dziwne rozdwojenie w sobie

[Marti.Rrr]

Witam, nazywam się Martin i mam 17 lat.
Od dłuższego czasu mam problemy ze sobą chociaż dopiero niedawno zaczęło mi to straszliwie dokuczać. Przez całe 17 lat nie miałem dziewczyny, zawsze czułem się osamotniony pomimo tego że miałem rodzinę która chciała mi pomóc. Moje czasy z gimnazjum i podstawówki nie są zbyt dobrze wspominane, cały dzień po powrocie do domu potrafiłem płakać, miałem wrażenie że nikt mnie nie potrafi zrozumieć, po prostu czułem się osamotniony, moja mama zawsze próbowała mi pomóc słowami typu: "pamiętaj że masz nas" i co prawda potrafiłem się na to uspokoić jednak moja pustka powracała, byłem młody...
Teraz jak już jestem w szkole średniej moje życie zmieniało się na coraz gorsze, zacząłem czuć świadomość że jestem uwięziony w swoim ciele, okropnie zamykałem się w sobie i zacząłem się izolować od ludzi. Moja osoba rozdwoiła się na pustą w środku duszę, oraz na pełen przepychu umysł. Ukrywałem wszelkich rozmów o uczuciach, przestałem się wzruszać oraz zacząłem myśleć dosłownie o wszystkim, chciałem się jakoś zamaskować, pomimo tego że w sercu dalej czułem ból i chłód. Teraz wiem że to był okropny błąd... Po wakacjach straciłem skupienie, zacząłem się wszystkim stresować, zacząłem siebie nienawidzić
Przez 6 miesięcy znałem pewną dziewczynę, pewnego zaczęliśmy gadać dużo bardziej uczuciowo, w końcu wyznaliśmy sobie miłość. To co wtedy czułem było niewyobrażalne, przez pierwsze 3 dni byłem dosłownie w stanie euforii. Do dziś czuję że ją bardzo kocham... I właściwie dlatego tu jestem. Mój mózg teraz nie daje mi spokoju, jakby nie potrafił przyjąć do wiadomości że już nie jestem sam, jakby starał się ją ode mnie odepchnąć, a ja na prawdę tego nie chcę, ja ją na prawdę kocham :'(
Nie wiem co mam robić. Już nawet nie wiem co mam napisać. Bardzo się o nas boję

[mgr Kamila Krocz]

Jeśli zależy Ci na tej dziewczynie, to dbaj o nią. Rozmawiajcie, spotykajcie się, wspólnie spędzajcie czas, idźcie do kina, do teatru, na zakupy. Niech nawet proste codzienne czynności staną się dla Was fajnie spędzonym wspólnie czasem. Poza tym, jeśli czujesz, że z Twoim samopoczuciem dzieje się coś niepokojącego, rozważ konsultację u psychologa. Nie pozwól, by Twój zły nastrój wpływał negatywnie na Twoje relacje z dziewczyną. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość roshen]

Masz laske? To czemu narzekasz.
A jesli chodzi o rozstanie - to jest to chleb powszedni. I zasada zlota: nie rozpaczaj po kims kto Cie rzuci, nie jest tego wart. Proste?