Jak mniej myslec

[Gość Agu]

Prebrnelam, troche przekartkowalam ? 

Po kolei co wychaczylam:

-Najbardziej poruszylo mnie takomplemenarnosc relacji "dreczyciel-nadaktywny" . To chyba zasialo najwiecej u mnie... Niepokojow.

-Bardzo cuekawe sa koncowe odwolania do relacji z ojcem i wplyw (hipotezy) jak moze ona ksztaltowac prawopolkuliwosc... Jakby to bylo troche zatrzymanie sie w sobie i "nie wypuszczenie siebie w swiat".

-No i ta naiwnosc - trwanie w naiwnosci takiej osoby, na jakim grucie jest postawiona, do przemyslenia , ale tez nie bardzo bo to , z tym sie nic nie zmieni

-Ciekawe sa tez kwestie zwiazane z rownowazeniem cech odmiennych charyzma, budowanie integealnosci.

 

Ksiazka do czytania szybka, troche musiala polezec nim przekonalam sie do poradnikowego stylu i seledynowej okladki ?

Przemowila do mniemetafora kamertonu -  jest dla mnie bardzo obrazowa, istotne jest tez zwrocenie uwagi  kolektywizm jako wartosc wyznaczajaca sposob dzialania, myslenia i czucia.

Tak bardzo na szybko, refleksje po lekturze ?

[Javiolla]

Polecam kiedyś jeszcze zerknąć, bo być może przekartkowane strony miały istotne informacje ? .

Ważne, że coś wyłapałaś. Ja nie jestem nadwydajna, ale mam w swoim bliskim otoczeniu 2 osoby nadwydajne mentalnie. Ta książka bardzo pomogła mi zrozumieć różnice między nami, zrozumieć ich postępowanie w wielu sytuacjach.

Np.

-ja to zawsze nazywałam mówieniem od końca, zaczynanie od d**y strony... a z książki dowiedziałam się, że to ich forma rozkładania problemu na czynniki pierwsze, szukania szczegółów, które wg mnie nie były istotne, a wg nich wręcz przeciwnie.

-ja nie rozumiałam dlaczego oni myślą, że wszyscy muszą czuć/myśleć/rozumieć tak jak oni. Dla mnie to była jakaś abstrakcja.

-ja czułam się czasem osaczona ich obecnością, narzucaniem się z pomocą, ich dobrocią. Teraz wiem o co chodzi.

-mnie irytował (i trochę męczył) czasem ten ich specyficzny styl rozmowy, z opisem detali, gdybanie, wizje przyszłościowe, życie przeszłością... jakby tu i teraz nie istniało. Trudne było dla mnie "normalnie" mentalnej trwanie w długiej dyskusji.

-mnie zadziwiało jeszcze, że działają tak chaotycznie, mozolnie, że nie potrafią podjąć decyzji w prostych sprawach, czasem mało istotnych, gdyż w ich oczach one rosną do rangi życiowego dylematu. Rozmyślają, rozmyślają i im więcej myślą tym mniej wiedzą ?

To sytuacje, które pierwsze przyszły mi na myśl. O powodach tych różnic dowiedziałam się z książki. Mam teraz trochę inne podejście do nadwydajnych mentalnie.

 

[Gość Agu]

Mysle ze meczace dla a rozmowcy jest to zawieszenie sie w abstrakcji i nie przechodzenie w konkret.Mysle ze to jest irytujace na dluzsza mete

To jest mentalnosc do nadawania kierunku, a nie do realizowania, czegos, dzialania. 

Ja sama mam poczucie "gadatliwosci" , ktora nue potrafi przejsc plynnie w dzialanie..

Tylko ze ta pasywnosc jest rodzajem skrupulatnego  " trawienia" ... Informacji, obrazow, spostrzezen... Czegos co w efekcie koncowym ma dac cos  precyzyjnego, ten kamerton sie pojawia jako porownanie.

Dla kogos cos jest mieleniem z dupy, ale taka osoba "szuka" tego wlasciwego tonu... I nie zadawala sie pi razy drzwi ?

 

...no wlasnie, jeszcze pomysle. Najbardzie dla mnie do zastanowienia sa relacje i to dawanie sie lupem narcystycznym, nienasyconym drapiezcom.

[Gość Agu]

I jeszcze a propos zwiazkow, wbrew temu co jest w ksiazce, mi zawsze robil dobrze kontakt z mezczyznami dobrze osadzonymi w rzeczywistosci i to tak dobrze bym nie miala szans "wyprowadzic na manowce" swoimi pogajduchami ?

Potrzebowalam zawsze kogos kto odwaznie moim tworczo ? tworzonym algorytmom powie twardo "sprawdzam".

W przeciwnym razie chwytam za stery i ladujemy gdzies na bermudach ?

 

[Javiolla]

W dniu 17.05.2020 o 21:35, Gość Agu napisał:

nie przechodzenie w konkret

Głównie to. Ja to nazywałam właśnie opowiadaniem od d**y strony... czyli od końca, przy tym zahaczając o kilka innych tematów, szczegółów i szczególików i zanim dotrzemy do początku (jeśli dotrzemy ) to ja już nie pamiętałam o czym myśmy w ogóle gadali ?  To dość męczące dla "normalnie mentalnego". On tego zwyczajnie nie ogarnia, nie nadąża tym tropem ?

W dniu 17.05.2020 o 21:35, Gość Agu napisał:

Najbardzie dla mnie do zastanowienia sa relacje i to dawanie sie lupem narcystycznym, nienasyconym drapiezcom.

O tym jest troszkę w cześć drugiej, ale pierwsza zawiera jednak więcej cennych informacji. Druga to listy, treści maili, odpowiedzi czytelników na pierwszą część, opowiadania nadwydajnych o swoich historiach. Tak czy siak... skoro w tym siebie widzisz najbardziej, to na tym się skup. Przeczytaj ten wątek jeszcze raz jeśli potrzeba, abyś tylko znalazła rozwiązanie ?