Nietypowy problem

[zuzusiegg]

Witam, mam 15 lat i jakis czas temu zaczelam palic marihuane. Moja mama o tym wie, a ja gdy zauwazylam ze ja ranie postanowilam przestac. Zostalam przez nia zamknieta w domu w celu detoksykacji i zgodzilam sie na rozmowe z psychologiem oraz psychiatra. Pani psychiatra wytlumaczyla mi negatywne skutki tego dzialania, a pani psycholog zajela sie zdefiniowaniem przyczyny mojego problemu. Powiedzialam im, ze chcialabym zaczac zdrowy tryb zycia i przyblizyc sie do rodziny - wspolne gotowanie, wyjazdy itp. Psychiatra to pochwalil i doradzil jak to osiagnac, jednak moja mama nie stosuje sie zbyt do jego zalecen. Z kolei na rozmowie z psychologiem dowiedzialam sie, ze ma ona zamiar wyslac mnie do jakiegos osrodka leczenia uzaleznien na 3 miesiace, a jesli sie nie zgodze zalozy mi sprawe w sadzie i Jugendamt wysle mnie tam na caly rok. Osobiscie jestem zdania, ze nie jest to konieczne. Jestem skora do wspolpracy z psychologiem i przekonana, ze to mi wystarczy, natomiast nie chce nigdzie wyjezdzac. Jednak ona wie lepiej i twierdzi, ze kiedys jej za to podziekuje. Nie obchodza ja moje argumenty - zawalilabym 1/3 roku szkolnego, 1/3 roku w szkole muzycznej, a mialam za niedlugo rozpoczac nauke na nowym instrumencie, nie moglabym rozpoczac treningow boksu, na ktore tak czy owak nawet mnie nie chce zawozic. Nie mam zamiaru jechac tam dobrowolnie i jesli ona ma zamiar zalozyc mi ta sprawe w sadzie dochodzi kolejny argument - nie podejde do matury, bo nie mam zamiar skonczyc nauczania w wieku 21 lat (jestem w niemieckiej szkole, 2 klasy nizej niz moje roczniki) Co zrobic by przekonac ja, ze nie jest mi to potrzebne?

[mgr Kamila Krocz]

Jesteś niepełnoletnia, więc Twoja mama jako Twój prawny opiekun, w porozumieniu ze specjalistami (psychiatrą, psychologiem), ma prawo do podjęcia decyzji, by umieścić Cię w ośrodku leczenia uzależnień, jeśli uzna to za konieczne. Możesz spróbować przekonać mamę do zmiany decyzji i porozmawiać z nią spokojnie, obiecując, że będziesz stosowała się do zaleceń psychiatry i psychologa. Decyzja jednak i tak należy do mamy.