Dlaczego nie jestem już szczęśliwa?

[Gość a...l]

Mam ze sobą jakiś problem! Mam 16 lat. Zawsze byłam uśmiechniętą dziewczyną, a tak nagle wszystko się zmieniło. Nie mam pojęcia dlaczego. Denerwuje mnie obecność niektórych ludzi, ciągle jest mi smutno. Wstaję z myślą "dzisiaj dzień będzie lepszy", ale jak zwykle kończy się płaczem w nocy. Mam dziwne myśli, nawet samobójcze. Chciałabym z kimś o tym porozmawiać, ale nie wiem z kim i jak. Rodzicom? Nie mam z nimi takiego dobrego kontaktu. Nawet jeśli mieliby być to oni, to co im powiem? Że nie wiem co mi jest? Tylko mnie wyśmieją. mam tego dosyć. Z dnia na dzień jest coraz gorzej. Czuję się źle. Nie mam komu zaufać.

[Raszer]

Połowa problemu to twój wiek, zmiany hormonalne itp
Rodzice napewno cię wysłuchają i miedzy sobą poruszą ten temat i w tym wieku to 1 linaia rodzice.
Możesz zapisać się gdzieś w przychodni do psychologa.
Ile to trwa, bo może za tydzień ci mienie. Nie gadaj z kumpelami i nikim z młodym bo ci poradzą głupoty.
Albo poczujesz się nierozumiana, masz 16 lat, trafisz do jakiegoś psychologa , dzwonić umiesz tam się dowiesz zapwene na 1 wyzycie w 90% co ci jest.
I myśli samobójcze jak one wyglądają?

[mgr Kamila Krocz]

Na pewno na Twoje samopoczucie mają wpływ hormony, ale nie scedowałabym wszystkiego na wiek dojrzewania. Sama zauważyłaś zmiany w swoim zachowaniu i funkcjonowaniu. Niegdyś byłaś radosna, uśmiechnięta, aktywna, towarzyska, a teraz ponura, smutna, płaczliwa. Takiego stanu na pewno nie da się uzasadnić tylko wiekiem dojrzewania. Czy w Twojej szkole pracuje psycholog albo pedagog szkolny? Jeśli tak, to nie wahaj się skorzystać z jego pomocy i wsparcia. Pozdrawiam!