czy to już depresja?

[Gość Taproblematyczna]

Mam 16 lat od pewnego czasu czuje sie wykończona życiem. Wstanie z łóżka do szkoły, wyjście z domu do ludzi jest ciężkim zadaniem. Szkołę powoli zawalam, nie potrafie sie skupić na nauce itp. Sama motywacja do nauki jest do dupy... Miewam myśli samobójcze, raz chciałam skoczyć ale zrezygnowałam z tego. Od roku tnę się na początku robiłam to po kłótniach obelgach itd ale teraz mam wrażenie że to już na pokaz, żeby ktoś w końcu zauważył że mam problemy, że coś jest nie tak, żeby ktoś mi z tym pomógł... Podobno mam strasznie niską samoocenę ale według mnie to po prostu mówienie prawdy, taką siebie widze, taka jestem. Podejmowanie decyzji to w ogóle nie moja działka, po prostu nie potrafię... Strasznie się wszystkim stresuje. Do tego stopnia, że trzęsę się, głos mi sie załamuje, boję się, podnosi mi się ciśnienie i nie potrafię nad tym ani trochę zapanować. Krytyka to eh szkoda gadać nie radzę sobie kompletnie od razu płaczę i wgl.... Przebywanie wśród ludzi? odpada. Mam straszną niechęć do szkoły rano czasami nawet płaczę, że muszę tam iść..

[ka-wa]

Diagnoza należy do lekarza psychiatry, na pewno potrzebna Ci jest pomoc psychologiczna.
Najepiej jakbyś ze swoim problemem zwróciła się do rodziców lub psychologa szkolnego, jak nie w szkole, to tacy psycholodzy pomagają młodym ludziom w ośrodkach pomocy młodzieży, dowiedz się gdzie Twojej okolicy znajdziesz taką pomoc.

[Gość Kryystynka]

Koniecznie pójdź do psychologa. Ze wszystkim można sobie poradzić. Ja chodziłam z córką do psycholog Joanny Mielniczuk z joannamielniczuk.pl Najważniejsze, żebyś miała zaufanie do psychologa, wtedy łatwiej się otworzyć. My idziemy do przodu, jestem dumna z córki.