Mam 52 lata i rozjeżdża mi się rzeczywistość

[Wirtualna]

Witajcie.

Mam niepokojące objawy i w poniedziałek zapiszę się do lekarza. Ale ciekawa jestem jeszcze Waszych opinii.

W pewnym momencie w pracy zdałam sobie sprawę ze coś jest nie tak. Moja kierowniczka opowiadała mi  o czymś i w pewnym momencie spotkałam jej niezadowolony wzrok. Złapałam się na tym że właśnie zamiast słuchać jej. ja odwróciłam głowę i popadłam w otępienie. Ten moment jej niezadowolonych oczu zaalarmował mnie i jeszcze z trudnością się koncentrując zdałam sobie sprawę że tego dnia już kilkakrotnie się zawieszałam. Przeanalizowałam moje dotychczasowe funkcjonowanie i jeszcze bardziej się zaniepokoiłam.

 

Na chwile obecną nie ogarniam codziennych obowiązków, domem zajmuje się 70 letnia mama chora na raka. Mam trudności w dbaniu o siebie, higienie. Poważne problemy z orientacją w przestrzeni. Ogromne trudności w zapamiętywaniu i koncentracji. Wszyscy spiskują przeciwko mnie, oddalam się i zrywam znajomości, unikam gości, jestem bardzo wyczerpana. Rozjeżdża mi się rzeczywistość, nie wiem jak to nazwać ale jakbym była niesprawna umysłowo. Często nie pamiętam co robiłam wczoraj czy dzisiaj rano. Mówię o tym samym, powtarzam się. Często wyłączam się jakby autystycznie.

Zgłaszam wyczerpanie i zaniki pamięci , problemy z koncentracją już od dawna ale leki mam jak zawsze te same na swoje choroby. Mam miażdżycę zaawansowaną, miałam 3 zatory, choruję na schizofrenię i ta jest w miarę nie komplikująca mi życia. 

I tak sobie żyję ale często z upodobaniem popadam w otępienie z czego nie zdawała bym sobie sprawy gdyby nie ten wzrok kierowniczki który akurat w momencie zawieszenia się =.