Niepodważalny dowód na to, że życie w tym kraju jest chore

[Gość BógJestZły]

Mam 29 lat.

Według danych GUS jestem w 15-20 procentach najlepiej zarabiających ludzi w tym kraju, a GUS nie liczy małych firm, gdzie zarabia się najmniej. 

Z inwestycji w akcje kilkunastu  tysięcy złotych mam kilkadziesiąt tysięcy zysku

Z innej inwestycji gdzie zainwestowałem kilkanaście tysięcy mam też kilkadziesiąt tysięcy zysku.

Nie pije, nie pale, mieszkam z rodzicami

Odkładam większość zarobionych pieniędzy

A i tak jak zbiorę wszystko do kupy to dalej nie stać mnie na mieszkanie o przyzwoitym metrazu i przyzwoitej lokalizacji w tym chorym kraju

Mimo, że mam lepsza sytuację finansową niż 90 procent ludzi.

To co mają powiedzieć ci ludzie?

Ten kraj jest nienormalny i chory, te ceny to przemoc finansowa. Nie dziwię się, że wszyscy są skwaszeni i nikt się nie uśmiecha, dla 90 procent ludzi tak podstawowe dobro jak własny kąt to abstrakcja i coś nierealnego. 

A w latach reprywatyzacji to urzędnicy i i inne hieny pokupowali sobie działki i mieszkania za złotówkę, teraz ludzie ciężką pracą nawet na ułamek tego nie mają.

[Gość mózg]

Nie na wszystkich sytuacja wpływa aż tak źle ale to usprawiedliwia potrzebę odreagowania. Nie wyobrażam sobie żyć tak jak Ty i nie dziwię się, że masz depresję. Wychodzi na to że pracujesz po to żeby nic nie skorzystać ani nie odłożyć porządnej kwoty a do tego nie masz dziewczyny i boisz się dresów. Wszystkie przeszkody są dla Ciebie nie do przeskoczenia. Nie wolisz nad tym popracować zamiast tylko narzekać?

[Gość BógJestZły]

Chodziło mi bardziej o to do jakiego stopnia jest nienormalne, że człowieka zarabiającego więcej niż 90 procent ludzi w tym kraju nie stać na tak podstawowe dobro jak własny kawałek podłogi.

Czy to według Ciebie nie świadczy o tym, że żyjemy w naprawdę chorych realiach, chorym kraju. 

Zastanawiam się jak się czują ci, którzy mają jeszcze mniej. 

Oni już są skreśleni. Nie ma dla nich szansy. 

[Gość mózg]

Zgadzam się oprócz ostatniego akapitu. Ludzie żyją na kredyt ale mają na bieżące wydatki i wydają dużo pieniędzy na konsumpcję. Problemem jest system ale nic z tym nie zrobisz a w dodatku na całym świecie będzie coraz gorzej bo wszędzie dominuje korpo-socjalizm. Lubię rozmawiać na te tematy ale mój emocjonalny stosunek wobec tego jest obojętny. Kiedyś się tym przejmowałem ale już dawno mi przeszło. Każdy ma szansę ale większość nie wykorzysta swoich.