nicość

[Gość nicość1]

Nie widzę sensu. Nie widzę sensu w przyszłości. Nie widzę przyszłości. Mam dosyć udawania, że jest ok, że daję radę. Sztucznego uśmiechu podczas gdy w środku czuję otchłań.
Mam dosyć słuchania rad, że czas przyniesie ulgę. Nie przynosi, jest jeszcze gorzej. Chciałabym zatrzymać uczucia, zabić je w sobie. Uciszyć myśli, które przypominają o Nim, o tym co stracone, o tym, że szczęście odeszło, a został ból. Wiem, że ludzie radzą sobie z gorszymi rzeczami. Mają wolę walki i idą dalej. Próbowałam, ale mam coraz mniej sił na to wszystko, nie widzę sensu.

[mgr Kamila Krocz]

Podejrzewam, że Twoje obniżone samopoczucie i poczucie braku sensu życia wynika z rozstania z kimś, kto był dla Ciebie ważny. Ile czasu minęło od zakończenia tej znajomości? Napisałaś, że nie masz już sił, że nic nie pomaga, a upływający czas sprawia jedynie, że ból się nasila. Czy korzystałaś z pomocy psychologa? Jeśli sama nie potrafisz uporać się z doświadczeniem rozstania, rozważ możliwość skorzystania ze wsparcia. To żaden wstyd. Pozdrawiam!

[Gość nicość1]

Minęło 5 miesięcy, ale wciąż miałam nadzieję. wczoraj dowiedziałam się, że On ułożył już sobie życie, jest szczęśliwy. A ja oszukiwałam samą siebie bo podświadomie już dawno wiedziałam, że to koniec.
Chodziłam na terapie 3 miesiące. Przestałam płakać w pracy, jadąc samochodem. Nauczyłam się lepiej grać, udawać na zew, że jest Ok, że sobie radzę. W środku jednak coraz większa pustka i myśl, że już nikt mnie nie pokocha, bo nie da się mnie kochać. Ja już nigdy nie pokocham. Nie potrafię sobie z tym poradzić. Nie mam już pieniędzy na terapię, a godziny przyjmowania z NFZ wypadają najczęściej wtedy kiedy jestem w pracy. Chcę wyłączyć uczucia, ale nie potrafię.