych na własne życzenie, ale i tak obwiniałam o to cały wszechświat. Po pewnym czasie mi przeszło. Co prawda nadal według siebie byłam beznadziejna, ale chociaż próbowałam walczyć ze swoim smutkiem i miałam do tego motywacje. Po jakimś czasie znowu powrócił do mnie stan depresyjny. Stałam się drażliwa, nie miałam żadnego hobby, nic mnie nie interesowało i ciągle płakałam i chciałam być sama i tak w kółko. Raz lepiej, raz gorej. Raz na siłę szukałam czegoś, co mnie wciągnie, pochłonie, za chwilę nie miałam siły, żeby wyjść z domu. Ostatnio mi się pogorszyło. Wszystko stało się obojętne. Podkreślę, że nigdy nie czułam się gorzej. Pewnego dnia po prostu się obudziłam i zaczęłam płakać, bo uświadomiłam sobie, że czas ucieka, a ja nadal stoję w miejscu i poza praca nie mam nic. Żadnych zainteresowań, żadnego życia prywatnego. Stałam w lustrze i nie mogłam na siebie patrzeć, wydawało mi się, że wyglądam okropnie. Zaczęłam unikać znajomych, wyłączyłam telefon. Zmuszałam się, żeby wstać z łóżka. Przestałam dbać os wój wygląd. Czułam się tak, jakbym wpadła w jakąś dziurę i nie mogła się z niej wydostać, i że nawet nikt mnie z niej nie usłyszy. Czułam pustkę. Miałam wrażenie, że coś we mnie się skończyło, że już nic dobrego mnie w życiu nie spotka. Nie miałam motywacji i chęci do życia, dlatego zmusiłam się do tego, żeby pójść do psychologa, bo aż tak źle nigdy ze mną nie było. Nie usłyszałam od psychologa, co mi dolega, ale mam zacząć psychoterapię, ale problem jest taki, że od niedawna czuje się znowu lepiej. Jakoś odzyskałam wiarę i staram się walczyć ze sobą. Staram się uśmiechać do ludzi i spotykać się ze znajomymi. Nie wiem ile to potrwa, ale zastanawiam się, czy powinnam chodzić na psychoterapię i tracić czas i zabierać go terapeucie. Proszę o poradę, bo mi osobiście wydaje się, że gdyby było ze mną aż tak źle, to chyba byłabym ciągle nieszczęśliwa.

[ka-wa]

Wygląda na stany depresyjne, ja bym Ci radziła poszukać psychoterapeutę online, jak będziesz czuła, że zaczynasz nie radzić sobie, w każdej chwili umawiasz się na rozmowy, jak dobrze będziesz się czuła, odpuścisz, sama będziesz widziała kiedy potrzebna jest Ci pomóc.
Nie jest to fachowa rada, bardziej na logikę, sama musisz wypróbować, bo wszystko wiąże się z kosztami.
Jeśli chodzisz na nfz, razem z psychologiem ustalaj, ale tak, żeby Twoje zdanie było brane pod uwagę.

Być może jakiś czas potrzebne są wizyty regularne, właściwie to nie sugeruj się forum, bo depresja, depresji nierówna, nawet jak ktoś to przechodzi, to podłoże i przebieg jest inny.

[Gość Wiki_n]

Wiem, że nie powinnam się sugerować odpowiedziami na forum, ale chciałam poznać opinię innych bo trochę się boję, że psychoterapeuta sobie pomyśli, że wymyślam i zajmuje mu czas. Wiem, że mało kto by tak powiedział, ale niestety takie myśli się mnie trzymają. Niestety, chyba będę musiała kontynuować bo znowu czuję że mój nastrój spada i znowu zaczynam się czuć podle. Strasznie mnie to męczy i moje otoczenie zresztą też.

[Gość Psychoaktyw]

Idź i zobacz czy pomaga ? Czujesz się jak czujesz , poszłaś do psychologa , on od razu zdiagnozował że najlepszym wyjściem będzie psychoterapia. Może czujesz się samotna w życiu i potrzebujesz takiego wsparcia , pogadanki ?