Jak poradzić sobie z głębokim smutkiem?

[Gość comamzrobiccomamz]

Ciągle czuję się "wyłączona". Nie wiem nawet jak to określić.. nieobecna, "zdrętwiała". Inni często mylą ten smutek ze spokojem.. A ja po prostu jestem smutna. Martwa w środku, pusta. Inaczej to tak jakby ktoś zabrał ze mnie całe życie i zostawił tylko ciało. Nie mam już pojęcia co mam ze sobą zrobić. Do tego nie mam już żadnych wymagań. W ogóle. Niczego nie chce, niczego nie potrzebuje, wszystko jest mi kompletnie obojętne. Jak mam zacząć żyć, czuć i w ogóle?

[unna-1]

Zapisz się gdzieś, np. na kurs tańca.
Słuchaj tylko pogodnej muzyki, ruszaj się w jej rytm. Naucz się paru piosenek /pogodnych, a nie o cierpieniu i rozstaniu/
Idź do lasu czy parku, popatrz jak piękną mamy wiosnę, jak kwiaty rozkwitają.
I działaj, ruszaj się, popracuj fizycznie. Przełam to uczucie beznadziei, bo będzie tylko gorzej.
To jest ostatni dzwonek na to, byś żyła szczęśliwa i cieszyła się samym życiem
I tylko od ciebie zależy, czy tak będzie.
Powodzenia.

[Gość comamzrobiccomamz]

A zapomniałam dopisać.. Biegam rano, ćwiczę; uczę się języków; słucham wesołej muzyki; czytam ksiązki; oglądam filmy.. I nic. To tylko ucieczka. Mam wrażenie, że zatrzymałam się w pewnym momencie swojego życia i nie mogę, nie chce ruszyć dalej.. Ludzie poszli dalej, zmienili się, zmieniło się ich życie tysiąc razy, poznali innych ludzi, drugie połowy.. a ja ciągle jestem tam gdzie byłam. Smutna, sama, pusta. Zero doświadczeń, zero wrażeń, wspomnień, szaleństw, znajomości. Poważnie. Od gimnazjum poznałam może 10osób. A to było 7 lat temu. Dobija mnie to. Zamknęłam się we własnym świecie i nie umiem z niego wyjśc. :( Ostatnio płaczę po nocach i samobójsto wydaje mi się jedynym rozwiązaniem. Mam wrażenie, że po prostu nie ma dla mnie ratunku.

[unna-1]

Też mi się wydawało, że mam przegrane, smutne życie.
A kiedyś ze znajomym zaczęliśmy wspomina fajne chwile, z naszego życia.
Okazało się, że tych miłych chwil, jest mnóstwo, że moje życie, było całkiem fajne, czego nie zauważałam.
Mamy tendencję do zapamiętywania złych chwil, a o dobrych zapominamy.
Przypomnij sobie o tych dobrych chwilach, myśl o nich, pielęgnuj, niech one zagnieżdżą się w twej pamięci.
Smutek można wygonić, wspominając te dobre chwile.

[WujekStaszek]

Jeżeli masz problemy z głebokim smutkiem to napisz do mnie, ja mam taki sam problem. Tyle, że ja już jestem zniszczonym narkomanem. Jeżeli chcesz z kimś o tym popisać, a nie przeszkadza Ci to, to napisz do mnie wiadomość prywatmą.