Da się pracować z fobią społeczną? Jestem dziewczyną

[Gość kokoko0]

Witam,nie wiem czy ktoś mi tu odpisze,ale spróbuje..
Zdiagnozowano u mnie lęki społeczne.Leczyłam sie,odbyłam terapię,ale to nie wiele pomogło w sumie,zmobilizowało mnie do szukania pracy.Wcześniej pracowałam w hotelu,ale byłam kłebkiem nerwów i do nikogo sie nie oddzywałam bo byłam spięta i nie czułam sie komfortowo. Czułam sie pod presją,i personel patrzył na mnie z litości,az pewnego dnia mi podziekowali..Potem sie dowiedziałam,że byłam za wolna,nie gadałam z ludźmi,i wyglądalam jakby mnie tam trzymali na siłe..A potem poszlam do innego hotelu i szefowa po dwoch dniach mnie wywaliła, wszystko robiłam źle,nie uśmiechałam sie do gości,czułam sie tam jak w matrixie..Zrazilam sie bardzo..

Teraz co ide to bedzie moja pierwsza powazna praca..Generalnie to jest duzy zakład zajmujący sie obróbką metali. Kazdy ma swój dział i wykonuje swoje obowiazki..Mnie przydzielili na polerowanie..Boje sie ze nie wyrobię z normą,że bede do tyłu i bede sie na mnie złościć i beda musieli poprawiac za mnie :[ ..Do tej pory coś tam studiowałam,mialam jakis zasiłek..Musze przyznac,że jeszcze rok temu,nie sadzilam,że zdecyduje sie pójść do pracy.Bałam sie tej mysli jak ognia.Siedząc wieczorami na łóżku rozpaczałam,jaka jestem beznadziejna,nie mam znajomych,do niczego sie nie nadaje,postanowiłam,że poszukam pracy ,zawzięłam się,kilka tygodni przed wakacjami powiedziałam sobie ''Nie bede znow siedziec całe wakacje w domu,nie chce!!,znajde prace'' Poszłam nastepnego dnia i o dziwo przyjęli mnie..Siedzac w domu,łapałam dola,nie mialam praktycznie zadnego kontaktu z ludźmi..Wiem,że musze stawiać czoła swoim lękom ,zrobić coś ze swoim życiem,Nawwet czuje sie nieco pewniej niż jeszcze rok temu..Ale te cholerne myśli mnie nie opuszczaja..Chcialabym popracować dłuzej,żeby mieć jakąś ciągłość w pracy..Prosze o rady i odpowiedz..Czy da sie pracowac z FS, czy fobia bardzo utrudnia prace?

[mgr Kamila Krocz]

Myślę, że pracę zawodową, w której spotykasz się z ludźmi, która zmusza do rozmowy i kontaktu z innymi, możesz potraktować jako rodzaj terapii ;) Bardzo dobrze, że zaciskasz pięści i mimo trudności, obaw i lęków, nie poddajesz się, tylko szukasz pracy. Trzymam za Ciebie kciuki. Wierzę, że z czasem sama się otworzysz na relacje z innymi. Podejrzewam, że na początku przydzielą Ci w takim zakładzie pracy konkretne zadania, które będziesz musiała jak najlepiej wykonywać. Nie poddawaj się. Kiedy czegoś nie wiesz, pytaj. Nie wstydź się, że czegoś nie potrafisz. Początki zazwyczaj są trudne, ale wierzę, że się wdrożysz. Powodzenia!