Lęk przed zasypianiem u nastolatki

[Gość d...l]

Boję się wszystkiego... Boję się zasnąć, boję się iść do lekarza, boję się chodzić po galeriach sama nie dlatego, że boję się, że się zgubię. Ja po prostu boję się, że wszyscy na mnie patrzą i od razu czuję wstyd. Boję się złych wiadomości, tak samo jak dobrych. Gdy w nocy wychodzę do toalety i wracam do pokoju to zgaszam światło w łazience i od razu biegnę przed siebie do pokoju, szybko zamykam drzwi oraz pędzę w stronę łóżka. Nie pójdę do specjalisty, bo się boję. Co robić? Pomocy! Mam 13 lat.

[Gość Mordehai i Ciarahy]

Poproś ojca, żeby kupił Tobie psa obronnego.

[Gość liryczka]

kochana, najwyraźniej na Twój strach złożyło się wiele niekorzystnych czynników :(
naraz, nawarstwiło się, i zawładnęło Tobą, sparaliżowało Cie.. :(
co do snów, to staraj się nie mieć kontaktu z niepokojącymi rzeczami. Nie oglądaj drastycznych rzeczy w telewizji. nawet wiadomości potrafią doprowadzić człowieka do depresji. otaczaj się tym, co wesołe, pozytywne. może pójdź na koncert na żywo albo jakiś pokaz, który Cię zafascynuje i doda skrzydeł?
Jeśli chodzi o strach, to założę się, że wkońcu Ci przeminie. ale może dobrym pomysłem byłoby rozmieścić jakieś mini lampki które dodadzą Ci spokoju ducha. Możesz też porozmawiać o swoich lękach z mamą. Zazwyczaj mama, to ktoś kto zna radę na wszystko. Może chcesz nawet spać w jej pokoju na łóżku obok? czemu nie ? ja mam 20lat, a tak robiłam, bo z powodu drastycznych przeżyć psychicznych, borykam się połowę wakacji z koszmarami.
Jeśli chodzi o strach przez chodzenie po galeriach i miejscach publicznych, to możesz jakoś zniwelować ten strach. Na przykład możesz chodzić tylko do tych sklepów, gdzie wcześniej zaplanujesz, i nie będziesz marwtiła się później gdzie iść i czy ludzie patrzą jak się tam kręcisz i gubisz. No i wiedz, że ludzie mają takie problemy, że nie w głowie im Ty. Może i patrzą się na Ciebie, ale napewno nie myślą o Tobie nic złego. to Tobie się tak wydaje. ale nie martw się. ja mam podobnie ;)
okej, pamiętaj, bój się ludzi, a nie duchów, bo to ludzie najbardziej potrafią skrzywdzić. Przykre, ale prawdziwe. i każdy niestety się o tym dowie w swoim życiu.
tak czy siak, szukaj w życiu tego co dobre, pasjonujące i radosne. Możesz też mieć psa kota albo jakiegoś chomika. uważam, że chomik to dobry pomysł, bo jest chyba najmniej kłopotliwy.
no, nie wiem czy pomogłam.
ale mam nadzieję, że dasz radę. dobranoc!

[mgr Kamila Krocz]

Lęk przed wszystkim może wskazywać na zespół lęku uogólnionego. Jesteś jednak w młodym wieku, masz dopiero 13 lat. Powinnaś porozmawiać z bliskimi o swoich lękach i problemach emocjonalnych. Sama rozmowa może pomóc Ci zmierzyć się z Twoimi lękami. Pozwól sobie pomóc, nie skrywaj swoich problemów, podziel się nimi z kimś, komu ufasz, np. mamą, tatą, rodzeństwem. Ewentualnie możesz skorzystać z pomocy psychologa szkolnego. Pozdrawiam!

[Gość Zagubiona31]

Problem w tym, że gdy kiedyś powiedziałam mamie, że boję się spać przy zgaszonym świetle (o ile pamiętam to miałam już wtedy 13 lat) to powiedziała: "może ciebie trzeba do psychologa wysłać? To nie jest normalne w twoim wieku" Mama i siostra nic nie zrozumie. W ich czasach problemem było czy da się wyciągnąć piłkę, która wpadła za płot. Do pedagoga bardzo się boję iść, bo wystarczy, że źle rozwiążę zadanie przy tablicy i już mam łzy w oczach. Boję się co ludzie o mnie pomyślą, każda moja ocena to musi być 4 lub 5, bo wpadam w panikę, że nie zaliczę klasy choć wiem, że nawet z tróją zdam. Nie kontroluję tego. Boję się nawet iść gdziekolwiek, bo myślę, że zaraz złamię sobie nogę, że gdy nie będę pezykryta cała w łóżku to ktoś odrąbie mi kończyny. Mam psa yorka ale ona woli raczej moją mamę lub siostrę. Może boję zię wszystkiego przez piosenki, które słucham? Są to raczej piosenki smutne, depresyjne ale ja innych nie lubię. Ostatnio zaczęłam się ciąć przez grę komputerową... transformice com. Bardzo się z nią zżyłam, mam nawet przyjaciółkę, z którą zamierzam się spotkać w wakacje. Czasami nawet gdy się bardzo czegoś boję (najczęściej nocą) ciężko mi się oddycha. Tak jakby coś zatykało mnie w klatce piersiowej. Ja już nie wiem co mam robić, kilkadziesiąt razy myślałam o próbie samobójczej. Może są jakieś ciekawe zajęcia? (Oprócz rysowania, bo jak zaczęłam to skończyło się na bardzo smutnych i strasznych rysunkach)

[Gość himalaya]

To przykre, ze mama, zamiast zrozumiec Cie, to kaze Ci isc do psychologa. To naprawde przykre, niezrozumiale, i niedojrzale z jej strony. Ja mam 20 lat, prawie 21, ale boje sie ciemnosci. Boje jej sie bardziej niz jak bylam mala. I mama mnie nie wysmiewa, tylko daje mi jakies dobre rady. Strach to cos co towarzyszy kazdemu. Ale ludziom o szerokiej wyobrazni, o wrazliwej duszy, strach towarzyszy czesciej.
A jesli chodzi o nauke, to to naprawde nie jest koniec swiata, uwierz. Mozesz powtarzac klasy, powtarzac studia. Nic sie nie stanie. Swiat dalej bedzie krecil sie dookola. Ludzie, przejmuja sie niepotrzebnie. A zasada brzmi, zamiast sie przejmowac zrob cos by bylo lepiej ale nie marudz. A ja lubisz marudzic, to pozniej nie narzekaj.
A czytajac Twoje relacje ze snow i nocy - to Twoj problem jest powazniejszy niz zwykle leki i koszmary. Tu, na forum, byla dziewczyna, ktora miala strach, koszmary. Po roku okazalo sie, ze ma chora tarczyce. Moze Tobie to tez dolega? Wyeliminuj smutne piosenki, drastyczne filmy czy nawet drastyczne programy telewizyjne. Przed snem nie wchodz na internet i nie czytaj przykrych rzeczy. Przed snem tylko wesole rzeczy ogladaj. Moze cos zwiazanego z Twoja pasja.
Jestes mala dziewczynka jeszcze, cale zycie przed Toba, oceny nie sa najwazniejsze, ucz sie tylko 3 przedmiotow, z ktorymi wiazesz swoja przyszlosc i prace, reszte ucz sie tylko zeby zdac.
Pozdrawiam