Potrzebuję pomocy

[Gość Majka]

Dzień dobry,

Piszę z nietypowym i bardzo uciążliwym problemem. Zaznaczę od razu, że dotąd nie potrafiła mi w tym niestety pomóc ani moja pani doktor psychiatra (leki na to nie pomagają) ani terapeutka. Otóż kilka lat temu wkręciłam sobie „zapominanie na zawołanie”. Gdy z kimś rozmawiam, a szczególnie, gdy czuję, że ten ktoś mnie uważnie słucha, albo też gdy np. musze coś komuś przekazać. potrafię zacząć wypowiedź i nagle zapomnieć jej dalszy ciąg. Przejmuję się tym, że zaczynając zdanie już go nie dokończę, panicznie boję się tego momentu, że będę musiała się jakoś racjonalnie z mojego zachowania wytłumaczyć. Panikuje. Wydaje mi się, że jest to podobny mechanizm, jak w przypadku silnie dręczącej mnie kilkanaście lat temu erytrofobii, a może także fagofobii (kilka lat temu). Wydaje mi się, że działa to tak, jak w tym słynnym eksperymencie, w którym zakazano myślenia o różowym słoniu, wtedy ten obraz automatycznie umysł wyświetla. U mnie chyba tak jest z „zapominaniem”, ponieważ dzieje się to jedynie wówczas, gdy o tym pamiętam. Gdy niechcący zapomnę, że mam taki problem, gdy czasem odwrócę uwagę, albo skupiam się na czymś innym, to się nie wydarza. Jakiś czas temu miałam z tym spokój przez cały miesiąc, teraz niestety znów wróciło. Czy to może być na przykład nerwica histeryczna (słyszałam że wtedy umysł potrafi wywołać przeróżne, nawet niezwykłe objawy somatyczne). Proszę o radę, co mogę z tym zrobić, gdyż niestety utrudnia mi to kontakty, sprawia, że są bardzo stresujące. Będę wdzięczna za pomysły! Pozdrawiam

[Javiolla]

 

1 godzinę temu, Gość Majka napisał:

Przejmuję się tym, że zaczynając zdanie już go nie dokończę, panicznie boję się tego momentu, że będę musiała się jakoś racjonalnie z mojego zachowania wytłumaczyć. Panikuje.

Też mi się zdarza zapomnieć co chciałam powiedzieć, zaczynam i nie kończę. Dzieje się tak wtedy gdy mam kilka myśli na raz i w którymś momencie się zamieszam ?  Ale nie panikuję z tego powodu ?  I po co się tłumaczyć z takiego zachowania, ot... zapomniałaś i tyle. Czy tu ma podłoże to zapominanie czy raczej lęk sam w sobie? Skoro miałaś już fobie to sądzę, że właśnie o to chodzi... o lęk, a zapominanie jest niejako pretekstem do tego, by znowu się czegoś panicznie bać.

1 godzinę temu, Gość Majka napisał:

mnie chyba tak jest z „zapominaniem”, ponieważ dzieje się to jedynie wówczas, gdy o tym pamiętam. Gdy niechcący zapomnę, że mam taki problem, gdy czasem odwrócę uwagę, albo skupiam się na czymś innym, to się nie wydarza.

To przecież jest normalne, że na czym skupiamy myśli to przyciągamy. Boisz się, że zapomnisz.... a więc zapominasz. Nie jestem specjalistą, ale osobiście uważam, że to kwestia właśnie skupiania myśli na problemie. Problem żyje dopóki karmisz go uwagą, a jeśli dołożymy do tego tendencję do życia w lęku... to odpowiedź gotowa. Nie wyszukiwałabym tutaj problemów histerycznych itp. Prawdo podobnie odpowiedź jest tak prosta, że jej nie dostrzegasz. Moze wystarczy popracować ogólnie nad lękiem i uczyć się skupiania myśli na czymś pozytywnym. Wiem po sobie, że to da się wytrenować.

[Gość Loraine]

Witaj Majka. Odnoszę wrażenie że liczysz na to że ktoś cię na Forum Psychologii zdiagnozuje. Ale nie ma takiej możliwości. Aby mieć diagnozę musisz udac się do specjalisty i myślę że inny psychiatra byłby jednym z tych do których powinnaś się udać. Myslę też że dobrze by było abyś odwiedziła neurologa. Na razie widzę też że tak gdybasz że "a może nerwica, a może co innego". I w dodatku panikujesz. Nie panikuj. Napisz co zdiagnozowała u ciebie pani psychiatra? Pzdr