zespół aspergera

[Gość fotelowy]

witam ostatnio psycholog powiedział że mam niepełny zespół aspergera. może napiszę jak ja to widzę. od lat wczesnodziecięcych miałem ogromne problemy z kontaktami z innymi ludźmi. mówić zacząłem w wieku ok. 2 lat. odkąd pamiętam zamykałem się w swoim świecie. miałem też chyba typowe dla aspergera ograniczone do minimum zainteresowania w obrębie których byłem ekspertem i tak jest do dziś. te zainteresowania się z biegiem czasu zmieniały. było jedno główne np. pociągi i dwa inne które mnie bez reszty pochłaniały. w szkole podstawowej zaczęły się duże problemy z tym co się nazywa afekt. byłem nadmiernie pobudliwy. nie umiałem usiedzieć na zajęciach. i ciągle te problemy z ludźmi i ograniczone zainteresowania. z jednej strony byłem infantylny jak na swój wiek a z drugiej miałem wręcz akademicką wiedzę na temat moich zainteresowań. często mi dokuczali uczniowie w szkole i przez to miewałem stany depresji. byłem w dzieciństwie leczony i badany na zespół nadpobudliwości który z czasem ewoluował w coś co moim zdaniem przyczyniło się do tego że psycholog postawił wstępną diagnozę niepełny zespół aspergera. otóż parę lat temu odstawiłem leki psychotropowe i przebyłem ostry epizod maniakalny z objawami psychotycznymi takimi jak urojenia posłannicze prześladowcze i ksobne oraz na tle religijnym a także halucynacje z wnętrza ciała i słuchowe. zdiagnozowano zespół schizoafektywny na tej podstawie że w ciągu mojego życia wielokrotnie miałem stany depresji i manii z okresami symptomów paranoidalnych. podczas tego zespołu maniakalnego przeszedłem zmianę swojego nastawienia do ludzi o 180 stopni i stałem się otwartym i chętnym do rozmowy altruistą. jednak zawsze w moich epizodach manii jest coś takiego że jak inni chorzy na tą przypadłość prowadzą w tym stanie chulaszcze życie ja nawet jak nawiązuję kontakty z innymi to nie ważne czy mam manię czy nie unikam kontaktu wzrokowego i mój język w rozmowie jest bardzo sztywny podobnie jak zachowanie. dużo stereotypii i lęku przed ludźmi nawet w manii. wydaje mi się że gdybym nie zmienił się o 180 stopni podczas tamtej manii to by psycholog zdiagnozował pełnoobjawowy zespół aspergera. prawda to że przez ostatnie lata bardziej i chętniej nawiązuję kontakty z ludźmi ale ciągle jest ten spory dyskomfort szczególnie przy poznawaniu nowych ludzi i prowadzeniu znajomości. dodam że całe życie nie miałem kobiety bo się po prostu panicznie boję dotyku i bliskości ludzi. jestem na to przewrażliwiony. tak ja to widzę a jak by to ocenił ktoś z doświadczeniem podobnym albo psychologicznym bądź psychiatrycznym? proszę o jakiś komentarz.

[Gość fotelowy]

proszę o pomoc

[ka-wa]

Diagnozę stawia psychiatra, nie psycholog, a już na pewno nie forum.

Masz kilka dysfunkcji psychicznych i tylko psychiatra może Ci pomóc, powinieneś postępować wg jego wkazówek.