Nie wiem jak uratować swoje życie? do kogo pójść?

[Gość Gość2525]

Mam 25 lat, jestem jakby wylogowany, mam w głowie cały czas uczucie że nie ma mogę stać się po prostu kimś przez to nie nie mam pracy bo wybór pracy to wybór człowieka który wie kim jest, wie z jakimi ludzi chce przebywać a jakich unikać i nie przyjaźnić się z nimi. wszystkie czynności jakich się podejmuje robię szybko chaotycznie, niechlujnie byle tylko szybko skończyć jak bym ciągle czół presje pochodzącą z mojej głowy. Cały czas dręczy mnie ciągle uczucie, że ktoś musi mi pomóc, siedząc z rodzicami, bratem i jego żoną na przykład przy obiedzie patrze w talerz, przecieram czoło i jak coś mówią do mamy czy ojca myślę sobie że nie chce mieć z takimi ludźmi jakimi oni są do czynienia ale to on/oni pracują. Brat u ojca a jego żona u mamy, siostra 17 letnia przyprowadza do domu jakiegoś chłopaka wyglądającego jak ćpun i mamie to nie przeszkadza, jeszcze go prosi żeby siedział przy stole. Ja mam 25 lat jestem dorosły i powinienem wstać i odejś bo z takim typem nie chce siedzieć przy jednym stole i ze mamie nie przeszkadza, że taki typ znajduje się w naszym domu. Jako rodzeństwo troje unikamy się i nie rozmawiamy ze sobą wogóle chyba, że mama stwarza okazje że mamy usiąść razem w jednym miejscu

[js_11]

Z jakiego powodu nie chcesz mieć z nimi do czynienia? Oceniasz po wyglądzie?

[Lena V.]

Nie masz obrazu własnej osoby, ale doskonale definiujesz inne i z góry skreślasz określone jednostki.
W domu dziwna patologia ...
Wszystko zakrzywione. Owszem, potrzebujesz pomocy !
Do kogo pójść ? Pójść do psychologa. Nie mam innej odpowiedzi.

[Gość Gość2525]

js_11

Z jakiego powodu nie chcesz mieć z nimi do czynienia? Oceniasz po wyglądzie?

Może też, nie wiem, nie wiem czy myślę dobrze czy źle. Patrze na siostre jak zadaje się z jakimś obwiesiem w portkach z krokiem przy kolanach i twarzą jak by brał codziennie dopalacze i myśle żeby go złapać za fraki i wypiepszyć z naszego domu. Nie wiem w jakiej rodzinie w końcu ja żyje skoro mama jej tego nie zabrania a ojciec ma takie podejście, że nic go to nie obchodzi. W domu nie mamy biedy, wręcz przeciwnie. Rodzice bogaci nie są żeby szastać pieniędzmi ale nie brakuje na nic w domu. Ojciec prowadzi jeden sklep, mama drugi.