Brak odczuwania uczuć w stosunku do ludzi

[Vermik]

Witajcie, forumowicze. Jest to mój pierwszy wątek, nic więc dziwnego, jeżeli zrobiłem coś nie tak. Przejdźmy jednak do rzeczy. Rocznikowo mam 16 lat i moim problemem jest niemożność odczuwania pozytywnych uczuć wobec innych ludzi. Zero miłości, empatii, współczucia, troski, nic, okrągłe zero. Niedawno zmarł wujek, którego bardzo lubiłem - nie przejąłem się tym zupełnie. Nawet, gdyby moja własna matka umarła, nie poczułbym smutku. Jestem tego wszystkiego pozbawiony. Mam naprawdę niesamowitą dziewczynę (starszą), która mnie bardzo kocha, ale, cholera jasna, nie jestem zdolny dać jej nic w zamian, pomimo, że doskonale wiem, iż na to zasługuje. Liczy się dla mnie tylko "ja", nie "ktoś"... Prócz tego jestem bardzo nieatrakcyjny. Sprawia to, że jestem neizwykle nieśmiały i całymi dniami potrafię siedzieć w domu, aby tylko nie pokazywać twarzy na zewnątrz. Aktualnie nadal się tym przejmuję, ale nei jest mi z tego powodu szczególnie smutno. Kilka lat wcześniej bardzo dużo czasu spędzałem w internecie, czytałem dużo artykułów i po jakimś czasie zacząłem czuć się lepszy od innych - inteligentniejszy, bardziej oczytany. W dzieciństwie nie otrzymałem tak dużo miłości, jak małe dziecko powinno. Nie było mi źle, ale rodzice nigdy nie poświęcali mi zbyt wiele czasu. Bawiłem się sam. W pewnym momencie mojego dzieciństwa, w podstawówce, byłem ze względu na wygląd "gnębiony", co na pewno ma pewien udział w tym, jaki jestem teraz. Istnieje olbrzymia rozbieżność między tym, co myślę a tym, co czuję. Z tego wszystkiego jestem zrozpaczony, załamany, brakuje mi motywacji, czuję, że nie mam po co żyć. Planuję w niedalekiej przyszłości udać się do psychoterapeuty, jednak bardzo chciałbym usłyszeć opinię innych ludzi. Za wszelką pomoc serdecznie dziękuję.

[Ankara]

Witam,moim zdaniem powinieneś wybrać się do terapeuty.Dużym plusem jest to ,że zdajesz sobie sprawę ze swoich zachowań bądź ich braku.Jesteś młodym człowiekiem i szkoda czasu na siedzenie w domu

[Vermik]

Och, z domu wychodzę wystarczająco często, głównie z kumplami, czy na siłownie. Po prostu wolałbym nie pojawiać się w miejscach publicznych, gdzie każdy może mnie zobaczyć. Jakkolwiek idiotycznie to brzmi. Może warto by dodać, że do niedawna rozpaczałem nad tym, że ze względu na wygląd nigdy nie znajdę dziewczyny i do końca życia będę sam jak palec. Wziąłem się za siebie i... No właśnie, otóż zauważyłem nowy, o wiele gorszy problem, opisany wyżej.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Vermik napisałeś, że nie odczuwasz pozytywnych uczuć w stosunku do innych ludzi. Może to wynikać z kilku czynników. Po pierwsze, napisałeś, że jako dziecko nie doświadczyłeś takiej miłości, troski, zainteresowania jakie powinieneś był. Nie miałeś wzorca więc teraz nie znasz do końca tych uczuć. Po drugie, byłeś wyśmiewany ze względu na Twój wygląd. Było to bolesne dla Ciebie, możliwe więc, że starałeś się zablokować negatywne emocje, niestety ta blokada mogła "przenieść się" także na pozytywne uczucia.
Jednak prawdziwą przyczynę będzie w stanie rozpoznać terapeuta, dlatego nie zwlekaj z uzyskaniem od niego pomocy.
Pozdrawiam

[Gość Szymon12]

Babi to ty ?