Myśli o samobójstwie i napisanie listu pożegnalnego

[Gość cytrynowa babeczka]

Tasiu ten przymus powtarzajacych się czynności to być może nerwica natręctw.I mówiąc o tym p.dr ułatwisz jej tylko dobór leków.Mam nadzieję ze powiedziałaś psycholożce,jeśli nie to zrób to koniecznie.
Po tym co piszesz,można stwierdzić że natrafiłas na lekarkę która robi wszystko żeby Ci jak najlepiej pomóc,tylko Ty masz jakieś zupelnie niepotrzebnie obiekcje i strach przed mówieniem
Tusiu pomyśl sobie że jest to Twoja najlepsza przyjaciółka której mozesz wszystko powiedzieć.
Jeszcze raz zachęcam żebys powiedziała to co tutaj napisałaś i koniecznie o tym przymusie wykonywania niektórych czynności.Takie rzeczy się leczy więc jeśli chcesz żeby była poprawa to koniecznie musisz się szczerze otworzyć.Pomóż sobie ,po co masz się męczyć skoro są sposoby zeby Tobie pomóc.

Najlepiej spisz sobie w punktach o czym chcesz powiedzieć w srodę p.dr.
Weż ze soba sciągę.

Teraz nie chce Ci się zyć bo teraz chorujesz,bo ta choroba Cię wykańcza psychicznie i fizycznie.Ale jeśli bedziesz juz miała ustawione leki i odpowiednią psychoterapię ,podejmiesz pracę nad sobą to świat wypieknieje.To wszystko z czym sobie nie radzisz zobaczysz w innym swietle ...
Tusiu uwierz że ludzie wychodzą z takich stanów tylko potrzeba czasu i wspołpracy z lekarzami i psychologami.

Przemyśl sobie to wszystko przed środą.

[Gość tasia2]

Dziękuję za rady i pomoc.Przemyślę wszystko

[Gość tasia2]

Mój psychiatra będzie dopiero za tydzień.Myślicie że powinnam odstawic te leki czy mimo wszystko brać je nadal.Nie wiem co robić

[Gość cytrynowa babeczka]

Tasiu ja Ci nie doradzę bo nie jestem lekarzem.
Proponuje żebys napisała do " pytan do specjalistów "
W kilku zdaniach opisz problem i dostaniesz odpowiedz.

[Gość tasia2]

Ok cytrynowa dziękuję za radę.Mam nadzieję że przetrwam ten kryzys i stanę na nogi.Mam świetną p.psycholog,rozmawiam z nią tel.nawet gdy jest na urlopie.Ona twierdzi że mam ogromne wahaNia nastroj,tydzień temu jak u niej byłam,niemal tryskalam energią.Dzisiaj żyć mi się nie chce.Czasem jest tak dobrze że klienci pytają mnie w pracy czy coś"jarałam"na magazynku:) bo jestem taka wesoła.Wracam do domu i marze by umrzeć.Nic nie rozumiem,nie mogę poukladac myśli,czuję się cholernie nieszczesliwa.

[Gość cytrynowa babeczka]

Też myślę że staniesz jeśli mocno się sprężysz.
Pomyśl nad tymi dobrymi okresami w pracy.Może byc dobrze ,swietnie się czujesz w tych momentach? Chciałabyś żeby tak było zawsze? Na pewno tak.
To zrób wszystko,wykorzystaj wszystkie możliwości żeby tak było.Nikt nie odwali za Ciebie tej roboty jaka Ciebie czeka żeby dojść do siebie.
Psycholog z psychiatrą dadzą wskazówki ,leki i wsparcie a reszta należy do Ciebie.
Nikt nie powiedział ze życie to kaszka z mleczkiem.Trzeba się natrudzić żeby zbudować bezpieczną wieżyczkę.Schodek po schodku i do góry...Wszystko zależy od Ciebie w którą stronę pójdziesz.

[Gość tasia2]

Byłam dzisiaj u psychiatry,poszłam do tej u której byłam dwa lata temu,poświęciła mi 5min.Powiedziała;te leki co pani brała dwa lata temu pomagały?powiedziałam że tak więc przypisała mi je znowu.O matko...kompletna olewka.No ale nie mam wątpliwości że
Wolę brać te niż te co biorę od 3msc.

[Gość cytrynowa babeczka]

Mam nadzieję że z tymi lekami będzie lepiej.Z tamtymi to rzeczywiście była jakaś masakra.