Samobójstwo czy to rozwiazanie?

[Gość Róż.n.a]

Witam. Mam 24 lata i jestem samotna matka dwóch córeczek- rocznej i 3 letniej.
Moje życie nie układa sie ciekawie. Nie mam pracy. Nie moge nawet jej podjąć bo nie miałabym z kim zostawić młodszej córeczki. A żlobek odpada bo nie mieszkam w mieście a pozatym starsza chodzi rownieszndo przeczkola. Ponadto życie zatruwa mi mój byly partner ojciec dzieci. Nie dość ze nie pomaga mi przy nich to musze się drzeć o każdy grosz na dzieci przez sady i komornika.
Choruje na nerwice której nie lecze bo nie stać mnie na leki. A dostaje czasem napadow gniewu. Czasem zastanawiam się ile moge jeszcze wytrwać czy kiedys nadejdzie dzień kiedy zawita do nas słońce i zacznie wszystko się układać. Od pewnego czasu zaczęłam zastanawiać sie nad samobójstwem. Ale kiedy mnie juz nie będzie co z moimi dziecmi? Przeciez nie moge ich zostawić, bo mnie potrzebują ale wiele im zapewnic tez nie moge :(

[Gość unna]

Samobójstwo, to ucieczka. Pozostawione dzieci, jaki los ich czeka? Czy trafią w dobre ręce, czy też będą bite i poniewierane?
Ty możesz zapewnić im miłość i to jest największe dobro, jakie możesz im dać.
Więc walcz o swój spokój, pozbądź się nerwicy. Gdy czujesz stres, napad gniewu, to powtarzaj sobie, że jesteś spokojna i opanowana.
Jeśli będziesz konsekwentna, poczujesz zdecydowaną poprawę, z czasem uda ci się nad sobą panować.

[chudolinio123]

Problemy trzeba rozwiązywać,znaleźć sposób i walczyć od jutro lepsze żeby słońce zaświeciło nawet gdy życie kopie i staje się grozą mogło być zawsze gorzej, stać na nogach twardo gdy ma się dla kogo żyć a nie ucieczki wiem po sobie to nic nie da, mam za wiele bólu który teraz tumie narkotykami ale kiedyś musi być lepiej.Od czego bronisz się agresją i czemu tak się boisz.

[mgr Kamila Krocz]

Róż.n.a, samobójstwo na pewno nie jest rozwiązaniem sytuacji. Pomyśl o swoich córeczkach. Zdaję sobie sprawę, że jesteś w trudnym położeniu, bez pracy, z nerwicą, bez wsparcia finansowego ze strony ojca dzieci. Niemniej jednak możesz dochodzić swoich praw. Pamiętaj, że na ojcu dziewczynek spoczywa obowiązek alimentacyjny. Najlepiej, byś doradziła się dobrego prawnika - darmową pomoc prawniczą (jak również psychologiczną) oferują Centra Interwencji Kryzysowej. Kieruj tam swoje kroki. Pozdrawiam!

[Gość Róż.n.a]

Żeby przybliżyć wam mój problem bardziej jestem autorka postu http://forum.abczdrowie.pl/forum-psychologia/1430298,toksyczna-milosc.
Alimenty na dzieci mam tylko doluje mnie to że nie mam własnych pieniędzy na siebie i ze my liczymy sie z każdym groszem z tych marnych alimetow a on ma 5x tyle co my we 3.
Pomimo całego tego żalu do niego gdzies w środku jeszcze coś czuje i to jest najtrudniejsze :(

[Gość Róż.n.a]

Czuje czasem ze nikt nie rozumie tego co czuje w środku. Dlatego tez zrezygnowałam z psychologa

[Gość unna]

Postaraj się uwierzyć, że życie ci się odmieni, że wszystko będzie dobrze. Wiem, to piekielnie trudne w tej sytuacji, ale wiara czyni cuda.
Nawet w Biblii jest powiedziane "uwierz, a będzie ci dane. " "wiara przenosi góry"
Wiara nie tyle w Boga, ile w to, że sukces i pomyślność, zależą od naszej wiary w to, że wszystko może się zmienić na lepsze.

Gdy byłam kiedyś totalnie załamana, z półki spadła książka, otworzyła się. Podniosłam ją i przeczytałam - z dnia na dzień, wszystko zmieni się na lepsze.
Uznałam to za znak i te słowa jak mantrę sobie powtarzałam.
Pomogło.
Nie z dnia na dzień, ale dość szybko następowała zmiana na lepsze.
Jest dobrze.

[Gość Róż.n.a]

inna moze wydać ci sie to śmieszne ale jakis czas temu znalazłam w stosie książek na makulaturę książkę pt: "Potega Podświadomości" Josepha Murphy znajomy polecił mi ja gorąco ponieważ uważa ze to ksiazka dla mnie. Zaczelam ja czytać tam właśnie jest napisane ze najwazniejsza jest wiara.

[Gość Róż.n.a]

Unna przepraszam

[Gość agnieszka78091]

To jest tylko ucieczka przed problemami a tylko ich rozwiazanie i to beznadziejne...kochana walcz o swoje szczescie i szczescie dla Twoich dzieci...pomysl co bedzie z nimi kiedy Ciebie zabraknie?Wiem,ze ciezko bo sama wychowuje dziecko a tatus odplynal,ale uwierz w siebie i w to ,ze po kazdej burzy wychodzi slonce...Jestes duzo strasza i nie jest mi latwo bo sama mam problems i dlatego wlasnie tutaj jestem,ale po latach meki i udreki przezylam najpiekniejsze chwile swojego zycia i mam nadzieje,ze one jeszcze wroca...Walcz,Walcz,Walcz...nie poddawaj sie!!!!!!!!

[Gość Róż.n.a]

Nie wiem czy ktos jeszcze tu zagląda. Ale chce powiedziec wam wszystkim ze moje życie sie zmieniło. Zaczelam wierzyć w siebie i w to ze będzie dobrze. Stałam sie silna i niezależna kobieta której nic nie stanie na drodze do szczęścia mojego i dzieci. Dziękuję wam wszystkim :*

[Gość Patrykkajetan2006]

moje rzycie nie ma sensu , moja loszka zostawila mnie dl mojaego najlepszego ziomka . dzisiaj odbiore sobie zycie Pozdrawiam eloa 600