Kim jestem,co znacze ,co robić?

[Gość Alex26277272]

Cześć !
Mam 17 lat i jestem uczennicą szkoły ponadgimnazjalnej . Ostatnio wiele w moim życiu się dzieje i tu właściwie zaczyna się mój problem , ale zaczynając od początku: moi rodzice , kiedy byłam bardzo malutka i byliśmy biedniejszą młodą rodziną , powtarzali mi do mojej malutkiej główki , aby pomagać innym , tyle, ile jestem w stanie I mimo że nie posiadałam praktycznie nic ...dzieliłam się z innymi tym co miałam ....później moje życie się odmieniło rodzice, praca, nowy dom ...szkoła , przyjaciele , liceum . Moja mama zawsze powtarzała , że mam za dobre serce i ludzie , kiedyś to wykorzystają , ale ja żyłam w swoim świecie , przekonana , że wszyscy ludzie są dobrzy i każdy człowiek zasługuje na przyjaciela , który zawsze mu pomoże i będzie przy nim kiedy będzie tego potrzebować ...chciałam być przyjacielem dla wszystkich ....ale nadszedł czas , kiedy spojrzałam sobie w oczy i zrozumiałam , że to jedne wielkie kłamstwo ...kiedy ludzie przyjdą do Ciebie, kiedy czegoś potrzebują , a kiedy ty masz problem , to na palcach dwóch ręki można wymienić osoby , które są , były i będą ....i ja nie potrafię się z tym zmierzyć, nie potrafię stanąć naprzeciw tym ludziom i powiedzieć przepraszam , że Was zawiodłam , ale nie potrafiłam wam pomóc być lepszymi . ...nie wiem już nic ....cały sens mojego życia to ludzie ... bez ludzi nie było by mnie .Jestem małą niewidzialną kropką na mapie naszego świata ... I nic nie mogę zrobić ..czuję się bezsilna ....jezeli ludzie nie budują ludzi , a ja to nie ludzie ...to KIM JA JESTEM ?Chciałabym, właściwie ja sama nie wiem czego ja bym chciała, przenieść się o 3 m8esiące wstecz i zmienić bieg wszystkiego , poprawić każdą rzecz , każde źłe zachowanie i nie rozumiem dlaczego od 2 miesięcy Jezus nie potrafi mi pomóc, chciałabym cofnąć czas albo zniknąć .Miałam 5 wspaniałych przyjaciółek z którymi się dawniej przyjaźniłam, od 8 miesięcy , odkąd poszłam do liceum ,wiedziałam że mam wspaniałe życie, rodziców ,którzy dają mi wszystko co mogą, kochaną ,młodszą siostrę i wspaniałych przyjaciół ,z którymi robiłam wszystko ,dosłownie wszystko i ....czar prysł,jak za sprawą czarodziejskiej różdżki....zostawily mnie ,mam koleżanki, mam kolegów , ale za wsze były i będą najważniejsze, od razu po mojej rodzinie . Nie mogę tego zrozumieć...popr9stu nie daje rady , cokolwiek zrobię, żeby było jak dawniej - komentują tą- na własnej grupie internetowej , dlaczego nie powiedzą mi tego w twarz , dlaczego tak bardzo mnie znienawodzily, dlaczego przepraszam nie znaczy dla nich nic ....I tu pewnie usłyszę: nie są tego warte ,masz innych kolegów - są i to właśnie problem , znam je i nie potrafię zrozumieć, dlaczego tak bardzo mnie na niej oczerniają ,albo to przejdzie - nie przejdzie , za chwilę rozpoczyna się rok szkolny i co wtedy ? Kolejna wymówka nie pójdziemy nigdzie razem , bo jesteśmy już umówione ,jak się okazuje z jednym małym szczegółem, ze sobą.Być może rozmowa w takim razie- i to nie daje efektów - życie to nie tylko my , poczujesz się lepiej, gdy poznasz innych ludzi , do siebie- ale ona mnie denerwuje ,nie mam ochoty jej znać, ja- może w wolnym czasie się spotkamy ,oczywiście jeżeli chcecie ,one - jasne , do siebie- dobrze że powiedziałam jej że wyjeżdżam śmieszne buźki . Nie podziała nic , dlaczego tak boli ? Bo traktowałam je jak siostry .Dlaczego miesiąc temu pisała jak mnie kocha jak bardzo mi dziękuję że zawsze jestem ,że zawsze ją wspieram, a dzisiaj nie potrafi powiedzieć mi tego wszystkiego o czym piszą w twarz , bo przecież " mam wrażenie że xxx udaje kogoś innego ". To złe że chcę zniknąć ,to bardzo źle, nie można myśleć tylko o sobie , mama ,tata ,Marysia ,dla nich zawsze będzie warto...,Jezus dał mi życie, ale nie potrafi mi pomóc , ja nie daje rady , a on ? Patrzy na mnie i myśli wierzę, tylko dlaczego ja nie mogę uwierzyć że będzie dobrze ?
Dobranoc

[mgr Kamila Krocz]

Droga Alex, jesteś w wieku dorastania, w którym rówieśnicy, koleżanki i koledzy mają duże znaczenie. Poza tym, sama zaznaczyłaś, że inni ludzie są dla Ciebie bardzo ważni. Nic zatem dziwnego, że w sytuacji, gdy ktoś unika z Tobą kontaktu, pisze niemiłe komentarze na Twój temat czy po prostu Cię ignoruje, czujesz się smutna i opuszczona. Tym bardziej, że zawiodłaś się na bliskich przyjaciółkach. Pamiętaj jednak, że nikogo nie można zmusić do przyjaźni czy miłości. Ludzie niejednokrotnie pokazują się z dobrej strony, udają naszych przyjaciół, a gdy przychodzi czas próby odchodzą, zostawiają, udają, że nas nie znają. Pomyśl sobie, że Ty jesteś wobec nich w porządku, nie zrobiłaś im krzywdy, proponujesz spotkania. To koleżanki zachowały się nielojalnie, obgadując Cię za plecami. Zastanów się, czy warto kolegować się z kimś, kto jest nieszczery i tylko udaje Twojego przyjaciela? Rozumiem, że brakuje Ci przyjaciółek, że chciałabyś z nimi porozmawiać, ale wierzę, że jeśli lubisz ludzi i są dla Ciebie ważni, to w końcu spotkasz naprawdę bratnią duszę, która będzie ważna dla Ciebie i dla której Ty również będziesz ważna. Życzę Ci tego z całego serca. Bądź jednak cierpliwa. Pozdrawiam i powodzenia!