Utrata pasji

[Gość przetrącony]

Witam, mam taki problem. Ciężko u mnie z utrzymaniem jakiegokolwiek celu w życiu, a człowiek potrzebuje czegoś, w czym się realizuje. Żadnej takiej pasji nie udało mi się rozwinąć, która nie byłaby sportem. Próbowałem spottingu lotniczego (fotografia lotnicza), urbanistyka, hodowla szynszyli, robienie stron internetowych jako (próba połączenia zarobkowania i hobby) i wiele innych.
Jedyne, które udawało mi się z jakimiś sensownymi postępami rozwijać, to były pasje sportowe. Chodziłem na Aikido, uwielbiałem to, ale wzrok mi się tak popsuł, że przestałem być w stanie widzieć techniki pokazywane przez Sensei'a na środku dojo, więc wychodziłem potem w parach na debila który nie potrafi nic powtórzyć. A w okularach ćwiczyć nie można z oczywistych względów. Dobra, pożegnałem się z Aikido bo to mi psuło całą przyjemność.
Drugą pasją którą udało mi się rozwinąć to jazda na rowerze. Coraz lepiej mi to wychodziło, kondycja w górę, wyniki czasowe też...zacząłem poważnie myśleć o wystartowaniu w zawodach MTB i sssruuuuuuuu...wypadek, złamanie, szpital, operacja, blacha w kości, tydzień po operacji wejście na 2 piętro to dla Mnie Mount Everest, nie wiem czy wrócę do pełnej sprawności w ogóle.
Mam jeszcze siłownię, ale tu też nie mogę iść na pełną kulturystykę, bo mam osteopenię i boję się dużych ciężarów i kolejnego złamania, może nawet kręgosłupa, więc ćwiczę tylko na rzeźbę, małe obciążenia duża ilość powtórzeń.
Więc podsumowując, hobby niesportowe mnie szybko nudzą bo nie dają mi adrenaliny a sportowe to coś dla mnie, ale moja kontuzyjność psuje całą zabawę. Już mi nic nie zostało chyba i się czuję jakbym stracił sens życia. Dać mi rower, to tak jak małpie granat, jak go dosiadałem to byłem szczęśliwy jak świnia w kałuży, mogłem szaleć godzinami. Teraz, to tak jak bym stał się inwalidą i zaczyna dopadać mnie depresja.
Macie jakiś pomysł, co powinienem ze sobą zrobić ? Bo ja już nie mam. :(

[mgr Kamila Krocz]

przetrącony, może pomyśl o nordic walking albo szachach? Ewentualnie tenis ziemny?

[Gość przetrącony]

W szachy umiem grać, ale to mnie nie kręci.
Nordic walking - chyba jestem trochę za młody na to - sport dla seniorów.
Tenis ziemny - nie wiem czy moje zespolenie kości to wytrzyma, tam są duże przeciążenia wynikające z nagłych zwrotów zrywów i wyhamowań, większe niż przy jeździe na rowerze, o ile się na metrze nie hamuje z 35km/h do zera waląc nogą w beton.

Pozostanie mi chyba jazda na rowerze ale taka anemiczna :-(

Już nie mam siły szukać kolejnej pasji. Leżę cały dzień w domu i nic nie robię bo nic mi nie daje radości. Nie wiem jak po takiej operacji wygląda powrót na rower, być może fizycznie to możliwe bo jest on nawet częścią rehabilitacji w kontuzjach nóg, ale nie wiem czy nawet jeżdżąc będę w stanie się rozkręcić aby bić swoje rekordy jak do tej pory i to mi sprawiało największą radość, pokonywanie siebie. Byłem właśnie u szczytu formy jak się rozwaliłem.

Są tu jacyś sportowcy którzy przeszli coś podobnego ?
Nie baliście się potem wrócić do uprawiania swojej dyscypliny na całego, mając z tyłu głowy cały ten szpitalny galimatias i kupę bólu ? Udało Wam się o tym zapomnieć ?

Miałem skręcenie stawu kolanowego i wróciłem na rower, ale to nie to samo. Tam się tyle nie nacierpiałem, miesiąc w longiecie, rehabilitacja i powrót do życia, noga 100% sprawna. Teraz jestem tym po prostu skrajnie wymęczony już, a jeszcze 6 tygodni bez chodzenia na tej nodze + rehabilitacja i uczenie się chodzić. Ze 3 miesiące wyjęte.

[Gość unna]

A bieganie? Jest to chyba mniej kontuzyjny sport, a też może dać ci trochę adrenaliny.
Ważne, byś się nie załamywał, byś jednak psychicznie się trzymał - choć wiem, że to ciężkie zadanie.
Od czasu do czasu w TV pokazują ludzi, którzy po ciężkich kontuzjach wracają do dawnych pasji. Tak, jest to możliwe.