Fobia społeczna/ erytrofobia

[Gość Calineczka103]

Nie wiem od czego zacząć...
Myślę, ze cierpię na erytrofobie i rozpaczliwie proszę o pomoc, oczywiście poszłabym do lekarza, psychologa ale nie potrafię. To zbyt trudne żeby o tym rozmawiać a nawet jeśli tak by było to raczej nie byłabym do końca szczera. Nawet nie mówię o tym najbliższym chociaż oni na pewno widzą ze coś jest nie tak ale możliwe ze nie zdają sobie sprawy ze to jest tak poważne. Jestem na 2 roku studiów z których nie jestem do końca zadowolona, ciągle zamartwiam sie ze nie znajdę po nich pracy. Jestem osobą, która mogłaby osiągnąć wiele w życiu ale to mnie bardzo ogranicza. Mam straszny problem kiedy trzeba np. przedstawić prezentacje, cokolwiek powiedzieć. Kiedyś myślałam ze to tylko stres ale jest coraz gorzej. Na początku tylko trochę się czerwieniłam na twarzy ale teraz zawsze, całe ciało oblane jest burakiem i każdy się mnie pyta czy dobrze sie czuje to jakis koszmar. Teraz bardziej denerwuje sie tym ze bede czerwona niz ze muszę cos powiedzieć, strasznie sie tego wstydze, nawet wśród najbliższych juz sie nie wypowiadam. Jest to możliwe jedynie jesli w miedzy czasie robię cos innego i nie patrze na te osobe. Powiedziałam o tym kolezance ale ona mi powiedziała ze powinnam sie wziąć w garsc. Jeszcze musze dodac ze to nie jest tak ze jesli rozmawiam z kolezanka to tez jest mi głupio i sie czerwienie bo tylko czasai tak jest ale zawsze sie to pojawia przed osobami które w jakis sposob mnie oceniają np wykładowcy na studiach. Obwiniam moja matkę, która nigdy nie była ze mnie zadowolona, zawsze mnie krytykowała i bałam odezwać sie w domu. Przez to cierpię na zaburzenia odżywiania, niby wie ze mam prawidłową wagę ale nie podobam sie sobie bo wg. mnie zawsze jestem za gruba. Dodatkowo miałam nowotwór który w pewnym stopniu przyczynił sie do tego ze czuje sie jak zero. Za rok mam obrone licencjatu i muszę coś z tym zrobić bo nie dam rady, zawala 3 lata mojej ciężkiej nauki. Proszę udzielcie mi jakiś wskazówek poza ty ze muszę iść do lekarza bo to niewykonalne. Poza tym nie stać mnie na to.
Z góry dziękuje za jakąkolwiek pomoc, chciałabym również poznać osoby które maja ten sam problem.

[mgr Kamila Krocz]

Witaj!

Do lekarza czy psychologa możesz pójść w ramach ubezpieczenia, więc nic by Cię to nie kosztowało. Nie wiem, gdzie studiujesz, ale przy uniwersytetach istnieją akademickie zakłady opieki zdrowotnej, w tym m.in. poradnie zdrowia psychicznego. Jeśli czujesz, że masz problem z lękiem społecznym, erytrofobią, zdrowym odżywaniem się i samooceną, najlepiej, byś skonsultowała się ze specjalistą i podjęła psychoterapię. Udawanie, że problemu nie ma albo liczenie na to, że sam się rozwiąże, do niczego nie prowadzi. Pozdrawiam i życzę odwagi!

[suzilu]

Znam ten problem, dokładnie go znam. Dotyczył mnie i poniekąd jeszcze odzywają się objawy fobii społecznej, na którą cierpiałam. Zero kontaktu z ludźmi, wtedy czułam się dobrze. W głowie wyobrażałam sobie jak to jest wśród ludzi, zę się nie boje i nawiązuje kontakty. Wieczorem fantazjowałam, że bez problemu poznam fajnego chłopaka, w rzeczywistości problem mnie przerastał. Pociłam się wśród ludzi, byłam strasznie wstydliwa a raczej strachliwa, bałam się wręcz ludzi :/ marzenia senne a rzeczywistośc były zupełnie różne :/ jestem pewna że to była fobia społeczna i co mi pomogło? przypadkowa znajomość, osoba, czyli ten nocny mężczyzna o którym fantazjowałam, te nocne marzenia w pewnym momencie stały się prawdą, przypadkowo poznałam chłopaka, pisałam z nim na FB baaardz długo i w końcu odważyłam się spotkać, dał mi siły, wairy i nadziei. Może u Ciebie też ktoś Ci pomoże? Przyjaciel? przyjaciółka? bliska osoba? Trzymam kciuki, mi się udało. Do psychiatry też iść nie chciałam, to dla mnie dziwnie. Funfel za kasę... m