Swoje zycie,swoje pasje,zazdrosc i zwiazek. Obiektywna opinia.

[agata8]

Witam.
Mam swoj problem w zwiazku. Generalnie,jestesmy 3 lata,mieszkamy razem. On ma przyjaciol dluuugoletnich,ja mialam niby przyjaciol,teraz nie mam nawet znajomych. On cos ze soba robi-spedzanie czasu na silowni,znajomi. Ja robie tyle,ze chodze do pracy,czasem na miasto pokrecic sie w niewiadomym celu. Siedze w domu,na necie,cos poczytam. Jak on wyjdzie z inicjatywa zeby razem gdzies pojsc,pojechac to zazwyczaj sie godze,w sumie wiekszosc to jego pomysly raczej. Ciezko mi sie zabrac za cos i cos skonczyc,dazyc do tych upragnionych celow. I jestem zazdrosna...wiem,ze moje poczucie wartosci,ktore rowna sie z dnem czasem-pomaga tej zazdrosci rozwijac rozne mysli w mojej glowie. Ciezko mi kiedy on wychodzi i sie swietnie bawi-nawet jak ja nie chcialam isc z swojego wyboru. Znam jego przyjaciol.

Mam wrazenie,ze jak pojde gdzies sama to bede tesknic za nim,ze strace czas,albo ze nie bede mogla sie skupic na danej czynnosci majac w glowie mysli,ze powinnam byc z nim,wolny czas itp. Kiedy tak naprawde powinnam sie cieszyc dana chwila-nie pamietam jak to jest. To jest chore i baaaardzo meczace. Zastanawiam sie czy nie zakonczyc tego zwiazku,zeby byc sama i nie czuc juz tej zazdrosci,niepokoju i smutku,bo nie byloby osoby, ktora by to wywolywala. Chyba za bardzo sie wczulam. Dodam,ze jestem w ciazy i oboje sie bardzo cieszylismy ale wiemy tez,ze nie chcemy wychowywac dziecka w chorej relacji i rozmawialismy o tym. Byl tzw."pakt" a ja nie wiem co zrobic. Dziekuje za jakakolwiek opinie. Pozdrawiam.

[unknown-shadow]

Jeśli jesteś w ciąży, to na pewno z nim nie zrywaj, chyba nie chcesz być samotną matką? Porozmawiaj z nim szczerze, że jest Ci smutno gdy wychodzi ze znajomymi, a Ty zostajesz sama. Najlepszą opcją będzie po prostu wychodzenie z nim, może na siłownie w ciąży nie wolno, ale po ciąży dobrze byłoby iść z nim tam choćby po to, aby odzyskać figurę sprzed ciąży. Znajdź sobie koleżanki, z którymi mogłabyś gdzieś wyjść wtedy gdy on będzie z kolegami. Może poszukaj na internecie? Pozdrawiam i gratuluje ciąży.

[kikunia55]

Zważywszy,  że jesteś w ciąży to można Ci wybaczyć to bredzenie.

Chlopak organizuje czas wolny, jak Cie prosi zebyś z nim poszła a Ty nie masz ochoty to to już Twoja broszka. Zajmij się sobą, odeśpij, zrób sobie domowe SPA a nie miej mu za złe, że dobrze się bez Ciebie bawił. Twoi znajomi Cię nie bawią bez niego, są zbyt bladzi, to też już Twoja broszka- do niego nie możesz mieć pretensji.

Jesteś w ciązy to co głupio myślisz" a może lepiej byłoby bez niego". Na świat ma przyjść Wasze dziecko i trzeba mu stworzyć warunki do dobrego życia. Powinno po pierwsze i najważniejsze mieć ojca i matkę, którzy go wychowują. To co wypisujesz" a może samej bedzie mi lżej , bo nie będzie osoby od której się uzależnilam" to chyba niepoważne w sytuacji ,w której jesteście oboje, czyli w oczekiwaniu na Wasze dziecko.

[agata8]

unknown_shadow dzieki za odp.
szczerze nie mysle takimi kategoriami,ze skoro jestem w ciazy to musimy byc razem,nie nie musimy i naprawde lepiej jest wychowywac dziecko osobno niz razem,skoro w domu dochodzi do klotni, trzaskania drzwiami i bez sensem. Szczerze patrzac na swoja rodzine nie sadze,ze sa dobrana i fajna para i tez przez to moge powielac jakis glupi schemat. takze byc z kims bo dziecko jest slabe mysle.
rozmawialismy, on ma swiadomosc moich dziwnych mysli itp.ale tez juz jest tym zmeczony i chce zyc. Ciezko znalezc sobie kolezanki,mi jest ciezko,bo zazwyczaj boje sie odrzucenia inicjatywy, dodam,ze mieszkam w uk. jego przyjaciele sa z Polski,ktorych zna od dawna i czasem mu tego zazdroszcze bo moi przyjaciele sa w Polsce.
nie wazne.

kikunia55
Moja broszka... to nie jest moje widzi misie, nie umiem tego kontrolowac jak przychodza takie emocje i jakbym miala mozg zalepiony czarna mazia i nie jestem w stanie inaczej widziec,czuc i reagowac.
Znow mowa o byciu z facetem bo ciaza, siedzac i placzac z powodu swojej bezsilnosci i niewiedzy dlaczego tak jest, krzyczac w poduszke i rzucajac rzeczami0to jest dobre dla dziecka,na tym etapie?
czy moze pogodzenie sie, ze nie umiem nad soba panowac,porozmawiac jak ludzie,rozstac sie jak ludzie i dbac o dziecko wspolnie,lecz osobno?
dochodzi do tego to,ze naprawde on bedzie w stanie mnie zostawic,odejsc,moze znalezc kogos,bo przeciez ile mozna znosic syf??
tego nie ogarnelabym nigdy w swiecie.
chodzilam tutaj do psychologa,ale szczerze nie byla ona zbytnio gleboka i nie potrafila dojsc do sedna sprawy.
jakies to kur... beznadziejne.
dziekuje jeszcze raz.

[kikunia55]

Czy https://forum.abczdrowie.pl/forum-psychologia/1637528,zazdrosc-zawiedzione-zaufanie-samotnosc-w-zwiazku
to jest Twój post czy sytuacja bardzo podobna, tylko tamta dziewczyna nie wspominala nic o ciązy?

1. Choć oceniasz Twoich rodziców jako slabą parę, związek na którym nikt nie powinien się wzorować, to odpowiedz sobie w duchu na pytanie co do mojego życia wniósł tata i czego mnie nauczyła mama?Zazwyczaj rodzice nie są doskonali ale S Ą i to jest ich głowna zasługa dla ich dzieci.

2. Gdyby jakaś dziewczyna powiedziala, że z zupełnie nieznanym sobie facetem jest w ciąży i co ma zrobić, to bym jej powiedziala, że jeśli on chce być z tobą, to twoim obowiązkiem wobec nienarodzonego dziecka jest spróbować być z tym facetem, aby próbować mu zapewnić dwoje rodziców. Zawsze jest szansa,że bedziecie z czasem dobrymi rodzicami a może i fajną parą.

3. Jak masz w mózgu czarną magmę, gdy Twój partner wychodzi gdzieś, a Ty mu nie masz ochoty towarzyszyć, to zadaj sobie pytanie: jak to będzie, jak już sobie będę żyla sama z dzieckiem i on przyjdzie to dziecko odwiedzić to w jakim kolorze magma rzuci mi się na mózg?
Musisz zrozumieć, że to Ty powinnaś uspokoić swoje myśli, bo zawsze w stresujących sytuacjach jakiś kolor magmy zatka Ci mózg a dziecko i tak trzeba będzie wychowywać. Może trzeba zmienić panią psycholog a może trzeba samej ze sobą "po męsku " porozamawiać.

4.Jak życie uczy, to naiwne młode mamy albo kandydatki na młode mamy myślą, że nie żyjąc z facetem spowodują, że ojciec ich dziecka będzie je wychowywał wspólnie z nimi tylko "nieco" na odleglość.
Pamiętaj, jakoś tak się zdarza,że jak ludzie się rozstają, nic ich nie łączy, to jakoś dziwnie i ojcowskie uczucia ulatują w niebyt. Jesteście młodzi, każde z Was jeśli pojdzie swoją drogą to może się zdarzyć,że następna partnerka Twojego byłego już wtedy partnera będzie miała z nim dziecko i jakoś tak będzie mu po drodze do dziecka z kobietą z którą będzie ,a do Twojego może mu być bardzo daleko. Jesli jest względnie porządny to nie będzie unikał alimentów i tyle będzie Wasze wspólne dziecko miało pożytków z tatusia, bo mamusia w ciązy wymyśliła,że jej bardzo ciężko i spróbuje iść sama przez życie z maleństwem.

5. A może Twój partner czuje się przytłoczony wiadomością,że może kończy się zabawa w życie, a trzeba poważnie popatrzeć w przyszlość, bo potomek na świat się pcha. Może bardziej zachowuje się niepoważnie, bo czuje, że obowiązki będą za chwilę poważne a on jeszcze nie wczuł się w rolę?

Reasumując- uważam, że rodzice dziecka mają względem niego obowiązek próby bycia wspólnymi rodzicami we wspólnym związku.
Kłótnie, trzaskania drzwiami zdarzają się niestety w wielu związkach, kosztują duzo nerwów, ale czasem skutkują docieraniem sie pary- jest to taka burzliwa forma uczenia się siebie nawzajem.

[kikunia55]

Przeczytaj o szczęśliwe kobiecie:
http://mamadu.pl/123453,to-ostrzezenie-dla-wszystkich-kobiet-odpusccie-bo-ktoregos-dnia-powiecie-jedno-slowo-za-duzo-a-on-odejdzie