Męczące, natrętne zmartwienia

[jac_pia]

Od dłuższego czasu zmagam się na co dzień z różnymi natrętnymi myślami:
1. nagle sobie zdaję sprawę, że trzeba coś zrobić pilnie i to jest bardzo ważne i dawno należało to zrobić. Ta myśl odciąga moją uwagę od wszystkiego innego co robię aktualnie, ale zająć się tym teraz nie mogę. Radzę sobie z tym tak, że zapisuję, co trzeba zrobić. Często na drugi dzień, kiedy patrzę na to co zapisałem, wydaje mi się to nie takie ważne ważne i już nie czuję presji żeby się za to zabrać.
2. mam poczucie, że nie zrobiłem czegoś ważnego, co należało zrobić, ale nie mogę sobie przypomnieć, o co mi chodzi. W takim napięciu, nieuważnym traktowaniu innych spraw dziejących się wokół mnie, potrafi minąć nieraz cały dzień. Próbuję wtedy zaglądać do karteczek z rzeczami do zrobienia, które sobie zapisuję, ale nadal mam poczucie, że to nie to.
3. nie słucham dostatecznie uważnie ludzi, którzy do mnie mówią, ani sam nie mam nic do powiedzenia, bo myśli cały czas bezwiednie uciekają daleko, czasem dość chaotycznie do spraw, które mnie dotyczą i chciałbym je zmienić, ale na które nie mam aktualnie wpływu. Dzieje się to często.
4. przewiduję zwykle najgorszy scenariusz, stąd szybko przychodzą myśli, że popełniłem wielki błąd podejmując pewien czas temu jakąś decyzję (idąc gdzieś, robiąc coś, zgadzając się na coś) i ogarnia strach i taka panika, aż trudno oddychać. Po jakimś czasie, np. po południu, albo na drugi dzień, to uczucie mija, a ocena sytuacji zmienia się na bliższą neutralnej (właściwie to nie jest tak źle..).
5. powtarzam w myślach sytuacje, które przeżyłem wcześniej i które są już całkowicie zamknięte, i zastanawiam się, co należało wtedy zrobić inaczej, albo powiedzieć innymi słowami. Przykład: po powrocie z wyjazdu za granicę wracałem myślami do moich rozmów prowadzonych tam w obcym języku, który znam słabo. Nadal po powrocie szukam słów, którymi lepiej wyraziłbym, o co mi chodziło, choć do niczego mi się to teraz już nie przyda.

Pomaga wykonywanie prostych prac fizycznych np. w domu lub na ogrodzie (zawodowo wykonuję pracę umysłową o dużej autonomii i odpowiedzialności). Wtedy myśli się porządkują i nie są takie natrętne, a ja skupiam się na tym co tu i teraz. W takim wewnętrznym uspokojeniu potrafi upłynąć nawet cały dzień. Podobnie w przypadku wykonywania wspólnej pracy z kimś w interakcji.

Konstruktywne komentarze mile wdziane i potrzebne.

[Gość Rsc]

Masz za duzo czasu na myslenie,zadreczasz sie sprawami ktore nie sa az tak wazne,mozesz zasiegnac porady psychologa albo radzic sobie sam ale takie zachowanie nie jest calkowicie normalne,zmeczenie fizyczne np silownia czy jakies inne dodatkowe napewno by pomoglo.

[kikunia55]

" Przykład: po powrocie z wyjazdu za granicę wracałem myślami do moich rozmów prowadzonych tam w obcym języku, który znam słabo. Nadal po powrocie szukam słów, którymi lepiej wyraziłbym, o co mi chodziło, choć do niczego mi się to teraz już nie przyda."
A co jestes już taki stary, ze nie będziesz miał w planie doskonalenia języka? Niejeden, który był niezadowolony ze swojego spopsobu poprozumiewania się za granicą poszedł po rozum do głowy i zaczą szkolić język.

"przewiduję zwykle najgorszy scenariusz, stąd szybko przychodzą myśli, że popełniłem wielki błąd podejmując pewien czas temu jakąś decyzję (idąc gdzieś, robiąc coś, zgadzając się na coś) i ogarnia strach i taka panika, aż trudno oddychać. Po jakimś czasie, np. po południu, albo na drugi dzień, to uczucie mija, a ocena sytuacji zmienia się na bliższą neutralnej (właściwie to nie jest tak źle..). "ewidentnie nie wierzysz ani sobie, swojej mądrosci i zadaradności, ani temu, ze czasem coś tak widocznie miało być po to aby znów coś nas spotkało co jest nam przeznaczone.

Idz do przodu. Az tak nie oglądaj się do tyłu. Sport jest faktycznie tym co porzadkuje i cele i daje jakąs pewnośc siebie