Nie wiem, co mam robić

[Szukam sensu życia]

Rok temu przyszedł czas, aby wybrać nową szkołę, bo zaczęłam kolejny etap w swoim życiu. Złożyłam papiery do liceum, do którego poszła większość moich znajomych, ale niestety nie dostałam się... Trzeba było wybrać inne. Byłam załamana z tego powodu, ale teraz jestem tak bardzo wdzięczna losowi!!! Przechodząc już do problemu - w nowej szkole poznałam moją ciocię, z którą miałam lekcje przez ten cały rok. Nie znałam jej, nawet nigdy wcześniej o niej nie słyszałam, bo nasze rodziny nie utrzymują bliskiego kontaktu, a nawet są lekko skłócone... O tym, że jest ona moją ciocią dowiedziałam się zaraz na początku roku szkolnego, i właśnie od niej, kiedy poprosiła, abym została po lekcji. Wtedy bardzo się przestraszyłam, bałam się, że będzie niemiła dla mnie i że będzie mi dokuczać. Przez pierwsze kilka miesięcy nie była zbytnio w porządku, była oschła, ale później zmieniła się całkowicie. Była wspaniała! Cały czas mnie chwaliła, nawet do innych pracowników szkoły, spędzałam z nią często przerwy, angażowałam się w to, co było z nią związane, pisałyśmy często na fb, co prawda o sprawach szkolnych, ale to były takie ciepłe rozmowy. Z dnia na dzień była mi coraz bliższa, ciągle się uśmiechała, nawet jak mówiłam jej "dzień dobry", to odpowiadała "cześć", a na pożegnanie "pa pa". To było słodkie. Do nikogo innego tak się nie zachowywała. Przez ten rok pokochałam ją całym serduszkiem! Nawet kiedyś opowiadała mi o naszej wspólnej rodzinie. Hehe. Czasem się kłóciłyśmy, czasem przez nią płakałam, ale zawsze była dla mnie bardzo ważna. Niestety w maju zwolniono ją. Była zmiana dyrekcji, więc na pożegnanie pani dyrektor pozwalniała nauczycieli, których nie lubiła. To było okropne! Bardzo mnie to zabolało, bo nie wyobrażałam sobie tej szkoły bez niej... Brakowało mi jej bardzo. Ona już w maju wzięła sobie zwolnienie i nigdy więcej nie pojawiła się w szkole. Byłam załamana... Miałyśmy tylko kontakt na fb, ale też nie chciałam się jej narzucać - w końcu była dla mnie tylko obcą osobą. Postanowiłam napisać petycję i dzięki niej moja "ciocia nauczycielka" mogłaby wrócić od września do naszej szkoły. Cieszyłam się jak dziecko!!! Niestety... Kilka dni temu dostałam od niej wiadomość, że się wyprowadza do innego miasta, 150 km ode mnie... Znowu się załamałam. Tak bardzo chciałam, żeby zmieniła zdanie... Ona napisała mi tylko, że dziękuje za wszystko, co dla niej zrobiłam i za to, jaka byłam przez cały rok. Na końcu dodała: "Możesz mi mówić ciociu". Byłam przeszczęśliwa! Bo choć straciłam świetną nauczycielkę, to jednak zyskałam super ciocię. Zaprosiłam ją do mnie do domu. Ucieszyła się i powiedziała, że kiedyś się wybierze i że nawet ze swoimi rodzicami, ale raczej po wakacjach. I na tym właściściwie nasza rozmowa się skończyła... W sumie nie wiem, czy rzeczywiście do mnie przyjedzie, czy to było tylko takie mydlenie oczu. Tak bardzo chciałabym, żeby była blisko mnie. Tęsknię za nią bardzo. Jest dla mnie ogromnie ważna. Chciałabym, żeby o tym wiedziała, ale przecież nie mogę jej tego powiedzieć, bo nie chcę, żeby pomyślała sobie o mnie coś głupiego... Tak bardzo chciałabym mieć z nią kontakt, chciałabym, żeby była moją prawdziwą ciocią. Ona ma swoje życie... Ale w moim sercu jest ogromna pustka, a jak pomyślę o szkole i o tym, że od września jej tam ze mną nie będzie, to kompletnie się załamuję... Nie wiem, co mam robić... Utrzymywać z nią na siłę kontakt, czy mam sobie odpuścić? Nawet nie wiem, co ona o tym wszystkim myśli. Bardzo zależy mi na tej relacji, ale jestem bezsilna. Jak mam się do niej zachowywać? Jak dać jej do zrozumienia, że jest dla mnie bardzo ważna? Mam z nią utrzymywać kontakt? Może odpuścić? Co myślicie o tej sytuacji? Pomóżcie, proszę... Czekam na ciekawe porady :)

[Gość Sasha Demoriane]

A o co konkretnie biega?
Sorki, ale piszę z fona i jakimś magicznym sposobem nie chce mi się wyświetlić cały opis Twojego jakże obszernego monologu :)

[Szukam sensu życia]

~Sasha Demoriane

A o co konkretnie biega?
Sorki, ale piszę z fona i jakimś magicznym sposobem nie chce mi się wyświetlić cały opis Twojego jakże obszernego monologu :)

Może jutro uda Ci się odcztać i będziesz umiał/a mi pomóc :)