JAK znaleźć odwagę

[dejanira]

Codziennie myślę o tym, że najlepiej byłoby się zabić. Ale nie mam odwagi, by to zrobić.
Jestem zerem...jak znaleźć w sobie odwagę, by zakończyć to wszystko?
Wychowywalam się bez ojca, w starej chałupie, w małej miejscowości. Całe zycie, odkąd pamiętam jestem wyzywana od k*rw i najduchow przez syna mojej babki, który jest alkoholikiem i z nami mieszka. Jej drugi syn też jest alkoholikiem, ale z jego strony nie uslyszalam złego słowa.
Nie miałam swojego pokoju, nigdy nie zapraszalam koleżanek, zawsze musiałam kłamać. O ojcu nie mogłam mówić, o sytuacji w domu też nie. Matka zawsze miała depresyjne epizody i mowila mi, gdy byłam dzieckiem, że najlepiej byłoby jakbyśmy obie weszły pod samochód i się zabiły.
W podstawówce i gimnazjum uczylam się świetnie. Nie wiem jak to robilam...ale gdy zaczęłam dojezdzac do liceum, do większego miasta, wszystko się zmieniło. Ze scislych przedmiotów całkiem zeszlam na psy. Nie myślałam wcale o studiach, bo przecież pójść na humanistyczne to wstyd (tak twierdziła wychowawczyni), a inżynierem raczej nie zostanę. Poszłam na finanse i po dwóch tygodniach zrezygnowalam. Od tamtej pory nie ruszylam z miejsca, a mija 6 lat. Próbowałam jeszcze składać papiery, ale gdy pojechałam z matką do Krakowa, bylam tak przerażona, że plakalam na dworcu. Ona tak samo. Nie mam pieniędzy, by sie leczyć. Tutaj nie ma pracy, z reszta mam tak niskie poczucie własnej wartości, że myślę, ze nawet do sprzatania się nie nadaję. Wstydzę się siebie. Na dodatek mam zdiagnozowane PCOS i mam wszystkie objawy, co mnie dodatkowo doluje.

[limfocyt21]

Nie powinnaś tak o sobie mówić to nie podniesie twojej samooceny , bądź dobrej myśli, bo po co być złej. Przede wszystkim powinnaś sobie znaleźć pracę to po pierwsze , człowiek który nie pracuje czuje się z czasem nie potrzebny i bezwartościowy . Poszukaj pracy , najlepiej gdybyś wyjechała gdzieś za granice na jakieś pieczary albo winogrona i zarobiła tam sobie trochę więcej pieniędzy niż tu w Polsce , to umożliwi Ci pewne usamodzielnienie się i zmianę otoczenia , powinnaś się oderwać od tej ,,pępowiny"( twojego aktualnego miejsca zamieszkania) bo z tego co pisałaś to to środowisko Cię niszczy od środka , powinnaś przebywać z ludźmi którzy będą przyczyniać się do Twojego rozwoju , będą Cię ubogacać , a nie z ludźmi którzy Cię wyzywają i dołują psychicznie i zaniżają twoją samoocenę , po części twój brak wiary w siebie i poczucie bycia bezwartościowym wynika właśnie z faktu przebywania z takimi ludźmi i ich wpływu na Twoją osobę. Wynajmij sobie jakąś kawalerkę , z całą pewnością odczujesz poprawę , odetchniesz od tych ludzi co umożliwi Ci , nowe spojrzenie na pewne sprawy.
Pytasz jak znaleźć odwagę ? Powinnaś nade-wszystko zacząć działać , ale małymi kroczkami , to umożliwi Ci wprowadzenie zmian które są konieczne w twoim życiu. Na koniec słowa trenera koszykówki który uderza w sedno , na temat wprowadzania zmian w swoim życiu .

,,Kiedy poprawiamy się odrobinę każdego dnia, po pewnym czasie zaczną pojawiać się duże zmiany. Kiedy codziennie poprawiasz metody przystosowania, po pewnym czasie osiągniesz znaczącą poprawę. Nie jutro, nie pojutrze, ale ostatecznie musisz uzyskać naprawdę istotne wyniki. Nie staraj się uzyskiwać dużej poprawy w szybki sposób, ale codziennie wyszukuj po jednej małej możliwości rozwoju. Tylko tak bowiem zachodzą zmiany, które pozostają na dobre "

[Gość sndjdhfg]

Idź na kiernek humanistyczny, bo na ścisły nie dasz rady. Są jeszcze kierunki interdyscyplinarne, które mają trochę przedmiotów ścisłych i one sa na nietypowych wydziałach, nawet na filologii.